Akalain

Chapter 10

September 1, 2019 ; Sunday

11 am;

Soo it's the first day of September today. We're still at baguio but hindi na umuulan or what. We just want to stay here. 

Joke. I mean I just want to stay here. Tinanong naman niya ako kung gusto ko na umuwi. Eh ayoko eh. 

Okay, fine. I just want to be with him. 

hahaha, tinamaan na nga ata ako. 

tangina! wala pang isang buwan nahulog na ako? wtf!

By the way, I'm here at my room [still at thomas' mansion] 

I looked at the mirror and found myself smiling. 

I'm happy. 

Ilang sandali pa ay nakarinig ako ng katok.

"ara, okay ka na ba?" tanong ni thomas

"yup! pababa na!" saad ko saka tumayo na at kinuha ang bag ko. 

As i go down, i can see thomas punting on his shoe. He's hella cute though. 

Ugh! lahat nalang cute punyeta victonaraa!

Nang mapansin niyang nasa harapan na niya ako, agad siyang tumingin sa akin.

He smiled.

"you look nice!" he said 

I just smiled and mouthed thank you. 

Nako, thomas! Wag kang ganyan!

After putting on his shoe,nagulat ako nang alalayan niya ako at ginuide papuntang kotse. Kung baga nilagay niya ang kamay niya sa likod ko. 

We'll go to church kasi cos its sundaaaaay.

-

-

-

-

-

-

-

After the mass, nakakapagtaka kasi nagmamadali na siyang umuwi. Parang may humahabol sakanya kanina eh! Di na nga kami nakakain amp!

Pero i didn't bother to ask him naman kung bakit siya nagmamadali sabi niya kasi oorder nalang siya ng Jollibee.

Minutes passed, i heard the doorbell signaling na nandito na yung inorder naming jollibee. 

Of course, dahil gustom na bumama kaagad ako. 

I saw thomas putting the food on our table

Agad akong pumunta doon. Iba talaga kapag gutom

"Hep hep hep!" pagpigil niya saakin nang akmang kukunin ko na yung isang chicken joy. 

"pray muna" he said and flashed a smile. 

eto nanaman tayo. dinadaan nanaman ako sa ngiti. 

Every time talaga na ngumingiti siya natutunaw ako eh. 

Anyways, after we prayed the prayer before meals, eh ano pa ba? lantakan na! 

[ok stop being green minded HAHA]