Akalain

Chapter 33

Sorry for making you all wait for so long :c naging busy lang talaga bc exams and puro transfer task kami ;(( so yeah, here's another chapter! Hope you guys will like it even tho its a asdfghjkl feeling huhu!!! I hope nakabawi ako :c even tho it's bitin (pinangungunahan ko na ha) gusto ko lang talaga mag-update para makabawi sa inyo but dont worry, hanggng tuesday nalang naman yung exam ko after non ill update promise 😆

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Narinig ko ang tinig ng aking asawa 

Ngunit napakahina nito at parang napakatamlay. Miss na miss ko na siya.

Hinding-hindi ko mapapatawad si mama sa ginawa niyang ito.

Bago pa isara ni mama ang pinto, nakita ko si thomas na nakatali at may tape sa bibig. Jusko, mahal, patawarin mo ako sa mga nagawa ni mama sa'yo

Nakita kong maraming paintings sa loob ng kwarto. Kung saan dito nilalagay ni thas yung mga paintings na ginawa ko.

Dito ko rin nakita yung painting na napaka pamilyar sa akin.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko nang takbuhin ko ito at nang isasarado na ni mama ang pintuan ay agad ko ito inihinto at tinulak upang mabuksan.

Kinuha ko kaagad ang padlock na nakasabit sa pintuan at saka isinara ang pinto at nilock

Huli na para mahuli ako ng guwardya ng nanay ko

Agad kong tinanggal ang tape ng mahal ko sa mukha at halata mukha niyang mahina siya at walang lakas

Parang may mga sariling paa ang aking luha kung kayat nagsasariling mundo sila at ayaw magpatigil sa patulo.

Agad ko soyang niyakap at umiyak.

"A-ara" Tawag niya sa akin

"Yes thomas, andito na ako,thom"

"Andito na ang vicky mo" saad ko pa

Agad siyang bumitaw sa pagyayakapan namin at saka ako tinanong

"Naaalala mo na ba?"

"Hindi, pero may nagsabi sa akin." saad ko at ngumiti naman siya

"Miss na miss kita, thomas" saad ko habang umiiyak

Nagulat ako nang bigla niyang hawakan ang dalawang pisngi ko at pinunasan ang mga luha ko

"Please dont cry, love. It hurts my heart" saad niya at mas lalo pa akong napaiyak

Hinawakan ko ang kanyang kamay na nasa mukha ko saka hinalikan siya

Kay sarap sa pakiramdam, madama muli ang mga yakap niya at matikman muli ang mga labi niya. 

Tumigil ang paghahalikan namin nang biglang pilit binubuksan ang pintong nilock ko

"Ara! Lumabas ka diyan! Buksan mo tong pinto!" natatakot ako

Pero sabi ko nga, sabay kami ni thomas na lalaban.

Ilalaban namin ito.

Bumabalabag ang pinto at akoy takot na takot.

Napahawak ako sa tiyan ko sabay sabing "Anak huwag kang matatakot, nandito kami ni mommy at daddy. Kapit ka lang, anak ko" saad ko

Patuloy akong nakayakap sa aking asawa at nakahawak ako sa mga kamay niya.

Takot ako pero handa ako sumugal at ipaglaban ito.

"Ara! Humanda ka sakin kapag nabuksan ko ito!" sigaw pa ni mama