Akalain

Chapter 11

September 4, 2019; Wednesday 

1:00 pm;

Kanina pang 11 am umalis si thomas para mag grocery pero hindi parin siya bumabalik. 

Nag-aalala nako. Di ako mapakali kanina pa! Umuulan pa naman.

Since the day nung nagkaron ako, thomas was very caring to me. 

Sobrang alaga niya sakin and to be honest, kinikilig ako. 

He would make a 'breakfast in bed' for me dahil nga raw meron ako, mas maganda raw kung wag na raw ako gumalaw masyado. 

diba? binaby niya talaga ako!

kilig naman ako! hahahaha!

okay back to reality, asan na ba yung thomas na yan! lumalakas na yung ulan at di parin nauwi. jusko thomas

-

-

-

-

-

Maya-maya pa ay nakarinig na ako ng engine ng kotse, which only means na nandiyan na si thomas. Agad akong tumayo sa kinauupuan ko at tumungo sa labas. 

I saw him carrying 4 bags of groceries and then i realized na nagpaulan siya! parang gago!

"oy thomas! gago bat ka nagpaulan!" saad ko at kinuha ang dalwang bags mula sakanya

"wala to' sakin" saad niya saka pumasok sa loob. 

Habang inaayos niya yung mga pinamili niya, agad ko siyang tinulungan. 

As we fix things, i felt something inside me when he moved closer to me. 

"uhm, thomas, maligo ka na. Ako na dito." saad ko

he nodded and immediately went upstairs.

-

-

-

-

Natapos na akong iligpit lahat ng pinamili niya at nakakapagtaka kasi hindi na siya bumaba. 

So yeah, i decided to go up na

As i go up, all i can hear are coughs 

i knew it. 

I found him lying on his bed, eyes closed. 

Naka aircon pa siya!

Agad kong pinatay yung aircon at at agad naman siyang napabangon sa ginawa ko 

"bat mo pinatay?" he asked

"may sakit ka na nga maga'aircon pa!" i said at lumapit sakanya

I checked his forehead down to his neck and yup, i was right may lagnat siya. 

"lie down" i ordered. 

"ano?"

"higa" saad ko at sumunod naman siya

agad ko siya kinumutan at bumaba

kumuha ako ng gamot at isang baso ng tubig at umakyat kaagad

"oh inom ka na ng gamot" i said and handed him his meds and water at uminom kaagad siya

"thank you" he said after doing so and smiled kahit hirap na siya

ayan nanaman po yung ngiti niya, nakakamatay. 

-