Akalain

Chapter 32

In this chapter, magkakaron ng pagpapalit-palit ng mga point of view ha, sana hindi kayo malito! :-) After reading this, please share your thoughts! Thank you!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

Ara's POV~

"Arabells, gising na" nagising ako sa pag gising sa akin ni mika

"Nandito na tayo" saad naman ni kim

Agad akong nakaramdam ng kirot sa dibdib. 

Itong bahay na ito.   

Maraming memories ang nasa loob nito.

Dito, kahit sa sandaling panahon, nakasama at nakilala ko ang taong mahal ko kahit hindi ko siya maalala.

Kaya pala, napakagaan ng loob ko sakanya.

Tumulo ang luha ko sa mga mata ko at huminga ng malalim.

Nandito kaya si thomas?

"Handa ka na ba, ara?" tanong sa akin ni yeye

Tumango ako bilang sagot

-

-

-

-

Thomas' POV~

Nagising ako nang makarinig ako ng ingay. Sinubukan kong bumangon sa pagkahiga ko mula sa sahig kahit mahirap dahil nakatali ang kamay ko sa likod.

Nakatape ang bibig ko dahilan kaya hindi ako makapag ingay.

"Nasaan siya?" rinig kong tanong ng isang babae

Maya-maya pa ay narinig kong parang binubuksan na ang pinto

Hanggang sa nabuksan ito, nagulat ako kung sino at napaiyak nalang ako.

-

-

-

-

 Ara's POV~

"Nandito kaya siya?" tanong ni kim kay mika

Hindi pinansin ni mika at nagtuloy tuloy lang siyang pumasok sa bahay ni thomas. 

May susi pala siya ng bahay ni thomas. Hay, wala man lang akong kaalam-alam. What a mess

"Nasaan siya?" tanong ni kimkay mika 

"Shhh! Pwede ba, tumahimik ka muna kimtot!" sita ni mika

Nakapasok na kami sa bahay namin ni thomas ngunit parang walang tao. 

"Ara, maghiwalay-hiwalay nalang tayo" aad ni mika

"Ikaw sa taas, ako sa dito" saad ni mika

"Pano ako?" tanong ni kim

"Sa labas ka! Bantayan mo yung bahay! Buwiset!" saad ni mika kay kim. Medyo natawa naman ako pero aint no time to laugh, i need to find my love.

Bawat hakbang ko sa hagdan, may naalala akong memorya namin ni thomas. 

Yung mga panahong umiiyak ako dahil sa mga panaginip ko, pero nandiyan siya palagi para patahanin at pakalmahin ako. 

Pagka-akyat na pagka-akyat ko palang ay naluha na ako. 

Kitang-kita ko ang kwarto namin ni thomas. Kung saan napuno ng pagmamahalan.

Pumunat at pumasok ako sa kwartong iyon at umupo sa kama. Napapikit ako at ninamnam ang bawat segundo.