Yaz Yağmuru

6. Bölüm

Savaş'a "Bunu nasıl yaptın?" diye sordum fakat cevap vermedi. Sonra bir iç çekip asıl konuya geldi. "Bu kapı." dedi ve içeri girdik. Kocaman bir basketbol sahası vardı. Savaş "Şimdi izle." Gülümsüyordu.. ve eline bir basketbol topu aldı. Yanımızdaki potadan uzaklaştı ve üçlük çizgisinden ard adra 5 top attı. Hepsi deliksiz (mükemmel) basket atışlarıydı. Onu alkışladım ve bana döndü. "Nasıldı ama?" "Fena değil diyip güldüm". Şaşırdı ve "Fena değil miydi? Bunlar mükemmel atışlarımdı. Sen spor yapıyor musun ki bana hava atıyosun?" diyip alaycı bir ifade takındı. Ego kasma vakti diye geçirdim içimden ve.. "Evet, voleybol. Hatta o kadar hızlı smaç vuruyorum ki bana Yıldırım adını taktılar. "Ad da taktılar diyosun yani" diyip güldü. Ben de güldüm. Aslında Savaş o kadar gıcık bir çocuk gibi durmuyordu. Daha ilk günden en iyi arkadaş gibi bir şey olmuştuk. Ve onun da spor yapması hoşuma gitmişti. Okul bitti ve akşam eve geldiğimde kapıyı çaldım fakat kimse açmadı. Sonra oflayarak anahtarları aradım ve kapıyı açtım. Açmam ve çığlık atmam bir oldu çünkü ailem yerde hareketsiz ve kanlar içinde yatıyordu... Telefonumu ellerim titreyerek açtım ve 112' yi aradım. Sonra yakınlarımdan birkaçını da aramak istedim ama hattımı değiştirdiğimi hatırlayınca telefon rehberinde sadece bir kişinin olduğunu gördüm. Sabah bana numarasını veren Savaş. Ellerim hala titriyorken arama tuşuna basmak çok zor oldu. Savaş'ı aradığımda hemen cevap verdi.
-Alo yağmur?
Ağlıyordum o yüzden sesim biraz kısık çıktı.
-Savaş...
-Evet? Bir şey mi var?
Hıçkırarak ağlamaya başladım.
-Annem ve babam...
-Evet!!?
-Öldüler...