My Destiny

De Nieuwe Oude Jongen

Ik hoor mijn wekker in mijn oor bonken, geweldig. Ik sla het stomme ding uit en sta chagrijnig op. Slaapdronken loop ik naar mijn bureau en kijk op mijn kalender. 12 augustus, Kim's sterfdag.. Ik streel zachtjes over de foto die ik nu al meer dan een jaar op mijn bureau heb staan. Er rolt en traan over mijn wang. 'Het is nu een jaar geleden, en ik ben je nog steeds niet vergeten.'

-------------------------------------

Flashback

'Jasmijn? wil je me wat beloven?' vraagt Kim met tranen in haar ogen. Ik knik. 'Wat?' vraag ik zachtjes en ik kniel neer bij het bed van Kim en pakt haar hand vast. 'Ga door met je leven, maak mooie dingen mee, ga op reis, wordt verliefd, maar vergeet me niet.' Fluistert ze. Ik knikt en er rolt een traan over mijn wang. 'Ik zou je nooit kunnen vergeten.' Zeg Ik zacht. Er rolt nu ook een traan over de wang van Kim. 'Ik ga over jullie waken, ik ga zorgen dat er niks verkeerds gaat in je leven, ik ga zorgen dat jij wel oud kan worden.' Zegt Ze, haar stem nauwelijks hoorbaar. Dan komt er een glazige blik in haar ogen. Ik heb nog steeds haar hand vast. Ik aai Kim over haar hoofd. Sta op en barst in tranen uit. 'Ze is weg! Ze is er niet meer!' Fluister ik, alleen hoorbaar voor mezelf.

-

Er rollen nog meer tranen over mijn wangen. Mijn moeder komt de trap opgelopen. Op dat moment zak ik op de grond en barst in huilen uit. Ze komt de kamer in, ziet de kalender, de foto in mijn handen en komt naast me zitten. Mijn moeder slaat een arm om me heen. 'Ssht, Jasmijn, rustig maar. Van mij mag je overstuur zijn en zo veel mogelijk huilen als je wilt. Iedereen vangt je op, en dat weet je. Maar, je moet verder gaan met je leven, en niet in het verleden blijven hangen. Dat wilde Kim ook.' Zegt mijn moeder zacht. Ik begin wat zachter te huilen. Maar dan hoor ik een stem uit de kamer van mijn zus. 'Jasmijn! Kan je ook wat zachter doen!!' schreeuwt ze. Ik begin meteen harder te huilen. Zij mag ook wel wat aardiger doen. Mijn zus komt mijn kamer binnen en ziet me op de grond zitten met de foto van Kim en kijkt meteen schuldig. Mijn moeder werpt een blik op mij, dan op mijn zus en staat dan op. Mijn zus loopt naar me toe en gaat ook op de grond zitten en doet een arm om me heen. Inmiddels zit ik als een bolletje op de grond, knieën opgetrokken en mijn armen om mijn knieën heen. 'Sorry, maar ze zei dat je verder moest gaan. Ik snap dat je.....' Zegt ze, maar ze haalt het einde van haar zin niet. 'Jij snapt het niet! jij snapt niet hoe je je enige en allerbeste vriendin kan kwijtraken. Voor altijd! dat je haar nooit meer terug kan krijgen!' Ze blijkt geschokt. 'Sorry.' zeg ik zacht en kijk naar mijn benen.

Ik loop trillend door de school. Nu is iedereen aan het wijzen. Twee populaire bitches komen naar me toe lopen en kijken me medelevend aan. 'Jasmijn. Sterkte.' Zeggen ze kort. Ik knik en ze lopen weg. Er rolt een traan over mijn wang. Mijn mentor komt mijn kant op lopen. 'Jasmijn, gaat het wel?' Vraagt ze en ik schud mijn hoofd. Ik heb een hele goede band met mijn mentor, en ze geeft me een knuffel. 'Kijk, ik heb misschien iets waarvan je even afgeleid wordt.' Ik knik en pers er een glimlachje uit. 'Er is een nieuwe jongen hier op school. Kan jij hem rondleiden?' Vraagt ze. Ik knik en ze glimlacht. 'Hij heet Tim, en ik haal hem wel op.' Zegt ze en ik knik.

Na een tijdje komt ze terug met een jongen, met witblond haar en helderblauwe ogen. Ik glimlach klein naar hem en hij glimlacht terug. 'Begin bij het begin!' Zegt mijn mentor en ze geeft me nog een kneepje in mijn hand, dan loopt ze weg. 'Ik ben Tim.' Zegt Tim en ik glimlach. 'Jasmijn.' Zeg ik een beetje schor.
-
Edited