My Destiny

5

Inmiddels is Tim populairder geworden op school, ik dus ook. Elk meisje vind hem leuk, en elk meisje valt bijna flauw als ze Tim ziet. En elke keer als ik dat zie, maak ik kots geluiden. Ja, sinds De Zoen, gaat het beter. Niet goed maar het gaat beter. Ik weet ook niet of ik echt verliefd ben op Tim. Ja, hij is superlief, en ja, De Zoen was geweldig. Maar toch. Ik wil onze vriendschap niet op het spel zetten. Liggend op mijn bed ben ik over van alles aan het nadenken. 'Schatje! Er is iemand aan de deur!' Roept mijn moeder van onder de trap. Ze klinkt vrolijk en blij. Ik spring mijn bed af en loop naar beneden. Ik denk niet dat er iemand belangrijks is, waarschijnlijk Tim ofzo.

Ik had het mis.

'Jasmijn!' Hoor ik de bekende stem zeggen. 'Dave!' Gil ik voordat ik in zijn armen spring. Ik knuffel hem stevig. 'Wat doe jij hier nou weer?' Mompel ik. Hij grinnikt. Dave is mijn beste vriend uit de eerste. Alleen hij moest verhuizen naar Engeland, dus liet hij me achter. Gelukkig had ik Elly nog steeds. 'Ik was in de buurt, en ik wilde je graag bezoeken. Hoe gaat het met je?' Mompelt hij in mijn haar. Ik laat hem los en sluit de deur, dan sleur ik hem mee naar de woonkamer en ga op de bank zitten. Dave gaat naast me zitten. 'Het gaat goed.' Zeg ik niet zo overtuigend. Hij kijkt me doordringend aan. 'Eerlijk.' Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd. 'Nee, het gaat noet goed.' Hij knikt begrijpend. 'Willen jullie warme chocolade melk?' Vraagt mijn moeder vanuit de keuken. Tegelijk gillen we dat we wel willen, we barsten in lachen uit, ik heb hem gemist.

Ik zie zijn borst op en neer gaan en zijn schattige bruine haar dat mee beweegt. Ik ga tegen hem aan liggen. Op dat moment gaat de bel weer. 'Ik ga al!' Roep ik terwijl ik al opsta. Ik huppel naar de deur en trek hem lachend open.

Daar staat Tim. 'Waarom ben jij zo vrolijk?' Vraagt hij. Ik lach. 'Ken je Dave, hij is terug!' Hij kijkt verwarrend. 'Dave?' Vraagt hij. Ik knik. 'Dat was mijn beste vriend in klas 1, maar toen ging hij naar Engeland verhuizen.' Hij knikt. 'En hij is hier nu.' Ik knik. 'Oké, moet ik weer weg o-' Hij komt niet verder in zijn zin, want Dave komt aanlopen. 'Wie is dat?' Vraagt hij, Ik draai me om en glimlach. 'Tim.'

Ik zie het al meteen, ze mogen elkaar niet. Ik kijk van Tim naar Dave. 'Tim.' Fluistert Dave. 'Dave.' Fluistert Tim. Verwarrend kijk ik naar Dave. 'Jullie kennen elkaar?' Vraag ik. Dave en Tim knikken. 'Heel goed.' Ik snap het niet. 'Hoe?' 'Ooh, we zaten samen op voetbal...' Zegt Tim heel nonchalant. Ik knik niet heel begrijpend.

'Dave! Tim! Kunnen jullie ook normaal doen? Anders stuur ik jullie weg!' Gil ik. Ze schrikken een beetje en stoppen met hun ruzie. 'Weetje, ga gewoon. Ik heb geen zin meer.' Ik wijs met mijn vinger naar de deur en ze volgen mijn vinger met gebogen hoofd. Ik loop achter ze aan en open de deur. Langzaam lopen ze de deur uit. Ik sluit de deur en loop de woonkamer in. Ik plof op de bank en pak de afstandsbediening. Dan bedenk ik dat ik een film wil kijken ik hijs me uit de stoel, het is tijd voor een Harry Potter Marathon! Ik pak de eerste film, De Steen Der Wijzen en stop hem in de DVD speler. Ik demp de lichten en spring op de bank. Laat de film beginnen! Ik ben altijd al een Potterhead geweest, samen met Kim. Ik kan het ook niet laten om hier en daar een traantje te laten. Bij bijvoorbeeld de indeling ceremonie. Dat was haar lievelingsstuk. 'Jasmijn! Ik heb oreo's gehaald!' Gilt mijn moeder. 'Mag ik er nu een paar?'

Mijn moeder loopt mijn kant op en gooit het pak naar me toe. Na een tijdje is de film afgelopen en druk ik er een andere in, de tweede. 'Heb je weer een marathon?' Vraagt mijn moeder. Ik knik en glimlach.

Ik zit hier gewoon te janken. Misschien een beetje te veel Harry Potter... Sirius is dood! Ik zit snikkend op de bank en mijn moeder kijkt geschrokken op. Ik lach zachtjes. 'Film.' Zeg ik terwijl ik naar het beeld wijs. Ik zet de film even stop en loop naar de keuken. Een glas drinken inschenkend hoor ik de deurbel gaan. Ik maag snel een staart in mijn haar en loop naar de deur. Daar staat Tim. Geïrriteerd kijk ik hem aan. 'Jasmijn!' Zegt hij als hij mijn betraande ogen ziet. 'Ik huil niet om jullie hoor,' Zeg ik bot. Ik zie zijn verbijsterde gezicht. 'Ik kijk films.' Vervolg ik mijn zin. Hij knikt. 'Jasmijn.' Begint hij weer. 'Ik, het spijt me, maar Dave en ik mogen elkaar echt niet.' Ik knik. 'Dat had ik ook echt niet door.' Zeg ik sarcastisch. Tim grinnikt. 'Het spijt me.' Ik knik en kijk hem aan. 'Doei.' Zeg ik zacht. Ik duw de deur dicht en loop terug de keuken in, pak het glas en plof weer op de bank. Ik start de film weer. Ik ben net aan het einde van de film als ik de deurbel weer zie staan.

Het is Dave.

'Wat doe jij hier?' Vraag ik, kauwend op een Oreo. 'Mijn excuses aanbieden.' Ik knik. 'Tim is al geweest.' Murmel ik. 'Weet ik.' Ik knik een beetje ongemakkelijk. 'Wat ben je aan het doen?' Vraagt hij. 'Film kijken.' Hij knikt. 'Het spijt me, maar het botert niet echt tussen Tim en mij. (A/N O Mijn God! ik ben dit nu aan hebt editen en dit heb ik bijna een jaar geleden geschreven! Haha. "HET BOTERT NIET ECHT TUSSEN TIM EN MIJ" Oke, dat moest ik even kwijt.) Maar ik moet weg...' Zegt Dave. Ik knik en doe de deur weer dicht. 'Jongens sporen niet.' Gil ik. Ik hoor mijn moeder lachen. Ik loop weer voor de zoveelste keer naar de bank en begin de film weer.

'Wie nou weer!' Gil ik als ik boos de gang oploop en de deur open. Ik zie een postbode staan. Meteen tover ik een glimlach op mijn gezicht. 'Pakketje voor... Jasmijn, verder staat er niets.' Ik kijk naar het pakketje. 'Nou, bedankt.' Zeg ik als hij het pakketje geeft. Opnieuw sluit ik de deur. Al lopend open ik het pakje...