My Destiny

7

Ik ben blij dat Alan terug is. Ik was blij met Tim en Dave, maar Alan is anders. Het voelt beter, vertrouwder, fijner. Maar hij is nu echt terug. Hij heeft een huis gekocht niet zo ver van mijn huis. Studeren, zegt hij. Hij wil hier gaan studeren, in deze stad. Rechten studeren.

Tussen Tim en mij gaat het wat beter. Alleen ik blijf niet meer bij hem slapen en ik pas en let wel goed op. Ik zorg ook dat hij niet weer dronken wordt. Alan vindt hem vreselijk. Waarschijnlijk omdat hij me wil beschermen. Dave vindt hij wel ok. Alleen Tim vindt hij vreselijk, wederzijds. 1 keer kwamen ze allemaal tegelijk langs. Tim mag Dave en Alan niet, Dave mag Tim niet en Alan mag Tim niet. Het was een erg gezellige boel. Na 5 minuten heb ik ze allemaal naar huis gestuurd. Alan moet er allemaal maar om lachen.

Alan, daar kan je altijd mee lachen. In wat voor situatie ook, hij weet altijd wel iets waardoor er een glimlach op mijn gezicht komt. Zo is hij. Toen ik 13 was, was hij 17. Mijn ouders vonden hem eerst niet goed voor me, maar na een tijdje gingen ze hem vertrouwen. Maar 2 maanden na mijn veertiende verjaardag kreeg ik geen brieven meer, hij was net 18 geworden. Ik heb hem nog niet gevraagd waarom hij stopte met brieven schrijven. Dat komt goed uit, omdat hij over 10 minuten hier is. Ik kam snel nog even mijn haren en dan hoor ik de deurbel. 12 uur precies. Hoe doet hij het? Ik huppel naar de deur en trek hem open. 'Heei Jassy.' Lacht hij als hij me optilt en een rondje draait. Ik had hem een week niet gezien, verhuis-problemen. Ik lach en sla mijn armen om hem heen.

'Weet je, ik moet wat weten,' Begin ik als hij me op de bank heeft gezet. Hij knikt en kijkt me aan. 'Waarom stopte je met schrijven?' Vraag ik. Hij kijkt ernstig, alsof hij de vraag verwacht had. 'Jasmijn, je weet dat ik 17 was toen jij 13 was. Ik was gek op je, echt! Alleen ik had het gevoel dat je moeder me niet mocht. En jongens van mijn leeftijd waren veel bezig met meisjes, en ik begon je leuk te vinden. Alleen jij was nog maar 13 en ik was al 17, ik dronk al en ik was al bezig met mijn auto-rij examen. En om eerlijk te zijn, wilde ik je niet pijn doen. Het leeftijds-verschil was te groot, en als ik eenmaal 18 werd, en jij 14, zou het illegaal zijn om wat met je te hebben.' Ik zucht. Alan kijkt me geschrokken aan. Ik glimlach een beetje. 'Alan, ik vond jouw ook leuk. Maar toen je niks deed, gaf ik het maar op. En toen kreeg ik geen brieven meer, en was ik boos, en gebroken.' Zeg ik, het kwam er krachtiger uit dan ik had verwacht. Hij kijk me aan, met een blik in zijn ogen. Pijn, spijt, verdriet en liefde. Ik zet een stap achteruit, bang voor wat er gaat komen. Hij zegt niets, helemaal niets. Ik zie tranen in zijn ogen. Dan komt hij dichterbij. Ik sta op uit de bank en loop een stukje van de bank af. 'Alan. Tim vindt me ook leuk, en volgens mij Dave ook. En nog een paar jongens uit mijn klas.' Nu zie ik een andere blik in zijn ogen. Alleen maar liefde, lust. 'Alan, het is beter dat je gaat, ik heb nog huiswerk en-' Ik word onderbroken. 'Jasmijn! Ik ben smoor op je! Nog steeds! Elke keer als ik je zie moet ik me inhouden!' Ik schrik van zijn reactie. Het lijkt alsof elk moment op me kan springen en me gaat verslinden. Toch word ik een beetje bang daarvan.

Heel spontaan, ik weet niet wat me bezielde, rende ik naar de stoel waarop hij zat en ik knuffel hem. Hij schrikt, ik voel het. Dan doet hij zijn armen om me heen. 'Voel jij hetzelfde voor mij?' Vraagt hij. Ik weet het niet, echt niet. Ik kijk om me heen en zie dat ik serieus op hem zit. Mijn benen om hem heen en mijn armen om zijn nek. Langzaam komt hij op me af met zijn lippen. Ik kijk diep in zijn ogen en dan naar zijn lippen. Dan drukt hij zijn lippen op de mijne. Opeens voel ik een vlaag van schuld. Tim heeft me 2 maanden geleden ook gezoend op mijn kamer. Ik laat los. Alan kijkt me aan. 'Ik, Tim, we, hij had me 2 maanden geleden gezoend, en we begonnen een relatie op te bouwen, maar het was nog niet echt aan. Alleen nu weet ik pas dat ik niks voor hem voel, maar wel voor... Jouw.' Hij kijkt me verbaasd aan. Dan hoor ik voetstappen op de trap, mijn zus. Ik spring van Alan af en ga naast hem zitten. Er is niks gebeurd.... Sophie kijkt ons onderzoekend aan. 'Wat hebben jullie gedaan?' Ze kent me ook te goed. 'We hadden het ergens over.' Zeg ik. Ze lacht. 'Iets.' Fluistert ze terwijl ze naar de keuken loopt.