My Destiny

9

'Je bent weer uit het ziekenhuis!' Ik spring Tim om zijn nek en knuffel hem. 'Ja, en ik moet rustig aan doen.' Zegt hij met nadruk op rustig. Ik lach en laat hem los. 'Laat me echt nooit meer zo schrikken!' Ik kijk hem streng aan en hij schiet in de lach. 'Wat is er gebeurt toen ik weg was.' Ik denk na. 'Niet zo veel, Sophie heeft een vriendje. Maar voor de rest is er niet zo veel.' Ik kijk hem aan en we lopen zijn huis in. Ik haak mijn arm in zijn arm en we lopen naar zijn kamer. Ik plof neer op zijn bed en doe mijn schoenen uit. 'Sophie heeft een vriendje? Wie?' Hij ploft naast me neer. 'Hij heet Daniel, voor de rest weet ik het niet maar, hij moet heel lief zijn.' Tegelijkertijd gaan we liggen en ik schiet in de lach. Ik heb hem gemist. 'Ik heb je gemist, je was serieus 3 weken in het ziekenhuis.' Hij lacht. Maar ik vind het niet om te lachen, hij heeft een zelfmoord poging gedaan. Ik laat hem maar lachen en kijk even de andere kant op.

Ik heb een pauze met Alan genomen. Ik moet eerst even alles op een rijtje zetten. Dat is nog niet goed gelukt. In de tijd dat Tim in het ziekenhuis lag, begon ik te beseffen dat ik echt veel om hem geef. Hij heeft me weer het leuke laten zien, maar de gedachten die 3 weken in mijn hoofd spookten, dat hij misschien dood zou gaan, ze Kilden me. Ik kon geen dag door zinder aan Tim te denken, en hoe de dood zo dichtbij kon zijn. Het kan je opeens grijpen en niet meer loslaten. Iets wat ik meerdere keren heb meegemaakt. Ik was gebroken om Kim, Tim verliezen zou me nog erger breken. Er zitten onzichtbare littekens in me. Tim kijkt me aan. 'Je denkt ergens aan.' Ik knik. 'Hoe jij zo stom was om zelfmoord proberen te plegen.' Het komt er best bot uit. Maar ik zat 3 weken in de stress. Er komen tranen in mijn ogen, Tim ziet het en trekt me naar hem toe. Hij aait over mijn rug. 'Maar ik ging niet dood.' Ik kijk hem met betraande ogen aan. 'Nee, maar de gedachten dat ik elk moment opgebeld kon worden dat je het niet gered had!' Ik kijk hem boos aan. 'Ik heb Kim al verloren! Ik heb zo veel mensen verloren waarvan jij niks weet! En toen bedacht jij dat je ook even uit mijn leven kan verdwijnen!' Ik wring me los uit zijn greep en sta op uit het bed. Ik loop wat door de kamer zonder doel. 'Het spijt me! Sorry!' Hij kijkt me aan met tranen in zijn ogen. Ik barst in huilen uit en loop naar hem toe. Ik knuffel hem en verstop mijn gezicht in zijn trui. 'Soms zou ik wel even weg willen, weg van al mijn problemen en verdriet.' Murmel ik tegen zijn borstkas aan. Ik hoor hem snikken. 'Jasmijn, ik moet je wat vertellen.' Hij gaat zitten op het bed en klopt naast hem neer. Overstuur en snikkend plof ik naast hem neer. 'Ik, ik weet niet hoe ik het moet zeggen... Ik, ik val op jongens.' Er gaat een schok om me heen. Tim, gay? Dat had ik nooit verwacht. Ik kijk hem aan en trek hem, alweer, in een knuffel. 'Hij lijkt erg overstuur. 'Je bent de enige die het weet.' Hij snikt en slaat zijn armen om me heen. 'Wat goed dat je het hebt gezegd.' Ik kijk hem lief aan. 'Vind je het dan niet raar ofzo?' Ik schud mijn hoofd en hij lijkt opgelucht.

'Jasmijn? Wat is er met je? Je lijkt niet echt jezelf.' Alan kijkt me aan en geeft me een duwtje tegen mijn arm. Ik kijk wat leeg voor me uit, geen zin om te reageren. Ik voel me rot, erg rot. Ik heb hoge koorts en om de 5 minuten hoestaanvallen. Ik haat koorts. 'Jasmijn? Je maakt me bang! Reageer.' Ik beweeg mijn hoofd en leun tegen zijn borst aan. 'Ik wil proberen te slapen.' Mompel ik, met een erg schorre stem. Ik voel Alan ademen onder me en ik sluit mijn ogen. Alan streelt met zijn vinger mijn wang en ik voel hem gewoon glimlachen.

Droom:

'Jasmijn! Niemand mag je! En dat weet je. Ik heb je gewoon gebruikt! Je bent gewoon een zielig, irritant, meisje! Ik haat je!' Alan kijkt me aan met een triomfantelijke blik in zijn ogen. 'Je was gewoon mijn beste vriendin omdat ik altijd alles kreeg van je ouders, en ik mee met je op vakantie mocht!' Dit keer kijkt Kim me gemeen aan. Ik draai rondjes en allemaal mensen die dierbaar voor me zijn, zeggen gemene dingen. Ik gil en schreeuw. 'Je bent een grote bitch die noo-'

Einde droom.

'Jasmijn!' Ik gil. 'Jasmijn! Wordt wakker! Je hebt een nachtmerrie!' Alan schudt me door elkaar en ik sla hem in zijn gezicht, als reactie. 'Wa-JASMIJN!' Hij gaat met zijn hand naar zijn wang en ik zak in elkaar. Ik huil met grote teugen En er stromen erg veel tranen over mijn wangen. 'S-Sorrry.' Ik rol me op als een balletje en wieg mezelf heen en weer. Zachtjes voel ik twee armen om me heen en ik kijk achter me, waar Alan zijn armen om me heen heeft geslagen en sussende woorden fluistert. Langzaam stop ik met echt janken en er stromen nu alleen nog maar tranen. Ik ga tegen hem aan liggen en hij tilt me op zijn schoot, als een baby. 'Wat droomde je?' Hij wiegt me zachtjes heen en weer. 'Mensen zeiden dingen, dingen die me kwetsen.' Ik leg mijn hoofd weer op zijn borstkas en hij wiegt me weer in slaap, dit keer zonder dromen of nachtmerries.

'Ik heb het heet.' Ik kijk omhoog naar Alan en hij geeft me een glas met water, het is ijskoud. 'Dat is koud.' Zeg ik zacht. 'Jasmijn, het is echt niet koud, het is zelfs een beetje lauw. Hoeveel graden koorts heb je wel niet?' Alan klinkt ongerust. Mijn moeder komt mijn kamer binnen. 'Jasmijn! Je gloeit helemaal.' Ze komt naar me toe lopen en ik voel haar koude hand op mijn voorhoofd, ik krimp helemaal in elkaar. 'Jasmijn! Dit is niet goed.' Ze loopt, wat sneller dan normaal, naar een kastje, waar een thermometer in zit.

'40 Graden' Ze kijkt naar het dingetje in haar hand. 'Ik heb het koud.' Ik ril eventjes en kruip dan dicht tegen Alan aan. Ik verstop mijn hoofd in zijn shirt en kruip ook dichter onder de dekens. 'Jas, je gloeit echt, ik krijg het er zelfs heet van.' Ik grinnik zacht en schor. 'Ik weet dat ik hot ben.' Zeg ik zacht, mijn stem zwak. Ondanks dat moet Alan wel zachtjes grinniken. 'Zelfs als je 40 graden koorts hebt, kan je een grapje maken.' Hij aait me over mijn hoofd en kijkt lief naar me. Ik sluit mijn ogen. 'Ga maar weer slapen.' Hoor ik Alan zeggen. Ik glimlach vaag en nestel me beter tegen hem aan.