unexpected love/chanbaek

twelve

*Öncelikle şunu söylemek isterim ki Chanyeol Baekhyun'a şimdilik aşık değil. Sadece hoşlanıyor.

Baekhyun ağlarken ben de onu izliyordum. Bir insan nasıl ağlarken bu kadar sevimli olmayı becerebilirdi ki? En önemlisi bir erkek nasıl böyle çıldırtan bir güzelliğe sahip olurdu?  Güzelliğinden ilave gözle görülen bir çekiciliği de vardı. Bu gerçeği inkar edemezdim. Ekranın karalıp oyuncuların adının yazılmasıyla filmin bittiğini anladım. Koltuktan kalkıp Baekhyun'un tam karşısındaki küçük masaya oturdum. Hâlâ ağlıyordu.

" Baek, ağlama. Bu bir film. Gerçek olmadığını biliyorsun. Hadi bakalım sil gözyaşlarını. Kalk uyumaya gidiyoruz. Zaten saat geç oldu."

"Ama Chanyeol. Will nasıl böyle yapabilir? Lou'nun onu ne kadar çok sevdiğini bile bile nasıl onu yalnız bırakıp, ölmeyi seçer?"

Ne cevap vereceğimi bilemiyordum. Fakat onun ağlamasını daha fazla seyretmek de istemiyordum. Nedensizce o ağladığında ben de kötü oluyordum. Ayağa kalkıp elimi kalkması için uzattım.  O da gözyaşlarını silip kalkmak için elimi tutmuştu. Şimdi nasıl desem sevgililer gibiydik. Böyle düşünmem gerçekten garipti ama kendime engel olamıyordum. Tanrı aşkına neler oluyordu bana?

Birbirimize iyi geceler dedikten sonra ikimiz de odalarımıza geçmiştik. Kapıyı kapattıktan sonra derin bir nefes aldım. Elleri çok zarif ve sıcaktı. Tanrım aklımı kaçıyorum galiba.

Tam uykuya dalacaktım ki telefonumun sesiyle irkilmiştim. Bu saatte kim ne istiyordu? Yazan kişiyi sövmeyi bir kenara bırakıp telefonu almak için doğruldum. Hadi ama bana da hak verin kim tam uykuya dalacağı sırada mesaj sesine uyanmak ister ki? Karanlık yüzünden buğulanmış gözlerimi birkaç kere kırptıktan sonra ekranda yazan isimle biranlık endişelenmiş aynı zamanda heyecanlanmıştım. Baekhyun?

baekhyunee_: Chanyeol?

real_pcy: Efendim Baekhyun.
Bir şey mi oldu?

baekhyunee_: Ben gerçekten üzgünüm ama uyuyamıyorum.
Küçüklüğümden beri geceleri yalnız uyumaktan korkarım.
Ben uyuyana kadar birinin yanımda kalması gerekiyor.
Dün de bu yüzden uyuyamamıştım.
Lütfen ben uyuyana kadar yanımda kalır mısın?

real_pcy: Tanrım bunu neden dün söylemedin ki? Geliyorum bekle.

"Baekhyun? Gelebilir miyim?" kapının açık kalan kısmından kafamı uzatıp sormuştum.

"Gel Chanyeol. Ben gerçekten üzgünüm. Fakat elimde olan bir şey değil." Der demez küçük çocukları gibi dudaklarını sarkıtmış, bakışlarını benden kaçırmıştı. Tanrım nasıl da sevimliydi bu çocuk böyle!

"Sorun değil Baek. Fakat benim oturabileceğim bir şey yok odada. Bekle aşağıdan sandalye alıp geleyim." Gerçekten  odada oturabileceğim hiçbir şey yoktu. Yatak, gardırop, komidin ve ayna vardı sadece. Bu nasıl villa diye düşünmeden edememiştim. Bir koltuk almak bu kadar mı zordu Tanrı aşkına?

"Gerek yok. Benim için sorun değil yanıma yatabilirsin. Tabi senin için problem olmayacaksa." Bu çocuk benim kalp krizi geçirme nedenim olacaktı. O, ben, yatak, tüm gece. Onun gayet masum bir şekilde söylediği şeyi ben aklımda ne şekillere sokmuştum bir ben bilirim. Tanrım sen aklıma mukayyet ol. Neler düşünüyorum ben böyle? Baekhyun'un meraklı bakışlarıyla zor olsa da kendime geldim.

"Sen rahatsız olmayacaksan benim için de problem yok. Uyu sen. Buradayım." dedikten sonra yatağın sol tarafına kıvrılmıştım. Kalbim kilometrelerce koşmuşum gibi hızla atıyordu. İçimden bu geceyi sağ salim atlatabilmem için Tanrı'ya yalvarıyordum resmen.

"Hasta olmanı istemem. Üzerini ört" diyip aniden  üzerindeki örtünün bir kısmını benim üzerime bıraktı. Az önce sağ salim atlatabilmek mi demiştim? Unutun bunu. Kesinlikle ruhum çıkmak için can atıyordu. Ben şaşkın bakışlarla ona bakarken  o ise içten bir şekilde gülümsemiş, uyumak için gözlerini kapatmıştı.

Kaç dakika geçti bilmiyordum ama Baekhyun'un uyuduğunu düzenli nefes alışından anlamıştım. Gitmem gerekiyordu fakat gidemedim.

Ve ben o gece yarın çekimimizin olmasına rağmen uyumamış, sabaha kadar onu izlemiştim. Bana neler oluyordu bilmiyorum ama sanırım bu durumu sevmiştim.

*Nasıldı bilmiyorum ama ben düz yazıda berbat olduğumu anladım. Hatalarımı mazur görün lütfen. Okuyan herkese teşekkür ederim.🍃💚