SERSERİ

Elveda!

O okulun adını neden çok duyduğumu internet sitesinde gördüğüm şeylerle çok iyi anladım.Nefesimi tutup sitede yazılanları okumaya başladım ama okulla ilgili her okuduğum şey bir kavga,dövüş ve bunun gibi bir sürü olaydı.Daha fazlasına bakmadan bilgisayarı kapattım ve uyumaya çalıştım.Annem yarın okulumu değiştirmek için okula gelecekti.Eğer onlara vazgeçtim desem mutlaka bir şey olduğunu anlarlardı ve Anıl olayını anlatırsam da bunun peşini bırakmazlardı.Kısacası olay uzar giderdi ama vazgeçmezsem de...

Her iki türlü de zararlı çıkıyordum ve sanırım artık dönüşü yoktu.İyi düşünmek zorundaydım ama hiç iyi bir şey,bir çıkar yol bulamıyordum.O okulda kimseyle konuşmayacaktım,görünmezmiş gibi davranmayı deneyecektim böylece dikkat çekmezdim.Yani en azından böyle olması için dua edecektim.Çünkü başka çarem kalmamıştı.Bunları düşündükçe canım daha da sıkılıyordu yarın her şeyin güzel gitmesi için dua edip kendimi uykuya bıraktım.Sabah uyandığımda hızlıca üzerimi değiştirip kahvaltıya indim.Bugün nakil için okula annemle beraber gidecektik.Hiçbir şey yiyesim yoktu annem işlerini halledince hemen çıktık bir an önce olsun bitsin istiyordum.Bunun yanında birde Aylin'den ayrılmak vardı.Tabi ki görüşmeye devam edecektik ama eskisi kadar olmayacağını ikimizde biliyorduk.Annem yürürken bir şeyler anlatıyordu sonra birden ''Sınıfını mı değiştirsek?O zaman öğretmenin de değişmiş olur.'' dedi.Yolda yürürken birden ''Olmaz.Hayır.Yani öyle olamaz.Kötü olur'' diye tek nefeste saçmaladım.Annem hemen kolumdan yanına doğru çekiştirdi ''Tamam kızım yolun ortasında ne diye bağırıyorsun?'' diye beni azarlarken yürümeye devam ettik.Neyse ki annemin aklından bu düşünceyi çıkarmıştım.Çünkü sınıfımın değişmesi Anıl'ı hiçbir şekilde etkilemezdi.Okula vardığımızda Aylin'in bizi kapıda beklediğini gördüm hemen yanına gidip sarıldım malum bu son günlerimizdi.Annemle de biraz konuştular ve annem işlemleri halletmek için müdürün yanına bıraktıktan sonra bizde sınıfa girdik.Aylin ''Ee ikna etmen kolay oldu mu?'' dedi.Bende çok zor olmadığını söyledim ve şu YENİ okulumdan bahsettiğimde simsiyah gözlerini kocaman açıp ''Saçmalama Arya öyle bir okulda okumayı mı düşünüyorsun?Buna okumak bile denmez!'' dediğinde ''Ne yapmamı bekliyorsun?Sence önümde başka bir seçenek var mı?Burada kalıp o Anıl itinin kendini bir şey sanıp bana tehditler savunmasını mı dinleyeyim?'' dedim ve ikimizde sustuk.Yaşadığım olayların ağırlığıyla gözlerim dolmaya başladı.Bu yaştaki kızlar aşk acısı  çekerdi ne bileyim ders çalışırdı falan.Bunu gören Aylin destek olurcasına elimi tuttu ona dönüp gülümsedim.Her şeye rağmen yanımdaydı bunu biliyordum.

--BÖLÜM SONU--