BEŞTEN KALAN

BK-2

Keyifli okumalar!
(Medya'da geçen bölümde adı geçen Can var.)
~.~.~

Kıvanç

Gülmekten midem kasılınca kendimi frenledim ve derin nefesler almaya başladım. Eminim ki şuan kıpkırmızıydım.

"Ya gülmeyin. Zaten rezil olduk, gidelim." Çağla'nın asılan suratı tekrar gülmeme neden olurken Deniz'in ona gösterdiği yumruk da tuzu biberi olmuştu.

"Allah'ın civciv kafalı dümbeleği! Hemen çığlık atıyor. Sanki ırzına geçti! Öyle bir şey olsa bile ben varım zaten!"

Çağla ağzını açarken tekrar susmaya mahkum edilmişti.

"Sus lan, konuşma! Vallahi bir çarparım üstüne korkudan yer bile çarpamaz!"

Deniz'in kendine özgü ve saçma tehdidinden sonra kaşlarını çatıp arkasını dönen Çağla eminim trip atıyordu. Bunu anlayabilmiştim.

Gülmek algıları kapatabiliyor bazen.

"Neyse ya..." diyen Alya'ya hâlâ gülen yüzümle döndüm. "... hadi devam edelim yemeğe."

İtiraz edercesine bakan ve ağzını aralayan Çağla, Derin'in ölümcül bakışlarına maruz kaldıktan sonra susup yerine otururken tuvaletten -büyük ihtimalle az önceki olayın başrol oyuncularından biri olan - bir adam çıktı. Hepimiz tepkisini merak ettiğimiz ve az da olsa mahcubiyet taşıdığımız için adama sahte bir gülümseme ile bakıyorduk. O ise ödemesini yaptıktan sonra bizim masanın yanından geçerken Çağla'ya bakarak mırıldandı.

"Dişi sapık! Gerizekalı!"

Çağla'nın kocaman olan gözlerine eşlik eden 'hah?' sesleri, bizim tutmaya çalıştığımız kahkahaların boğuk sesi dışında ortama yabancı gelen bir grup kahkaha daha patladı.
Bu yabancı kahkahalar bizimkilerin de dikkatini çekip susmalarına neden olmuştu.

Ben mi?
Ben hâlâ gözlemci rolünde oynamakta ve sessiz kalmakta kararlıydım.

"Hayırdır birader bir tarafta ayna felan mı gördün? Ne bu kahkaha?!"

Deniz'in atarına cıklayarak cevap veren çocuk ile olayın büyüyeceğini anladım. Ama hâlâ sessizliğimi korumaya ve konu dışı kalmaya özen gösteriyordum.

"Gülmeme tipiniz yetti."

Sırıtan çocuk biraz ilerleyip onların çaprazında bizim ise hemen arkamızda olan masaya yönelip muhtemelen yabancı olduğu insanların masasına oturdu. Biz 'ne yapacak' diye ona bakarken o, masada oturan insanlarla biraz abartı bir sesle konuşmaya başladı.

Ya da onlara bağırdı diyelim.

Ya da demeyelim. Çünkü bağırmıyor resmen sesini incelterek Çağla'yı taklit ediyordu.

"Ayyy. Pis sapıklar! Resmen masamıza oturup bizi ayartmaya çalışıyorlar!"

Sözlerinin ardından ona bakan insanlara rağmen gülerek geri çekilip arkadaşlarına yönelik konuşmaya başladı. Cidden şuan sinirlerimi fena zorluyordu. Kavga yanlısı bir adam olsam onun insan yanlısı bir yaratık olması imkansız olurdu.
O derece.

"Cidden çocuklar... Sanırım bunlar seçmece."

Yaptığı gerizekalı benzetmesi benim gibi Deniz'in de sabrını zorlamış olacak ki harekete geçti.

"Lan senin genlerini tek tek seçer..."
"Deniz!"

Deniz lafını bölmeme 'ne var?' bakışı atarken ben yakamı düzelterek oturduğum yerden yavaşça kalktım ve yüzü tanıdık gelen çocuğun tam karşına dikildim.