Rain

47. regenbuien

'Val kan ik met je praten?' vroeg ik zachtjes. Isaac keek me verbaasd aan een keek daarna naar een net zo verbaasde Valentino. 'Is goed' antwoorde Val. Hij liep achter me aan naar het trappenhuis van ons schoolgebouw. 'Waarom wil je me spreken?' vroeg Val. 'Ik wil het met je over Madison hebben' zei ik. 'Wat is er met haar?' vroeg hij bezorgd. 'Kan ze op jouw bescherming rekenen?' vroeg ik. Ik negeerde zijn vraag. 'Ja natuurlijk' antwoorde Valentino. 'Ik meen het Val, Madison is enorm breekbaar sinds het ongeluk van haar ouders. We zagen beide haar moeders lichaam liggen, we waren amper 8' zei ik. Mijn stem brak en ik voelde tranen over mijn wangen stromen. We zijn getraumatiseerd door mijn schuld. Ik was te nieuwsgierig  en ik kan nog steeds Madison gillend en huilend bij haar moeder zien staan.

🔱Pov Isaac🔱

Ik was uit pure nieuwsgierigheid naar ze toe gegaan en haar Emma snikken. 'Emma?' zei ik zachtjes. Emma zit snikkend naast Val die over haar rug wrijft. Ik liep naar Emma en bukte me voor haar neer om haar in mijn armen te sluiten. Snikkend klamt ze zich aan bij vast en ik wieg haar. 'Gaat het?' vroeg ik bezorgd. Ik haalde mijn hand door haar rode haar en gaf haar een kus op haar voorhoofd. 'Het spijt me, het ligt gewoon zó gevoelig' zei Emma zachtjes. Ik duw haar nog dichter tegen me aan en glimlach. 'Geeft niet' zei ik zachtjes. Emma ontsnapte uit mijn greep en ging staan. 'Maar Val, Madison is echt alles voor me. Ik geef het meest om haar... sorry Isaac' begon Emma. 'Geeft niet' mompelde ik. 'Maar sinds dat ongeluk moet ze bescherming hebben en die kan ik haar niet geven. Val ik weet hoe je naar haar kijkt en ik weet gewoon dat jij haar die bescherming kan geven die ik haar niet kan geven' zei Emma. Valentino is normaal nooit serieus maar ik zag dat hij die taak op zich wil nemen. Dit wordt zo'n relatie die gewoon gaat werken.

'Ik weet dat ze ja gaat zeggen want ik ken haar beter dan wie dan ook. Madison is mijn wederhelft, mijn hartsvriendin, mijn zusje, mijn alles en ik wil dat ze gelukkig is. Er komt een dag dat onze wegen gaan scheiden en we beide een gezin gaan opbouwen. Ik wil dat jíj dat bent Val... jij bent gewoon perfect voor haar. Jij kan haar weer gelukkig maken' vervolgde Emma haar speech. 'Emma?' zei de stem van... Madison achter haar. Emma draaide zich om en zag inderdaad Madison staan... in tranen. 'Meen je al die dingen die je over me zei?' vroeg Madison zachtjes. 'Je weet dat ik nooit lieg' antwoorde Emma. Madison liep met stevige passen op Emma af en de twee omhelsde elkaar.

~*~

🌹Pov Emma🌹

Ik zit op de kleine trap voor de school naar het uitzicht te kijken. 'Ik wist wel dat je hier zou zijn' zei een stem achter me. Ik hoefde me niet om te draaien want ik wist dat het Isaac was. 'Ik wilde een frisse adem' zei ik. Isaac ging naast me zitten. We keken beide naar de donkere regenwolken die langzaam het dorp in zijn greep nam. 'Madison en Valentino zijn nu een stel' zei Isaac ineens. Ik draaide mijn hoofd naar hem toe en keek hem verrast aan. 'Weetje ik ga in de vakantie twee maanden naar Portugal, wil je me ophalen als ik van het vliegveld kom? Ik wil dat jij het eerste bent wat ik zie als ik in de deuren stap' vroeg Isaac. 'Maar er kan nog vanalles gebeuren' zei ik zacht. Isaac schoof tegen me aan en sloeg zijn arm om me heen. 'Wij zullen die stormen overwinnen' zei Isaac zacht. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd de legde zijn kin op mijn hoofd.

Regendruppels beginnen naar beneden te komen en binnen no time zijn we doorweekt. Maar het boeit ons niets niet. 'Ik hou van je Emma' zei Isaac. 'Ik ook van jouw' zei ik zachtjes. Hij duwt mijn kin omhoog en drukt zijn lippen op de mijne. Ik kus hem terug en dit is óns moment. Hier in de regen, het regent altijd.

~Einde~

A/N

Deel één is af! Het vervolg zal komen ergens in februari want ik neem even pauze om dingen recht te zetten. Ik hoop dat jullie het een mooie afsluiting vinden en ik zie jullie volgende maand terug bij Storms.

Vote

Comment

Follow

Xxx Famke