Rain

46. als een meisje gillen

Madison vertelde me alles over haar date. Val die pizza knoeide op haar shirt waardoor ze zijn trui kreeg, de eerste strike die ze gooide en hoe ze een tijdje heeft geknuffeld met hem tot uiteindelijk dé kus. Daarvoor bleek hij haar verkering te hebben gevraagd en natuurlijk gilde ik toen ze zei dat ze er over zou nadenken. Isaac stond ongemakkelijk in de woonkamer. 'Ga je klaar maken voor bed dan kom ik straks. Eerst even Isaac eruit sturen' zei ik. Madison knikte en ik liep de kamer uit.

'Kon ik blijven slapen?' vroeg Isaac. 'Ik weet niet Isaac, Madison en ik wilde eigenlijk praten-' 'ik kan toch meepraten want Val praat niet over dat soort dingen' onderbrak Isaac me. 'Plus het is al laat en ik kwam er achter dat ik mezelf heb buitengesloten' zei Isaac. 'Maar jij past niet samen met mij in mijn bed en mijn ouders zullen er niet blij mee zijn' zuchtte ik. Isaac pakte me opeens op en tilde me naar mijn eigen slaapkamer. 'Madison is het erg als ik blijf slapen aangezien ik met jullie mee wil gillen over jouw date?' vroeg Isaac. Ik sloeg mijn armen om Isaac's nek voor support. 'Nee liever niet Isaac. Ik wil gewoon tijd met mijn beste vriendin' zei Madison. 'Dat zei ik ook al' zei ik met een "duhhhh" stem.

'Bel me maar als als je thuiskomt' zei ik. Isaac drukt zijn lippen voor enkele seconden op de mijne en omhelst me dan voor even. In die tijd begraaf ik mijn gezicht in zijn trui en glimlach omdat ik hem zo miste toen we voor even uit elkaar waren. Soms ben ik te naïef tegen Isaac maar dat is nou eenmaal kalverliefde.... echte liefde. 'Waar denk je aan?' vroeg Isaac ineens. Ik kijk naar hem op en er fonkelt iets in zijn bruine ogen. Nieuwsgierigheid. 'Ons' antwoorde ik zachtjes. 'Ik ben zo gelukkig met jouw' zei Isaac als hij mij op mijn voorhoofd kust. 'Ik ook' zei ik zachtjes. Ik glimlach naar hem en laat hrm dan los.

~*~

'Ik dacht dat je nooit meer zou terugkomen en Isaac je zou ontvoeren' zei Madison als ik ander mijn dekens kruip. Ik rol met mijn ogen. 'Maar vertel: hoe is het om met Valentino te zoenen?' vroeg ik. 'Hij zoent echt waanzinnig goed' antwoorde Madison enthousiast. Ik grinnikte en stelde me mijn eerste kus met Isaac voor. Zijn zachte volle lippen op de mijne. 'Sorry alleen ervaring met Isaac' lachte ik. Madison moest er ook om lachen. 'Maar wat ga je doen om het feit dat hij je verkering vroeg?' vroeg ik. 'Ik weet het niet, ik vind Val een beetje té player voor me' antwoorde Madison met een zucht. 'Maar jullie hebben hetzelfde karakter en jullie passen zo goed bij elkaar' zei ik. 'Ik moet er gewoon over nadenken, hij weet niet eens iets over het feit dat mijn ouders dood zijn. Het is volgende week al 10 jaar geleden' zei Madison. Het is altijd zo pijnlijk die datum. Het was de dag voor haar verjaardag.

'Madison je ouders zijn er bijna' zei mama. Madison en ik legde onze barbiepoppen weg en stonden enthousiast op. 'Ik wil zó graag die nieuwe barbiepop' kirde Madison blij. Maddi was morgen jarig en dan werd ze net als ik sinds een paar weken 8 hele jaren oud. 'Pappie en mammie zijn zo lang weg geweest. Helemáál naar Amerika!' riep Maddi blij. Ik lachtte tot we opeens sirenes hoorde. 'Mama wat is dat?' vroeg ik. 'Dat weet ik niet lieverd' antwoorde mama. Papa kwam ineens binnen een keek naar mijn moeder. 'Laat de meisjes hier' zei papa.

Mama en papa waren naar buiten gegaan en we rende naar het raam. We zagen rookpluimen en vlammen aan het einde van de straat. 'Dat is mammie en pappies auto' zei Maddi zacht. 'Zullen we kijken?' vroeg ik glimlachend. 'Jaaa' zei Maddi blij. We trokken onze jassen en schoenen aan en rende naar buiten.

Nu ik hieraan terugdenk besefte ik wat de impact had op het feit dat we naar buiten zijn gerend.

We zagen twee auto's in vlammen. Politieauto's en brandweer. Ik zag mijn mama en papa staan, ze praatte met een politieagent. 'Op slag?' vroeg mama in tranen. Waarom huilde mama? 'Mammie?' zei Maddi ineens. Ze stond voor een lichaam dat in een deken was gewikkeld. 'Mammie!' riep ze in tranen.

Ik krijg nooit meer dat beeld uit mijn hoofd. Madison die om haar dode moeder gildend wakker probeerde te maken. Het was hartverscheurend en Madison kan er nu luchtig over doen, maar alleen ik weet dat het nog altijd aan haar vreet. En daarom heeft ze iemand nodig die de kwade gedachten weg kan drijven. Diegene is Valentino.

A/N

SORRY DAT IK DOOD WAS!!!! IK BEN GEWOON TEVEEL LOS AAN HET LEZEN!!! Plus ik heb het druk. Maar dat is geen excuus. Zelfs nu heb ik de neiging om gewoon weer te gaan lezen. Maar dat deel is maar iets meer dan 600 bladzijdes dus zo erg is het niet. Maar geniet maar van dit hoofdstuk.

Vote

Comment

Follow

Xxx Famke