goodbye °hyungwonho

0.9

Markete girdiğimde niyetim sadece kucak dolusu çikolata almaktı.Depresyonun temel ihtiyaçlarından biri olan çikolata alacaktım ama gördüğüm kişi ile gözlerim dolmuştu.Yaklaşık bir haftadır onu ilk kez görmüştüm ve onu özlemiştim.Benimle poğaçasını paylaşmasını, sabahları yanımda dikilip bana gülümsemesini...

Beni gördüğünde marketten çıkmak için atağa geçmişti.Tam kapıdan çıkacakken onu kolundan tutmuştum.

"Konuşabilir miyiz?"diye sordum.Sesimin çatlaması umurumda bile değildi.Onu görmeye, onunla konuşmaya ihtiyacım vardı.

Arkasını döndü ve bana baktı.Konuşmamı bekliyor gibiydi.

"B-benim yüzümden artık durağa gelmiyorsun.Ben artık oraya gitmeyeceğim.Diğer durağa gitmek zorunda değilsin."dedim.Dediğim karşısında sadece kafasını olumlu anlamda sallamıştı.

"Ben...Homoseksüelleri sevmediğini bilmiyordum.Özür dilerim."dediğimde suratında alaylı bir gülüş oluşmuştu.

"Beni sevdiğin için özür mü diliyorsun?Hyungwon seni sevmediğim için ya da senden tiksindiğim için artık o durağa gelmiyor değilim.Anlamıyorsun..."

"Anlamıyorsam...Anlamama yardım et."

Bir süre gözlerime bakmıştı.Derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.
"Hyungwon sorun şu ki...Ben...Ben de senden hoşlanıyorum.Dört ay önce o durağa ilk gidişimde evime yakın olan durak bir süreliğine servis dışı bırakılmıştı.Sadece bir hafta.Ben onca zamandır sadece seni görebilmek için yolumu uzatıyorum."

Ani itirafı karşısında şaşırıp kalmıştım.

"Artık oraya gelmiyorum çünkü ben de senden hoşlanıyorum Hyungwon.Belki arkadaş oluruz ve ben duygularımı dizginleyebilirim sanmıştım.Ama artık arkadaş olmak da çok zor..."

"Arkadaş olmak zorunda değiliz."dedim dolan gözlerimi yere çevirerek.O kadar kısık söylemiştim ki kendim bile zor duyabilmiştim.

"El ele tutuştuğumuz an korkacağımız ve sorumluluk almamız gereken bir sürü şey olacak Hyungwon.Bu ağırlığı taşıyabilecek kadar güçlü müyüz?"

"B-ben...B-ben bilmiyorum."

"Özür dilerim."

Sesinin titrediğini ve benden uzaklaşan ayak seslerini duymuştum.Eve gidip ağlamak istiyordum.Sadece ağlamak.