Elimdeki eski fotoğrafa baktım.Bir yıl ne kadar da çabuk geçmişti böyle.Onunla olduğumda zamanın nasıl geçtiğini asla fark edemiyordum.Bu biraz korkutuyordu aslında.Elimizdeki zamanı hızla harcıyorduk ve geriye ne kadar zamanımız kaldığını asla bilemiyorduk.Belki otuz sene belki de sadece otuz saniye...
Son bir yılda korkusunu yenmişti.Artık insanların söylediklerini pek de takıyor gibi gözükmüyordu.Mutlu olmak için çabalıyordu.Bunu hak ediyordu da.Hem de her şeyden çok.Engelleri söylediği gibi beraber aşmıştık.Hala önümüzde aşılmayı bekleyen engeller vardı ama birlikte olduğumuz sürece her şeyi yapabilirdik.
Bir çocuk evlat edinmiştik, MiCha.İkimize de çok benziyordu.Yetimhaneye ilk gittiğimizde dikkatimi çeken ilk çocuk o olmuştu.Yaşına göre olgun gözüküyordu ama utangaçtı da.Onu tanımak istemiştim.Hoseok'a benzer özellikleri olması da biraz beni ona çekmişti aslında.Onu evlat edindiğimizde ilk iki ay bizimle konuşmamıştı.Sonradan ona olan yaklaşımlarımızın zarar vermek için olmadığını anladığında bize kendini açmıştı.
Mutluyduk.Üç kişilik bir aileydik artık.Hiçbir engel bizi yıkamazdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
goodbye °hyungwonho
Cerita PendekEl ele tutuştuğumuz an korkacağımız ve sorumluluk almamız gereken bir sürü şey olacak. Bu ağırlığı taşıyabilecek kadar güçlü müyüz? |17|
