goodbye °hyungwonho

1.5//Final

Micha'ya baktım.Hoseok'un ona aldığı oyuncak fokuna sıkıca sarılmıştı.

"Sonra ne oldu appa?"diye merakla sordu.Devamını anlatmak istemiyordum ama anlatmam için ısrar ediyordu.

"Uyku vaktin tatlım.Hadi bakalım yatağa."

"Her seferinde böyle yapıyorsun!Artık sonunu duymak istiyorum."dedi küçük kollarını kavuşturarak.Neredeyse ağlamak üzereydi ve ben onun ağlamasına dayanamıyordum.Anlatmalıydım sanırım.Bilmesi gerekiyordu.

"Peki...Sonraki dört yıl bizim için mükemmeldi.Mutluyduk ve beraberdik.Sonra...Sürekli başı ağrımaya başladı.Umursamadı.Ben doktora gitmesini söylememe rağmen umursamadı ve sadece ağrı kesici içti.İyi olduğunu söylüyordu.
Bir süre sonra uyuşuklaşmaya, elleri titremeye başlamıştı.Bazen kelimeleri telaffuz edemiyor ve kelimeleri unutuyordu.
bir gün dayanamadım ve onu zorla doktora götürdüm.Çünkü artık bazı şeyleri unutmaya başlamıştı.Bazen senin adını bile unutur hale gelmişti.
O-o gün...Doktor onun beyininde tümör olduğunu söyledi.Fazla ilerlediğini ve ameliyat edilse bile sadece olasılık olarak beş yıl yaşayacağını söylemişti.Belki de sadece beş-altı ay...Çok korkmuştum.Beni bırakıp gitmesinden ölesiye korkmuştum.

Zamanla durumu daha kötüleşmeye başladı.Ameliyat olmasını söylüyordum ama o sürekli beni reddediyordu.Nedenini anlayamamıştım.Günler geçtikçe onun gözlerimin önünde kaybolmasını izledim.
O öldüğünde..."

Yanağımda hissettiğim el ile ona baktım.Küçük elleri ile yüzümdeki yaşları silmeye çalışıyordu.Gülümsedim.Her ne kadar zor olsa da...

"O öldüğünde benim bir parçam da ölmüştü.Ona bağlı olan kalbimi artık hissedemez olmuştum.Kimse ile konuşmak istemiyordum.Kendimi hayattan soyutlamış bir şekilde yaşıyordum.Sana Kihyun ve Minhyuk bakıyordu.Kendimi toparlamam bayağı zaman aldı.Sen bana ondan kalan somut tek şeysin.Sen benim her şeyimsin Micha."

Onu göğsüme çektim ve sarıldım.O da minik kollarını bana dolamıştı.Onun varlığı bir şekilde sanki Hoseok hala yanımdaymış hissi veriyordu.Ve bu his benim için eşsizdi.