←Giriş→
KANLI TUAL
Her resim, bir ruhun gerçeğini yansıtır
white_or_black
ŞIP ŞIP ŞIP...
Içeride bir yerlerde damlayan su sesi. Duyduğu tek ses buydu. Gözlerini yavaşça araladı, önce herşey bulanıktı, biraz bekledikten sonra herşey yavaş yavaş normal göründü gözüne.
Yerden kalkmak için çabaladı, ama yapamıyordu. Sanki birşey onun kalkmasını engelliyordu, birşey onu tutuyordu sanki.
Titreyen ellerini yavaşça tozlu zemine koyup tekrar kalkmayı denedi ve yavaşça olduğu yerden kalkmayı başardı.
Etrafına bakındı, içerisi karanlıktı, hiçbirşey görünmüyordu. Içeride tek bir ışık parçası bile yoktu, yukarıda ki küçük pencere dışında. Ama o da içeriyi aydınlatmaya yetmiyordu.
Küçük çocuk nerede olduğunu anlamak için içeriye göz atmaya karar verdi, parçalanmış ayakkabılarını yere sürüyerek karanlığa doğru yürümeye başladı.
Belki bir çıkış yolu bulurum umuduyla, ama heryer aynıydı, heryer karanlıktı.
Sonra ayağı yerdeki birşeye çarptı, çarptığı şey bir taş olamazdı çünkü çarptığı şey bir taş parçası olmayacak kadar yumuşaktı. Yerde oturup eliyle çarptığı şeyi incelemeye başladı.
Ellerini o şeyin üzerine koyup yavaşça gezdirdi. Bu, bu yuvarlak birşeydi, üzerinde tüyler vardı. Sonra elini biraz aşağıya doğru kaydırıp yerdeki şeyi incelemeye devam etti.
Bu bir kumaşa benziyordu, sanki birşeye giydirilmişti. Korkuyla elini hemen kendine çekti.
Eğer bu düşündüğü şey ise, ona da aynısını yaparlardı, onu da öldürürlerdi! Çünkü yerde yatan bir insandı ve büyük ihtimalle ölmüştü.
Kapı sesi geldiği an başını o tarafa çevirdi ve karşında gördükleri yüzünden gözleri dehşetle büyüdü. Çünkü karşında elinde kanlı bir bıçakla biri duruyordu. Bıçağın üzerindeki kan damlaları, metalin üzerinden usulca kayıp yerdeki toprak yığınına karışıyordu.
Bıçağı tutan kişinin yüzü, sadece gözleri görünecek şekilde örtülmüş, uzun sarı saçlarım rüzgarın etkisiyle yüzüne çarparak dalgalanıyordu.
Elindeki bıçağı küçük çocuğa çevirip ona doğru yürümeye başladı.
Küçük çocuk korkuyla adımlarını karanlığa doğru yönlendirip, geriye doğru korkuyla yürümeye başladı, ama karşısındaki kişi ona daha fazla yaklaştı, daha fazla ve daha fazla...
Sonra küçük çocuk iki elini kulaklarına siper edip,o an tek yapabildiği şeyi yaptı; avazı çıktığı kadar bağırdı
"Hayır! Gelme!"
....
Bölüm sonu
°°°°°°°°°
Giriş bölümünü beğenenler oy verip yorum yapmayı unutmasılar :-)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KANLI TUVAL
Teen FictionÖnünüzde tuvaller olduğunu düşünün, insanların hayatlarını resmedildiği tuvaller. Bu resimleri o tuvalere sizler yapıyorsunuz, o tuvallerdeki resmin nasıl olacağını sizler karar veriyorsunuz. Herkesin hayatının resmedildiği tuvallerde her tondan re...
