DENEMELER #wattsy2017

Gelecek Kaygısı

Okul sıralarında öğretmenin “büyüyünce ne olacaksın” sorusu ile başlar, gelecek kaygılarımız. Önce bir oyun gibi hoşumuza giden mesleği seçmişizdir. Yıllar geçtikçe de hayallerimizin ne kadar uçarı olduğunu yavaş yavaş anlarız.

İstisnalar hariç bir çok çocuk hayallerine ulaşamaz. Ulaşmak şurada dursun o hayallere yaklaşamaz bile. Zamanla ders çalışmak ağır gelmeye başlamıştır. Kimisi matematikten bir türlü anlayamaz, kimisi de edebiyattan. Çünkü genetik olarak beyin mesleğini seçmiş ama bu mesleği uygulamayı da kişinin kendisine bırakmıştır. Aile ise ısrarla çocuklarının mesleğini kendileri seçip o çocuğun geleceğini bambaşka boyutlara kaydırmışlardır. Çocuk gönülsüz bir şekil de okumaya devam eder. Yahut okulu bırakır. Artık bir çocuk ülkeyi, diğerleri gibi sırtlayacağına ülkenin sırtına yük olmuştur. Ya bir serseri ya da en iyi ihtimal sevmediği istemediği bir işte çalışmaya, çevresine farkında olarak veya olmayarak zarar vermeye başlar. Bunun yanı sıra bir grup insan da vardır ki, daha doğmadan bir hayat çizilmiştir onlar için. Onların mesleği ise köleliktir. Yani diğer insanlara köle olmak için doğmuştur onlar. Seçme gibi bir özgürlükleri olmadığı gibi, bu durumdan kurtulmaları neredeyse imkansızdır. Bir profesör olacak alt yapıya sahip iken, gerekli eğitimi alamadığı için onu önemli bir makamda görmektense ya bir inşaat ameleliğinde ya da bir tuvalet temizlikçiliğinde en iyi ihtimal ise bir iş yerinde usta olarak çalışırken görürüz.

Kaderi daha önce çizilmiş başka bir insan topluluğu da vardır ki, doğmadan efendi olmuşlardır. Eğitimlerini yapsalar da yapmasalar da, gelecekte ki meslekleri bellidir. Onlar ne yaparlarsa yapsınlar ne kadar yeteneksiz olurlarsa olsunlar. Ebeveynlerinin mesleğini hiç hak etmeseler de ele alırlar. Sanattan anlamazlar, sanatçı olduklarını sanırlar, işten güçten anlamaz patron olurlar bir anda.

Çünkü onlar doğmadan efendi olanlardır, gelecek kaygısı ise doğmadan köle olanlara kalmıştır.
2007