I WANNA SLEEP IN YOUR ARMS || H.S ✔

1

Średniego wzrostu niebieskooka dziewczyna o długich, pofalowanych brązowych włosach, delikatnej porcelanowej cerze, przeciętnej figurze. Taki widok zastaję codziennie przed dużym lustrem wiszącym w przedpokoju. Nazywam się Marisol Low i mam 19 lat. Podchodzę sceptycznie jeśli chodzi o szczerą, piękną, bezgraniczną miłość. Dlaczego? Wystarczy popatrzeć na moich rodziców, którzy jestem pewna, że są ze sobą z przyzwyczajenia. Ojciec okazuje brak szacunku do mamy na każdym kroku. Może i nie bije jej, ale rani ją choćby i nawet przez swój nałóg, liczne zdrady, ale kocham go- w końcu rodziców ma się jednych, dlatego w głębi serca jednak mam nadzieję, że relacje pomiędzy nimi jakoś się ułożą, a tata ujrzy, jaką wspaniałą kobietę ma przy sobie. Bardzo kocham moją mamę, jest dla mnie wzorem do naśladowania. To 43-letnia ciemnowłosa kobieta o wielkim sercu, która ciężko pracuje by zapewnić nam dach nad głową, jedzenie, ciepłą wodę... Mogłabym tak wymieniać, gdyby nie fakt, że właśnie dzwoni do mnie Gloria.

- Mari! Co u ciebie? Jak się czujesz? U mnie też dobrze! Wiesz co poprawi ci humor i nada sens twojemu.. hmm jak to szło? Ach tak.. „nędznemu i bezsensownemu życiu"? – powiedziała, a raczej krzyczała najwyraźniej zapominając o tchu. Miała ona proste, długie blond włosy, bursztynowe oczy, a jej zaletą na pewno była szaleńczość z dozą odpowiedzialności. Biorąc głęboki oddech i dając sobie dosłownie sekundę na błyskawiczne przeanalizowanie słów przyjaciółki usiadłam na swoim małym łóżku usadowionym pod oknem.

-Oświeć mnie! - odpowiedziałam z rozbawieniem spowodowanym jej zachowaniem.

-Powiedz mi lepiej co ciekawego robisz po pracy. Chyba, że powinnam zgłosić się wcześniej, żebyś zapisała mnie w swoim terminarzu, bo przede mną znajduje się Paolo. - Chłopak, o którym wspomniała Gloria to 23-letni Włoch, który przyjechał do Los Angeles w celu zostania super gwiazdą filmową, ale cóż... koniec końców skończył w kawiarni przy Laurel Canyon Boulevard. Jest bardzo sympatyczny, wysoki i wysportowany, lecz w stu procentach nie jest realistą. Nie, nie chodzi tu o to, że nie wierzę w jego talent i inne takie. Po prostu on się do tego nie nadaje i już. Przynajmniej takie jest moje zdanie. Ach, no i najważniejsze.. Paolo jest we mnie zakochany po uszy. Nigdy nie usłyszałam tego z jego ust prosto w twarz, ale da się to wyczuć choćby i nawet przez jego zachowanie wobec mnie, a poza tym powiedział o tym Claire- stałej, starszej bywalczyni w naszej kawiarni, ale o niej później. Jego uczucia nie odwzajemniam.

-Paola tam nie ma i myślę, że nigdy nie będzie - odparłam ze śmiechem - Przyjdź jutro do kawiarni pół godziny przed końcem mojej zmiany. Zrobię ci najlepsze latte jakie w życiu piłaś!

-Za każdym razem obiecujesz mi najlepsze latte, ale jeżeli faktycznie takie będzie to ja się odwdzięczę! - zaśmiała się, po czym dodała - Marcus przyjeżdża z Londynu na dwa tygodnie w środę. Prosił, żebym ci przekazała, że koniecznie musisz znaleźć dla niego czas. - Marcus to średniego wzrostu blondyn. Ja, Gloria i Marcus tworzymy paczkę już od najmłodszych lat. 

-Aaaaaaaaaaaaaaaaa! Boże, jak się cieszę! Wieki go nie widziałam! Ale poczekaj.. dlaczego sam do mnie nie zadzwonił?- zapytałam zdezorientowana i szczęśliwa zarazem.

-Kochana, nie mam zielonego pojęcia, ale muszę już kończyć. Ty idziesz spać, a ja pracować. -odpowiedziała wzdychając. Gloria pracuje w jednym z klubów nocnych. Nie jest panią do towarzystwa, lecz barmanką. To do jej miejsca pracy przychodzą znane gwiazdy w wiadomym celu, ona serwuje im drinki.

-Niestety. Zobaczę co u mamy i pójdę spać. Mega jestem zmęczona- ziewnęłam w chwili mówienia. - Ale Glor, co takiego chciałaś mi powiedzieć na początku?- powróciłam do poprzedniej części rozmowy z ciekawością.

-Och Mari, jutro się dowiesz. Doskonale wiem, że nie jesteś cierpliwa i chciałam podsycić twoją ciekawość.- powiedziała uśmiechając się. Zawsze wiedziałam kiedy się uśmiecha, nawet podczas rozmowy telefonicznej.