Mahal Kita, Pero Hindi Pwede!

Entry No. 11

Entry Number Eleven

- Annie Makatapang Point Of View -

Waaaaaaaaaaaaaah! 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭

Emoji overload mga 'te. Huhuhu. Ba't ganun? Kenekeleg aketch!!! Nakarating na ako sa'king kwarto at nakasalampak sa kama na parang kiti-kiti dahil sa kakiligan ng ninang niyo.

"HAAAAAAAMP"

Sigaw ko habang takip-takip ang unan sa'king mukha. Kasi naman mga 'te! Pagkagising ko bumungad na agad sa'kin ang gwapong mukha ni Sir Marcos. Yieeh! Kenekeleg talaga ako. Hindi ko nga alam na siya pala talaga ang kayakap ko, na braso niya talaga 'yun. Akala ko kasi panaginip lang talaga mga 'te, kuys, at brad.

Eh! Jusko! Totoo pala talaga. Omg! Omg! Omg! O.M.G! Talaga.

"Eeeeeiih." usal ko.

Ikaw ba naman kanina pa pinipigilan ang kilig. Tingnan ko lang kung hindi ka mahimatay. Charaught! Itchos. Ang OA ko na, ano ba'to? Atsaka nahiya talaga ako kanina, jusko! Hindi ko nga alam kung bakit ako napunta sa ganung posisyon. Basta paggising ko nalang si Sir Marcos na ang gwapo ang katabi at nakayakap ko. I swear! ✋😓 In the sun and moon. Promise! Wala talaga akong alam. Inosenti po ako. Nagising nalang talaga ako na siya ang agad na bumungad sa'kin. Grabe! Hindi ako pakapaniwala.

"Waaaaaaaaaah!"

Sigaw ko nang bumangaon sa pagkakahiga at naupo sa kama sabay indian sit. Nilagay ko sa magkabilang pisngi ang mga palad ko at inipit 'yun. Sabay sabi nang…

"Totoo ito, totoo ito, totoo ito."

Paulit-ulit ko na sabi sa'king sarili habang tinatampal ang magkabilang pisngi ng aking mukha.

"Aw!" daing ko.

Tiniris ko kasi kaliwang pisngi ko. Ibig sabihin totoo nga. Na hindi pala 'to isang panaginip, kasi kung isa lang ito sa mga panaginip ko maaaring bang huwag niyo muna akong gisingin. Pwede ba munang mag-enjoy? Pero hindi naman kasi to isang panaginip.

"Waaaaah! Totoo nga 'yun. Ang swerte ko naman oh-uh." usal ko.

"Sa tagal-tagal ko ng nagtatrabaho kay Sir Marco ngayon lang ako nakalapit sa kanya nang ganun kalapit talaga. Waaaaah."

Dagdag kong sabi. Totoo naman kasi ngayon lang talaga. Gusto ko tuloy magpapiyesta ng wala sa oras. Sana naman na-orient ako, edi sana napaghandaan ko diba?

"Para tuloy akong timang kanina, iwas ng iwas sa kanya." sabi ko.

"Eh kasi naman ikaw ba namang mayakap ang braso lang ni Sir Marcos diba!"

"Tanga mo naman Annie, dapat umakto ka lang ng tama."

"Eh sa nagulat amg brain cells ko kaya ayun! Shunga-shungahan ang ninang niyo"

Kinakausap ko lang ang sarili ko, kasi naman kung anu-ano ang pumapasok sa isio ko. Baka kasi ma-weirduhan sa'kin si Sir Marcos. Siguro ngayon niya lang napag-alaman na baliw, gaga, shunga, luka-luka pala ang Personal Assistant niya. Baka ipa-mental niya ako at pag nangyari 'yun dun na ako titira kasama ang mga baliw. Tapos magiging kagaya na din nila ako. Mababaliw habangbuhay.

"Ha? Hindi! Hindi!"

Sabi ko nang iniiling-iling pa ang aking ulo sa mga naiisip ko.

"Tumigil ka na nga Annie sa kakaisip at baka matuluyan ka nga patungong mental."

Sabi ko sa sarili ko at tumayo na't nagtungo sa banyo nitong hotel room ko para maligo. Nang makapagpahinga na't makatulog. Bukas pa naman kasi gaganapin ang event na kasama si Sir Marcos and, speaking of Sir Marcos. Tatawag lang naman 'yun pag may kailangan. Kaya pagkatapos kong naligo ay pinatuyo ko muna ang basa kong buhok tapos ay natulog na.

*

Mahimbing na mahimbing na ako sa pagtulog ko nang nag-ring ang phone ko.