Zombie Apocalypse: Season 1 (ON-GOING)

Chapter 20: Erratic

Kasalukuyan akong nasa labas ng Chapel. Gabi na at ang buwan lang ang nagsisilbing liwanag, sapat para makita 'ko ang paligid.

Nakatingin lang ako sa buwan. Iniisip ko kung ano nang mangyayari samin.

Hindi na namin alam kung nasaan na kami ngayon.

Hindi namin alam kung ano nanamang mangyayari ang maghihintay samin kinabukasan.

Pero ang kailangan lang namin ngayon ay makasurvive. No matter what happen to us, Keep fighting.

Napatigil ako sa pag-iisip 'ko nang may marinig akong kaluskos. Tinalasan 'ko yung pandinig ko para malaman kung saan nanggagaling ang kaluskos na'yun.

Unti-unti akong naglalakad papunta kung saan ko man naririnig yun. Hinanda ko na yung baril 'ko. Nang may maramdaman akong presence mula sa likod 'ko kaya lumingon agad ako at tinutukan siya ng baril.

"Oh. Oh! Easy Cindy." Sabi nito nang nakataas ang dalawang kamay.

Binaba 'ko agad yung baril 'ko at binalik sa gun pocket sa bewang 'ko.

"What are you doin' here?" Tanong 'ko. Wala na'kong naririnig nang kaluskos.

Napansin 'kong may tinitignan siya sa paligid. Titignan 'ko nadin sana yung tinitignan niya nang magsalita siya bigla kaya di ko na natuloy yung paglingon 'ko.

"I should be the one who ask you. What are you doing here? Masyadong delikado na lumalabas ka nang mag-isa lang." Sagot niya sa'kin.

"I heard something-- Oh, nevermind. Lets go back inside." Sabi 'ko nalang tsaka nagsimulang maglakad pabalik sa Chapel.

Lumingon ulit ako dahil hindi manlang sumunod sa'kin si Max. Parang nagmamasid lang siya. "Max, what are you looking for?" Sigaw 'ko sa kaniya. Para namang natauhan siya at naglakad nadin palapit sakin at inakbayan ako bigla. "Lets go madamme." nakangiti niyang sabi sa'kin. Napakunot-noo nalang ako. Bihira lang siyang ngumiti ha? (--.)

"Let go of me, Max." Pagsita 'ko sa kaniya habang naglalakad kami pabalik sa simbahan.

"Why? Wag mong bigyan ng malisya 'to Cindy." Natatawang sambit niya.

Napailing nalang ako sa inaasal niya. "Tss." Parang bata.

Pagkapasok namin sa loob ng Chapel. Para kaming preso na tinignan nang lahat. What?

Maliwanag dito sa loob ng Chapel dahil nagsindi kami ng mga kandila kanina.

"What's with the both of you guys?" biglang nagsalita si Samara na may nakakalokong ngiti.

"Kami na." Biglang sabi nang katabi 'ko. Ano nanamang trip niya? Siniko ko nga. Natawa lang siya.

"Really?!" Tuwang-tuwa na tanong ni Samara.

"Just kiddin' haha." Natatawang saad ni Max tsaka tinanggal yung pagkakaakbay sakin. Naglakad nalang ako papunta sa pwesto 'ko.

May nararamdaman akong matatalim na tingin eh.

"Mga paasa kayo ha." Sabi ni Samara. Hindi kami paasa, Umasa kalang talaga.

Humiga nalang ako sa higaan 'ko. I need a full rest.

-
Bigla akong naalimpungatan dahil may naririnig akong ungol mula sa labas.

Napasukan ba kami?!

Tatayo na sana ako nang may biglang nagsalita. "Don't" alam kong si Max yung nagsalita. Kahit madilim yung paligid. Kilala ko naman yung boses niya. Gising pa siya?

"Why are you still awake?" Mahinang tanong ko. Tama lang para marinig niya.

"I can't sleep." Sagot nalang niya sa'kin. Naririnig ko padin yung mga growls mula sa labas.

"They are here." Sabi niya. "All we have to do is just keep quiet. Hindi ko sila ginising dahil alam kong maghehesterical lang sila. So, Ang ginawa 'ko, Pinatay ko lahat ng kandila. Don't worry, We're safe.. for now." Dagdag niya. Napaisip ako kung paano niya nalaman or napansin na may mga zombies na palang nakapasok dito. Tsaka "Hindi ko SILA ginising.." Hindi niya ko sinama sa sinabi niya. Expect ba niyang magigising ako?

Max's POV

Nakatitig lang ako sa kisame. Alam kong sila 'yun. Paano nila nalaman na nandito kami? Kukunin ba nila si Cindy? Hindi pwede. Bago mamatay ang mga magulang ni Cindy, Nagpromise ako sa kanila na hindi 'ko hahayaan na kunin ng mga Black Roses si Cindy para gawin nilang experiment. Kailangan 'kong mas lalong mabantayan si Cindy. Lalo na't unti unti nang umeepekto ang ininject nang papa niya sa kaniya nung time na nacomatose siya at bago siya mamatay.

Nagtataka kayo kung ano yung ininject kay Cindy? Actually, Ininject din sa'kin 'to. Napapansin niyo naman na may kakaibang nangyayari samin. Like for example, Mabilis makaramdam diba? Nag-iiba yung awra nang mukha. Nagiging matalas yung pandinig at paningin mo. Bumibilis yung paggalaw mo. At higit sa lahat, nag-iiba yung kulay nang mata mo.

And that is what you called 'Erratic Powers' Matagal nang umepekto 'to sakin. Kapag may erratic ka sa katawan mo. Magcocollapsed ka at lalagnatin ka nang isang linggo or dalawa. Dahil dun na magsisimula umepekto ang erratic powers. At ito yung dahilan kung bakit gustong makuha ng mga Black Roses si Cindy. Dahil alam nilang may gantong kakayahan si Cindy. Dahil mga magulang niya ang gumawa nang experiment na'to.

Bakit hindi nalang ako gawing experiment? Dahil mayroon din naman ako nitong erratic. That is because, Alam nilang wala silang mapapala sa'kin. Isang beses, nung nalaman nilang may erratic powers ako. Tinry nilang eksperimentuhan ako. Pero wala silang napala. Kaso nung nagdecision nalang sila na patayin nalang ako. Tumakas agad ako.

Napatigil ako sa pagkwekwento nang may maramdaman akong presensiya. Tumayo agad ako tsaka pinatay lahat ng mga kandila. Sabi na eh. Nagmamasid lang sila kanina pa. Hindi talaga sila umalis. Ramdam na ramdam ko mga presence nila eh.

Humiga nalang ako ulit. At pinapakiramdaman yung mga nangyayari sa labas. Tsss.. Pinapapasok nila yung mga zombies. Dinig na dinig 'ko ang mga growls nila.

Alam 'kong magigising si Cindy dahil malakas din ang pakiramdam niya.

At tama nga 'ko dahil ramdam 'ko na balak niyang tumayo. Kaya inunahan ko na siya. "Don't" sabi ko sa kaniya. Huminto siya saglit at parang pinapakiramdaman niya muna kung sino nagsalita.

"Why are you still awake?" Tanong niya sa'kin.

"I can't sleep." Pagsisinungaling 'ko. Kailangan eh. Gusto ko mang sabihin sa kaniya ngayon na nandito yung mga kukuha sa kaniya, Hindi pwede dahil alam kong may makakarinig.

"They are here." Isa lang ang ibig kong sabihin diyan. Pero alam kong iba ang ibig sabihin para kay Krizzia. Para sa kaniya, Nandito ang mga zombies. But for me, Nandito ang mga kalaban.

"All we have to do is just keep quiet. Hindi ko sila ginising dahil alam kong maghehesterical lang sila. So, Ang ginawa 'ko, Pinatay ko lahat ng kandila. Don't worry, We're safe.. for now." Dagdag ko pa. Napansin ko namang tumahimik siya. Ano kaya iniisip niya?

Nanatili lang kaming walang kibo at nakikiramdam sa pwedeng mangyari. Bakit kaya hindi pa sila sumusugod? Actually, may chance na eh. -.-"

Naramdaman 'kong unti-unti nang nawawala yung mga presence na nararamdaman ko kanina. Wtf?

Nasaan na sila? Mukhang babalik na ulit sila sa Alexandria ha?

Yes, Nasa Alexandria namamalagi ngayon ang Black Roses. Kinabahan nga 'ko dahil may balak palang pumunta dun si Krizzia. Buti nalang napigilan 'ko agad at nagdahilan ako na nanggaling na'ko dun. Kung hindi, Para nading swerte na para sa kanila na yung mismong target nila ang lalapit sa kanila.