Journey to Forever

DEPARTURE!!!

JAMES' POV

dito na nakatulog si hon. maaga akong gumising para magprepare sa pag-alis ko. 1 pm ang flight ko. and i need to be at the airport 4 hours before my flight.

ayoko ko na sana magpahatid sa airport pero wala ako magawa. masyadong makulit si hon. at di ko talaga sya mapipigilan.

it's not that i don't want to see her before i leave. because for sure, she would be too emotional that it would be hard for me to leave.

its 7 am. so i prepared breakfast for her.

after preparing her breakfast, i went upstaors to wake her up.

"honey!"

"hmmmm!"

"gising na honey! it's past 7 am!"

"5 minutes!" hiling nya. ganyan kasi sya, kapag ginising mo, palaging humihiling ng 5 minutes extension. pero yung 5 minutes nya, umaabot ng hanggang 30 minutes.

"no honey! no more extensions! i'm gonna be late with my flight!

"please!" paki-usap nya habang nakapikit pa rin.

"babangon ka na dyan or i'll tickle you or you will be my breakfast, you"

"eto na nga hon. i'll take shower na. i love you!" di ko pa natatapos ang sasabihin ko pero bumangon na sya at nagpunta sa banyo. natawa na lang ako sa inasal nya.

bumaba na ako dala ang mga maleta ko para don na hintayin si hon sa baba. nanood muna ako ng tv while waiting for her. after 30 minutes, sa wakas, natapos na rin si hon.

"kain na tayo hon." aya nya sa akin. i turned off the tv and follow her to the dining. naprepare ko na ang table bago ko pa man sya gisingin.

tahimik lang kaming kumain. pinapakiramdaman ko si hon pero mukhang ok naman sya.

after namin kumain, nagligpit na kami. hon see to it na maayos ang condo bago kami umalis.

nilagay ko na lahat ng gamit ko sa compartment. then i opened the door for hon bago ako pumasok sa driver's seat.

tahimik lang si hon sa tabi ko. ikinabit ko muna ang
seatbelt nya before ko ini-start ang engine.

"hon. make sure to fasten your seatbelt pagkasakay na pagkasakay mo ng kotse, ok? wala ako dito para ikabit
ang seatbelt mo." bilin ko sa kanya. kasi palagi nyang kinakalimutan ang seatbelt nya. nag-nod lang sya bilang sagot.

agad ko na pinaandar ang kotse. buti na lang walang traffic. less than an hour, makakarating kami sa airport. nung mapansin ko na tahimik lang si hon habang nakamasid sa labas ng bintana, hinawakan ko ang kamay nya. i intertwined our fingers. hers fit perfectly with mine.

at nung malapit na kami sa airport, isang mahinang hikbi ang aking narinig. pagtingin ko kay hon, agad nyang pinunasan ang mga luha nya.

i immediately parked the car as soon as we arrived and pulled her for an embrace. yung yakap na nagsasabing "tahan na! hindi ko kayang makita na ganyan ka." agad naman nya akong niyakap pabalik. yung yakap na nagsasabing "dito ka lang hon! ayokong umalis ka!"

our gestures speak for itself.

pinakalma ko si bon before we let go from each others hug. i immediately wiped her tears.

bumaba na kami ng kotse para pumasok sa airport. good thing na andito na ang mga kaibigan namin. i called her bestfriends para alalayan sya pag-alis ko because for sure she'll freak out.

Calling all the paasengers of flight BJ143 bound to Singapore please proceed to the Departure area.

pagkarinig na pagkarinig ni hon ng announcement ng flight ko, muli na naman syang umiyak. agad ko syang niyakap.

"shhhhh! i love you so much honey!" pagpapatahan ko sa kanya. pero di nya sinagot. mas lalong humigpit ang pagkakayakap nya sa akin. di ko na rin napigilan ang emosyon ko.

"mahal na mahal na mahal kita hon." bulong ko sa kanya in between sobs. at niyakap ko sya ng sobrang higpit.

steph pulled her away from me. niyakap nya ang bestfriend nya.

"sige na bro! baka mahuli ka sa flight mo!" sabi sa akin ni alex. "kami na ang bahala kay BIM" dagdag nya

"mag-iingat ka don." pagpapaalala sa akin ni nicole

"don't forget to call us, ok?" clarize added

tanging tango lang ang sagot ko sa kanila. niyakap nila ako isa-isa.

wala pa ring tigil si hon sa pag-iyak nya habang nakayakap kay steph.

"i'll go ahead. kayo na bahala sa girlfriend ko" turo ko sa kanila kay Hon. alam ko naman na di nila pababayaan si hon. tumalikod na ako sa kanila at nagsimula na akong humakbang palayo.

pero di ako nakatiis. tumakbo ako pabalik kay hon at niyakap ko sya ng sobrang higpit.

"mahal na mahal kita honey!" i whispered. kumalas ako sa yakap and kissed her on her lips bago ako tuluyang humakbang palayo.

sounds gay but i love her that much that i cannot contain my emotions.

____________________

BIM's POV

wala na. wala na si hon. umalis na sya. iyak pa rin ako ng iyak habang yakap ako ni bes.

sa sobrang emosyonal ko, hindi ko nasabi kay hon na mahal na mahal na mahal ko rin sya.

sa ngayon, wala na akong magagawa pa kundi ang mangulila at hintayin ang pagbabalik nya.

"tara na bes! hatid ka na namin!" sabi ni steph. medyo kumalma na ako.

"ok lang ako bes! dala ko ang kotse ni hon!"

"you sure you can drive???" tanong sa akin ni alex

"yes alex. i can! don't worry about me." i assure them na kaya ko. naglakad na kami palabas ng airport. hinatid ako ni bes steph at alex sa kotse.

alex opened the door for me. pumasok na ako sa loob and started the engine.

"ingat ka bes!" pagpapaalala sa akin ni steph. i nodded.

"don't worry bes. promise i'll be careful. i'll call you when i get home!" i assured bes of my safety. alam ko naman na nag-aalala lang sila sa akin.

nagpaalam na ako kina bes na mauna na ako sa kanila. nagsimula na akong mag-drive at kumaway na lang ako sa kanila bilang paalam.

at ngayon na mag-isa na lang ulit ako, naiiyak na naman ako. agad kong pinunasan ang luha na namuo sa aking mga mata. for sure hon won't like this.

at ngayon nga, ako ang nagda-drive ng kotse nya. he allowed me to use his car as my service.

the scent....

the memories....

everything we had in this car, ngayon pa lang nami-miss ko na kaagad.

"i love you hon!" bulong ko sa isip ko