Journey to Forever

Chapter 19: Officially US!!!

James' POV

I am the happiest man Alive...

finally, nakuha ko na rin ang matamis nyang OO...i really didn't imagine that it would be this soon...parang kailan lang nung mangyari yung insidente sa Pico de Loro...ayoko isipin na isa akong REBOUND...alam ko at nararamdaman ko na di pa sya totally nakaka-move on...pero handa akong sumugal...handa akong masaktan at magparaya sa huli kung yon ang tanging makakapagpasaya sa kanya...ganon ko sya kamahal...

ano man ang mangyari sa huli, wala akong pagsisisihan...i'm willing to gamble my feelings than have regrets in the end...gagawin ko ang lahat para mapasaya sya...handa akong maghintay hanggang sa dumating ang panahon na ako na ang nasa puso nya...

nasa malalim akong pag-iisip nang maramdaman ko na may yumakap sa akin...

"hon!!!" she murmured.

"yes honey!" humarap ako sa kanya at niyakap ko sya

"nothing hon...i'm just so happy..." she smiled genuinely.

"i'm more than happy to be your man, hon!!!" i whispered in her ear.

andito kami ngayon sa veranda ng rest house. hinarap ko sya dagat ang i hugged her from the back. walang nagsasalita sa aming dalawa. sapat na ang yakap ko para iparamdam sa kanya kung gaano ko sya kamahal. i leaned my chin on her shoulder.

i'm happy seeing her happy. and i promise that i will do everything to make her stay and i'll do everything to make her fall in love with me more.

BIM's POV

nakita ko si James sa may veranda. mukhang malalim ang iniisip nya. ni hindi nya naramdaman ang presence ko. so i hugged him from the back.

"hon!!!" i murmured.

"yes honey!" humarap sya sa akin at niyakap ako

"nothing hon...i'm just so happy..." i smiled genuinely.

"i'm more than happy to be your man, hon!!!" he whispered in my ear.

hinarap nya ako sa dagat at kinulong nya ako sa kanyang mya yakap. sa simpleng gestures na ganito, wala man syang sabihin, ramdam na ramdam ko kung gaano nya ako kamahal. at gagawin ko ang lahat para mapasaya sya. hindi ko hahayaan na pagsisihan nya na minahal nya ako.

"let's go hon! tingnan mo sila oh! mukhang nagkakasiyahan na sila! aya ko sa kanya.

"later hon! 5 more minutes. i just wanna hug you a little longer!" he whispered in my ear.

di na ako nagsalita. hinayaan ko sya na yakapin ako. sa ganitong paraan man lang, maiparamdam ko sa kanya na mahal ko sya.

as what he have said, after five minutes, sya na rin ang nag-aya sa akin to join our friends. nag-swimming kami. beach volleyball. and race while riding the jetski. sumakay din kami sa banana boat. di ko maitatanggi na sobrang saya ng araw na to. with him and our friends around, wala na ako mahihiling pa.

Ryan's POV

masakit.

walang kasing sakit.

gag* ako eh.

sinaktan ko ang kaisa-isang babae na minahal ko at alam ko na mahal na mahal ako. i should have told her my condition.

siguro kung sinabi ko sa kanya, dalawa sana kaming lumaban.

siguro kung sinabi ko sa kanya, hindi ko sya nasaktan dahil alam ko na di nya ako pababayaan.

siguro kung sinabi ko sa kanya, masaya pa rin kami hanggang ngayon.

at siguro kung sinabi ko sa kanya, ako sana ang kasama nya at hindi SYA.

pero wala na akong magagawa pa. nangyari na ang lahat. di ko na maibabalik pa ang nakaraan. kung sana may kapangyarihan ako na ibalik ang oras, gagawin ko ang lahat para baguhin ang nagawa ko.

hanggang ngayon, mahal na mahal ko pa rin sya. at hindi ko alam kung kakayanin ko pang magmahal ng iba.

alam ko na wala na akong babalikan pa. sinabi sa akin ni steph ang lahat. masaya ako para sa kanya. kasi alam ko na masaya sya. pero ang masakit don, hindi na ako ang dahilan ng happiness nya.

kung talagang kami ang itinadha para sa isa't isa, i will let destiny to work for us.

sa ngayon, i will continue to love her from afar...