Journey to Forever

Chapter 16: Is This The End?

A/N:

POV na po ulit ni Bim...

thank you po sa patuloy na pagbabasa....

love love love

_______________

Bim's POV

i thank God kasi hindi nya ako hinayaan na malunod....nagpapasalamat talaga ako sa second life na binigay Nya sa akin....i know di ko deserve 'to kasi napakalaki ng kasalanan ko....pero thankful pa rin ako kasi i still have the chance to make things right....

i also thanked James for saving me and for bringing my life back to normal....kung di dahil sa kanya, siguro wala na rin ako....

sobrang grateful ako kasi hindi ako iniwan ng mga kaibigan ko.....hindi sila umalis sa tabi ko during the darkest times of my life....kaya lalo ko sila minahal....

si Ryan, as much as i want to know his condition, di ko magawang alamin kasi alam ko na iniiwasan nila na mapag-usapan ang kahit ano na may kinalaman sa kanya....kaya di na lang ako nagtanong....

hanggang ngayon, palagi ko pa rin syang naiisip....

aaminin ko, may puwang pa rin sya sa puso ko....at umaasa ako, na kung hindi man ito ang time para sa aming dalawa, alam ko, na darating ang tamang panahon para sa amin....

si James, hindi ko maitatanggi na that i'm starting to like him....mabait sya, i admit it....gwapo rin sya....at higit sa lahat, sya ang dahilan kung bakit hanggang ngayon andito pa rin ako.....pero natatakot na akong sumugal ulit....natatakot na akong masaktan ulit....at higit sa lahat, ayoko makasakit....napakabuti ni James at ayoko sya masaktan just because i'm still attached to my past....

ayoko sya gawing REBOUND....at lalong ayoko na ma-mamisunderstood nila na pagtanaw lang ng utang na loob ang nararamdaman ko para sa kanya....

masaya na ako na nakilala at naging kaibigan ko ang isang tulad ni James.....masyado syang mabait para lang masaktan sa huli....i considered him as my BESTFRIEND....

after ko mag-reminisce, napagpasayahan ko na lumabas....naligo na ako at nag-ayos....tinawagan ko na rin si James....sya ang naging constant companion ko.....pagbaba ko, nandon sya....

"mom, labas lang kami ni James...." paalam ko kay mommy....simula ng mangyari ang kagagahan ko, hindi na muli umalis si mom....si dad at si kuya na lang ang nagma-manage ng business namin....

"sige anak....mag-iingat kayo....James hijo, ingat sa pagmamaneho...."

"yes po tita...mauna na po kami...." nagbeso muna kami kay mama bago tuluyan umalis....

########

"san po tayo ma'am?" aish....ayan na naman sya sa ma'am thingy na yan....ginawa ko daw kasi sya na driver....

"aish naman mister....ayan ka na naman...." sinamaan ko sya ng tingin....kasi naman....

"oo na po...hindi na...." di ako tumitingin sa kanya....nakatingin lang ako sa labas ng bintana....manigas sya dyan....

"sorry na poh...." lumingon ako sa kanya pero nagulat ako ng halos magkadikit na ang tungki ng ilong naming dalawa....agad na nag-iwas ako ng tingin....naguluhan ako sa aking naramdaman....

"sorry....kakabit ko lang po kasi ang seatbelt mo...." tumango na lang ako....it feels awkward....di ko maintindihan ang sarili ko kung bakit naramdaman ko sa kanya yung pakiramdam ko noon kay Ryan....pinilit ko na lang balewalain ang nangyari....i acted normal....

"James/Bim" sabay namin tawag sa isa't isa....natawa na lang kami sa duet namin....agad din naman nawala yung awkward feeling....

"san po tayo?..." tanong sa akin James