KALP AĞRISI

13.Bölüm(Süreç)

Multi Noyan
Bölüm şarkısı:Elliott Smith-Between the bars

Eve döndüğümüzde üstümdeki şoka son vermek için ılık bir duşa girdim.Ne kadar uğraşsam da kafamın bir köşesinde öylece duruyordu.Duştan çıkıp yatağımın üzerine bıraktığım kıyafetlerimi giydim ve bitkin bir şekilde salona yöneldim."Ablaa!"diye seslenirken salonda ablamın elini yanağına yaslamış düşünceli bir halde bir yere odaklanmış baktığını gördüm.Abla?" Kafasını bana doğru döndürdüğünde ağladığını gördüm,hızla yanına gittim ve ona sarıldım ve "Noldu?" ellerini belime sarıp o da bana sarıldı ve derin bir nefes alıp"Sen benim ailemden olan tek kişisin ve....annem ve babamın emanetisin en önemlisi de benim kardeşimsin İlkin.... seni kaybedicem diye çok korktum"dedi ve ona daha sıkı sarıldım mırıltıyla " sana söylemediğim için özür dilerim " dedim sonra ablam ellerini belimden çekerek "tamam boşver şimdi bunları....Yarın okula gitme biraz dinlen sonra istersen gidersin.Ben sana bir şey sorucam"diyip kolunu dizine yasladı. var."Eeee ben yarın arkadaşlarıma bir söz vermiştim...istemiyosan gitmem ama.." Sözünü keserek"Hayır hayır sen git keyfine bak yarın zaten Eylül gelicek yalnız kalmam" ayağa kalktım ve"iyi geceler ben yatıyorum"diyip odama gittim.Kapıyı açtığımda bir nefes verip cebimdeki telefonu masamın üzerine koydum ve Yatağımın üzerine oturdum.

Yarın okula gitmemem iyi olabilirdi,içimde tuhaf bir his,sanki şurdan birşey çıkıp bana zarar vericek gibi geliyordu,sanırım tıpta buna paronoyak deniyordu.Evet sonunda paronoyak da olmuştum.Dün Cem'in söylediği sözler hiç aklımdan çıkmıyordu,sürekli beynimde akseden kelimeler ve onlarla başa çıkmaya çalışan ben ve en kötüsü de hala korkuyorum,hala dışarıda bir yerlerde, her ne kadar kendi iradesiyle beni kolay bir şekilde bırakmış olsada ona seni sevmiyorum dediğimdeki o bakışı da hiç aklımdan çıkmıyordu,beni seven bir insana böyle davranmayı hak etmediğini düşünüyordum bi andan da onun yaptığı akla mantığa uymayan bir olaydı....onu sevebileceğimi düşünmüştüm ama sadece düşünmüş hiç kalbime çalışmamıştım.......

1 AY SONRA

Olayın üzerinden 1 ay geçmişti ve Cem'den hiçbir haber alınamıyordu,bir şekilde kaçmıştı.Ben de okuluma ve derslerime bu olayları unutmak için daha fazla asılmıştım,test çözmek ya da oturup film izlemek kafamı dağıtıyordu.

Günün son dersi ve haftanın son günüydü.Aras ve Eylül haftasonu için bir şeyler yapalım mı demişti ama ben canımın istemediğini söyleyip reddetmiştim,evde oturup tek takılmak bana göre daha güzeldi.(bu aralar böyleydi) Eve geldiğimde üstümü çıkarıp mutfağa gittim,bir kaç birşeyler atıştırıp,film izlemek için salona yöneldim.Günüm böyle geçerken saatin 18:34 olduğunu gördüm,ablam bugün 2 tane ameliyatı olması nedeniyle geç gelicekti.

Kendime bir kahve yapıp kitap okumak için odama yöneldim.Kitaplığımda geçen gün aldığım kitabı arıyordum ki telefondan gelen mesaj sesi sessiz ortamı bozdu.Oflayıp ne kadar telefona bakmak istemesemde elimi ceketimin cebine uzanıp çıkardım.

Gönderen:Noyan'Pencereye çıkar mısın?'

Mesaja öyle dalmış gitmişken kafamı sağa sola sallayıp ne olduğunu anlamak için hızlı bir şekilde odamın penceresine doğru yöneldim.Pencereyi açıp aşağıya doğru baktığımda neredeyse 30-40 tane rengarenk balonlar bana doğru geliyordu.Şaşırmış öylece bakarken Noyan aşağıdan'TUT!' diye bağırdı,bende çok geçmeden balonların iplerini yakaladım ve içeri doğru çektim.

Yüzümdeki olan büyük gülümsemeye engel olamadım.Her balonun iplerinde asılı olan notlar....onları okumak için sabırsızlanan ben.