KALP AĞRISI

10.Bölüm(Ağlama)

Multi Noyan

Kafamı kaldırdığımda....
Cihazdan ses gelmeye başlamıştı birden panikleyip bağırmaya başladım " noluyo neden ses geliyo! " anlamamazlıktan geliyordum aslında ama, neden ses geldiğini biliyordum hemşire bana cevap vermeden elektro şok cihazını alıp birbirine sürtmeye başladı ardından Noyan'ın göğsüne bastırıp çekti ve Noyan'ın göğsü kalkıp inmeye başladı o sırada şok olduğum için ellerim titremeye başlamıştı.
Ambulansın durduğunu fark ettim ardından kapılar büyük bir sesle açıldı ve Noyan'ı sedyeyle indirip hastaneye doğru götürmeye başladılar bu sırada bende onlara yetişmek için koşuyordum tam kapıdan içeri giriyordum ki arkamdan "ilkin " diye bi ses duydum dönüp arkama baktığımda bana seslenenin Cem olduğunu gördüm Cem hemen yanıma doğru hızlı adımlarla ulaştı ve kollarını belime sardı,kafasını saçlarıma gömüp "tamam sevgilim ağlama" bense hala ağlıyordum " Cem nolur içeri girelim " diyip hastaneye doğru gitmeye başladım Cem'de arkamdan geliyordu,içeri girip danışmandan Noyan'ın nerde olduğunu öğrendim Noyan şu an 2. Katta yoğun bakımdaydı koşarak merdivenlere gittim ve hızlıca çıkmaya başladım yoğun bakım yazısını gördükten sonra annesini ve babasını gördüm Cem'e baktığımda anlamış olucak ki "Müzik hocası haber verdi" dedi. Hemen yanlarına gidip "Noyan nasıl " diye sordum annesi ağlayarak " bilmiyorum hiçbirşey söylemiyorlar" diye yanıt verdi, bir süre öyle bekledikten sonra yoğun bakımdan çıkan hemşireyi görünce ayaklandık yanına doğru yöneldim."O-o Nasıl ?" Hemşire kafasını öne eğip iki yana sallayarak"Üzgünüm.....Hastayı kaybettik."demesiyle olduğum yere çöktüm hemşirenin söylediği söz beynimde yankılanırken kafamı kaldırdım Noyan'ın annesi de daha şiddetli ağlamaya başladı,bacaklarım tutmamaya başlamıştı,ardından her şey karanlığa gömüldü.......

Gözlerimi açtığımda hastahane odasında olduğumu farkettim,gözlerimi biraz daha aralıdığımda Cem'in "İlkin"diye seslenişini duydum,başıma giren ağrıyla Cem'e bakıp "Noyan!"dedim.Bir iki saniye yüzüme baktı ardından
"Şuan durumu iyi" demesiyle şok oldum şu ana kadar yaşadığım her şey şimdi tüm bu olanlar....rüyamıydı,emin olmak için Cem'e "Nasıl yani Noyan ölmedi mi?" diye sevinçle sordum.O ilk şaşırdı sonra kaşlarını çatıp dişlerini sıkarak"Hayır ölmedi,Neden onu bu kadar çok önemsiyorsun"diye bağırdı.Ben Cem'in bu tepkisine anlam veremezken öylece suratına baktım, hiçbir zaman böyle yapmazdı."Ne diyosun sen Cem"
Cem"Ne demek istediğimi gayet anladın İlkin"diyip hızlıca kapıyı vurup çıktı.
Cem'in bu tutumu beni haliyle şaşırtmış ve üzmüştü,bir süre sonra kapı tıklatıldı,içeriye ablam girdi."Nasıl oldun ablacım,daha iyi misin ?"
"Noyan'ı görebilirmiyim" diye sorunca ablam şaşırarak kafasını iki yana salladı"Yoğun bakımda İlkin....." Sözünü kesip "abla lütfen sadece 5 dk lütfen" dedim ablam ısrarım üzerine "ben bir doktorlara konuşayım" dedi ve odadan çıktı,bir süre sonra içeri girdiğinde "hadi gidelim" dedi sevinçle ayağı kalktım,ceketimi giyip ablamla dışarı çıktım,koridorun sonunda yoğun bakım yazısını gördüm.Ablam beni durdurup"önce şu odaya girmeliyiz"dedi odaya girdiğimizde ablam yoğun bakım kıyafetlerini uzattı onları giydim ve odadan çıktık , yavaş adımlarla kapıya doğru yürüyordum,Noyan'ın bulunduğu odaya girdiğimde,O kablolara bağlanmış bir şekilde hareket etmeden duruyordu yanına doğru yürüdüm ve yatağını kenarına oturdum.

Cem'in ağzından

İlkin'le olan kavgamızdan sonra kendimi dışarda buldum bir bank bulup oturduğumda tartışmayı düşünüyordum,acaba üstüne çok mu gitmiştim....ama O! onun için ağladı,seven insan ağlamaz mıydı sevdiği için,endişelenmişti, yüzündeki o hüznü görmüştüm......belki de olduğundan fazla tepki veriyorumdur,şuan bunu düşünmek istemiyordum,ayağa kalkıp hastahanenin içine girdim 2.kata geldiğimde yoğun bakımı yazısını gördüm Noyan'ı o odaya almışlardı oraya doğru ilerledim odanın camından içeri baktığımda........
İlkinin içerde olduğunu gördüm ona bişeyler anlatıyordu,sağımda duran sandalyeye tekmeyi geçirdiğimde ellerimi kafama götürüp sakinleşmeye çalıştım "beyfendi iyi misiniz" kafamı kaldırdığımda sesin sahibinin bir hemşire olduğunu gördüm."iyiyim"dedim dişlerimi sıkarak,ama içimdeki ses gerçekten iyi misin soru soruyordu......tekrardan çıkışa doğru hızlı adımlarla yürüdüm.

İlkin'in ağzından

Yüzünü incelediğimde solduğunu gördüm,dudaklarının kanı çekilmiş,kalbi çalışıyo ama bedeni ölmüş gibi 17 yaşındaki bir çocuktan bahsediyoruz bu hastalık onun bedenini şimdiden yormuş gibi........
Elimi onun eline getirdim ve cebimdeki onun ceketinden düşen kağıdı çıkardım bu şiiri okuduğumda içimdeki o his Neydi ? Onun bana her zaman öyle bakması,sorduğu soru......ve şimdi bu şiir,biraz bencillik gibi ama "anlamıştım" bu şiirin benim için yazıldığını her bakışınından.....anlamıştım.

Çok geçmeden ablamın kapıyı çalmasıyla ayaklandım,son bir kez daha baktıktan sonra odadan çıktım,Noyan'ın annesinin ve babasının perişan bir şekilde beklediklerini gördüm yanlarına gittiğimde annesi bana gülümsedi"Çok sağol İlkin senin sayende Noyan şu an hayatta b-ben nasıl teşekkür ediceğimi bilmiyorum"
"O uyansın, bence en büyük teşekkür"dedim ve kafamı ablama doğru çevirdim.Ablam"Tekrardan çok geçmiş olsun" diyip yanlarından ayrıldık.

Eve geldiğimde yorgunluğum daha da bastırmıştı sanki sıcak bir duş alıp yattım.Ertesi gün okula zar zor giderken ablama bugün Noyan'a uğrayacağımı söyledim.
Sınıfa girdiğimde Eylül beni  görür görmez "Noyan'ın durumu şuan iyiymiş öyle duydum sen nasıl oldun iyi misin?" Kafamı sallayıp Eylül'ün yanına oturdum.Eylül"Cem'in yanına niye oturmuyorsun kızım"
"Ya Eylül uzun konu şimdi anlatmasam olmaz mı?"dedim ve kafamı sıraya koydum."tamam ama anlat sonra"dedi.
Okul bu şekilde sıkıcılığıyla geçerken haftaya sınavların başlıycağı hüznüyle okuldan çıktım.Bugün okula Cem gelmemişti,ne aramıştı ne de mesaj.....telefonumu elime aldım ve Cem'e mesaj attım.
 
Hastahaneye geldiğimde danışmaya gittim Noyan'ı normal bir odaya aldıklarını ablam haber vermişti,hemşire odayı söyledikten sonra hızlı adımlarla yürüyerek bulunduğu odaya geldim,kapısını tıkattım, kafamı içeriye doğru uzatarak "gelebilirmiyim"dedim Noyan"gel tabi"demesiyle içeri girdim yanındaki koltuğa oturdum."Eee nasıl oldun daha iyi misin şimdi" Noyan"İyiyim ya çok birşey yok büyütmeyin" "Duyduğuma göre bugün taburcu oluyomuşsun,sevindim"
Kafasını olumlu anlamda salladı bir süre sessiz kaldıktan sonra elini kafasına götürüp"Şey eeee.....İlkin! sen olmasan ben.....yani ben sana hayatımı borçluyum saol" Gülümseyip"sen de bir gün benim hayatımı kurtarırsın ödeşiriz...."dedim.

İ.A~M.S