The Fan Girl's Son

Fifteen

Hara's Point of View

The day went fast. Nagchikahan lang kaming magkakaibigan habang 'di ipinapahalata sa kanila ang pag-iisip ko sa pwede kong gawin para magka-bati kami ni Jimin.

"Uy, Hara! Sabi ko bye!" Sabi ni Lyn habang nagwe-wave pa sa mukha ko.

"Oo na. Babush!" Sabi ko. Umalis na silang lahat. Yes, mag-isa na lang ako.

Time check, it's 10:06 in the morning.

I checked my fridge, at ang walang kamatayang mac and cheese na naman ang nakita ko together with milk, oats, cereals, at hotdog.

Umakyat na ako sa kwarto ko.

Ano na? Tutunganga na lang ba ako dito?

I decided to take a bath. Habang nakalublob sa bathtub, iniisip ko si Jimin.

HOY! ALAM KO YANG INIISIP NIYO! HINDI KO INIISIP YUNG 'DOWN THERE' NIYA!

Iniisip ko yung part niya sa Run at I need U, halatang may affair sila nung bathtub eh.

Naligo na ako at nagbihis. May naisip na akong paraan para magkaayos na kami.

I wore my blue dress and a white doll shoes. I pick up the blue box where I placed Jimin's handkerchief. I locked the door and get in to my car. I checked my phone, I saw Jimin's face on the lock screen photo. Pathetic me, haha.

I drove to their home. Sa park ko lang pinark yung sasakyan ko, because I badly want to surprise Jimin.

Habang naglalakad ako, may narinig akong boses.

"Mag-ingat ka dun ha? Tanga ka pa naman."

I know that voice. It's Jimin!

Malawak ang ngiti ko nung maglalakad na ako pero naglaho ang ngiti kong yon nang makita ko si Jimin, may kayakap na babae.

Nagtago ako sa may halaman. Ewan ko ba, nasasaktan na ako't lahat lahat nagawa ko pang mag-eavesdrop.

"Grabe ka talaga sakin!" Sabi nung babae. "I hate you!"

"I love you too, Ahnri." Sabi ni Jimin at nag-eyesmile pa. "Syempre ayoko lang na nasasaktan ang babaeng mahal ko."

Aray. Akala ko ba ako yun? Eh bakit dito sa dugyot-na-linta-to-the-nth-level na babae niya sinasabi yun? Ano? Lahat ng babae niya sinasabihan niya ng ganun?

"Oo na. Bye~" sabi nung babae at hinalikan sya ni Jimin sa noo.

Crap. Di na ako makahinga ng ayos.

Wala sa sarili akong nagtatatakbo paalis dun. Ayoko na. Akala ko pa naman, today is the day na magkakabati kami. Mas lumala pa pala. Ang landi mo Jimin.

Pagdating ko sa kotse, dun ko binuhos yung luha ko. Wala na. Wala nang Park Jimin sa buhay ko. May iba na siya eh.

Pabebe pa kasi, Hara. Naunahan ka tuloy.

I drove home and packed my things, good for two weeks. I wrote a note.

Girls,

Hey! Uhm, guys wag niyo na akong hanapin. I'll come back naman eh. Right after kong mag-move on. I just want to unwind. Aalisin ko lang yung stress at sakit. Pakisabi nga pala kay Jimin, congrats. Nahanap niya na yung babaeng mahal niya. It's not a goodbye. It's like a goodbye for awhile. I'll come home soon, don't dare to track my phone or else I'll cut all of you into pieces. Just kidding, but doesn't mean I'm allowing you to do that. Bye~

Umalis na ako sa bahay without thinking kung saan pupunta. Ay letse, di ako pwedeng makita ng kahit sino.

I drove to Ulsan. Ewan, hinanap ko lang sa google map ko kase nabanggit ni Riahn sakin dati.

Nag-check in ako sa hotel dun. Nakakainis nga yung receptionist eh! Inuna pa yung gwapong lalaki sa likod ko. Buti na lang mabait si Kuya mong boy, sinungitan si Ateng Receptionist para ibigay na yung susi ng unit ko. I met this guy, his name is Allen. Siya yung may-ari ng hotel kaya lang, bagong empleyado si Ateng Receptionist kaya di siya kilala. May condo unit siya at sa same floor lang kami. At anong nakakatuwa? Magkapitbahay--- o mag-kapit condo? Ah basta! Yung unit namin magkatabi lang. Nagpaalam muna siya na sisilip sa management office at susunod na lang daw. Gwapo man si Allen, iba pa din pag si Jimin--- okay wala akong sinabi.

Palapit sana ako sa elevator kaya lang, di pa pwede kaya I have no choice. Kay Pareng Hagdan tayo ngayon. Kainis! 16th floor pa yun eh!

Nagsimula na akong umakyat. Pawis na pawis na ako, nasa 3rd floor pa lang ang naaakyat ko! Uwaaaah help meeeee!

At ayun, mukhang mabait ako sa paningin ni Lord kasi may babaeng nag-alok ng tulong sa akin.

"Need help with your things?" Tanong niya na nagpa-ngiti sa akin. Kinuha niya yung isang bag ko, bale tag-isa kami ng buhat na bag ngayon. Na-cu-curious ako sa hitsura niya.

She's wearing a long white dress, she has this long, black wavy hair na nakatakip sa mukha niya. Ewan ko, pero ang gaan ng loob ko sa kaniya. Kita mo? Ipinagkatiwala ko yung bag ko sa kaniya.

At lumipas ang oras at nakarating kami sa 16th floor. Nakita ko sa bandang dulo ng hallway si Allen, kinakawayan kami. Hinila ko si Ate mong girl papunta sa tapat ng Room 1069, yung unit ko. Agad namang kinuha ni Allen yung gamit ko mula dun sa babae.

"Thanks for helping, Miss." Sabi ko at yumuko.

"That's nothing. Na-bore kasi ako sa unit ko kaya ko naisip mag-ikot. Nasaktuhan lang naman na nagkasabay tayo. Hehe." Sabi niya.

Yah! Ang bigat ng bag ko eh! I think, I'll be needing to pay her kindness.

(Wao naman si Ate. Pay her kindness? Agad-agad?! Tapos akong author na gumagawa sa part mo, walang salamat?! Banal talaga.)

Okay, fine! SALAMAT OWTOR~

"Come with us! I'll cook food for you," I said as I grab her wrist. "That's my way of showing people that I'm thankful for their good deeds."

Napatawa naman siya. Eh?

"Magluluto ka? Para sa 'kin?" Tanong niya. I nodded as a reply, "Wow! That's unusual! Kailan ka pa natutong magluto, Bebe Hara?"

I'm shocked when she called me with that damn endearment. Only her can call me with that nickname.

"But you're still her," dagdag niya pa. I was frozen on where I'm standing. Naguguluhan ako. "You're still my dear sweetie. The Choi Hara who get close easily to other people. The Hara who is not afraid to trust other people. Haha."

She walked through me and patted my head, "At kailan ka pa natutong magluto? Ang galing! Kung kailan naman ako nawala, saka ka pa natutong magluto. Okay na rin yun, hindi na nahihirapan si Yanang sa pagluluto ng sandamukal para sa inyo. Hahaha."

Mas lumapit pa ito sa akin at niyakap ako.

"I missed you, Girls of Seoul's Great Hara."

At inayos niya ang buhok niya.

I'm freakingly right. She's alive. And standing right infront of me.

I told them, just wait and see. She'll come back.

Yeohrim shall return, and now Yeohrim has finally returned.