Sadece Bakıcı (Suho OC)

15.Bölüm

JoonMyeon elindeki boş kahve bardağına dalgınca bakmaya devam ediyordu.

2 gün olmuştu. Tam 2 gündür uyanmamıştı sevdiği kadın. Doktorlar durumun iyiye gittiğini ve vücudun kendi kendine uyanmasının daha iyi olacağını söylemişti. Fakat JoonMyeon dayanamıyordu. Neden bir an önce uyanmıyordu ki?

Derin bir nefes alıp arkasına yaslandığında gözleri onun gibi bekleyenlere takılmıştı.

Sehun, en az onun kadar bitik gözüyordu. Yüzünün rengi solmuştu. Dudakları o her zaman ki pembeliğini yitirmişti.

Chanyeol ise RiJin denen kızın yanında oturuyordu. Kız oldukça bitkindi. Ağlamaktan kısa süre içerisinde göz altı torbalarına sahip olmuştu. Chanyeol, buradakilerin en sağlamıydı. Içeride yatan kadın ile çok yakın olmasa da ona değer veriyordu. Fakat birilerinin sağlam durması gerekti.

Yixing, sevgilisinin yanında ona destek olmak için ellerini tutuyor ve bir an olsun bırakmaktan vazgeçmiyordu.

JongDae ve Jongin ise durgun bir şekilde bekliyordu. JoonMyeon onları ne kadar kovup işlerine dönmeleri gerektiğini söylese de gitmemekte oldukça ısrarcıydılar.

JoonMyeon boş kahve bardağını atmak üzere ayağı kaltığında koridorun başında gördüğü iki kişi ile oraya yöneldi.

"Appa!" JonHo, Yoora'nın elinden kurtulup babasına doğru ilerlemeye başladı. JoonMyeon oğlunu kucağına almadan önce kuzenine kaşlarını çatarak baktı.

"Hiç öyle bakma bana! Çocuk dayanamadı artık. Ayrıca ağlayınca daha da dayanılmaz oluyor."

Yoora gözlerini devirip yoğun bakım camının oraya doğru ilerledi.

"Ağladın mı sen?" JoonMyeon oğlunun saçlarını okşarken konuştu. JonHo kafasını sallayarak babasını onayladı.

"Omma yok." JonHo gözlerini açarak babasına baktığında JoonMyeon dolu gözlerine rağmen gülümsemeye çalıştı.

"Omma yatıyor oğlum."

"Yeyde?" JoonMyeon burnunu çekip oğlu ile yoğun bakım camının önüne ilerledi. JonHo içerdeki kadını görünce gözleri genişledi.

"Omma! Uf olmuş?"

"Evet JonHo. Omma uf olmuş." JoonMyeon oğlu camdan içeriye bakarken çaktırmadan akan göz yaşını sildi.

JonHo alçılı olmayan eli ile yoğun bakımın camına dokundu. Önce yavaş yavaş okşadı daha sonra ise üfledi.

"Omma talt."

JoonMyeon gülümseyerek oğlunun yanağına bir öpücük kondurdu. Tam o sırada içeride bir kıpırtı oldu.

Genç kadın oksijen maskesine elini atıp çekiştirmeye çalıştığında JoonMyeon'un yüreği ağzında atmaya başlamıştı.

"Uyandı! Chanyeol doktoru çağır!"

Chanyeol dışındaki herkes yoğun bakım camının önüne yığılmıştı. Her kafadan ayrı bir mutluluk sesi çıkıyordu.

"Omma taltı!" JonHo babasına sarılırken sevinçle konuştu.

***
Gözlerini araladığında gördüğün yer pek aşina olduğun bir ortam değildi. Ayrıca suratın da takılı olan ve seni bunaltan bir şey vardı. Yorgunca elini atıp onu çekiştirdin ve biraz uğraş ile suratından uzaklaştırabildin.

Sağ tarafında hareketlilik seziyordun fakat dönüp bakacak gücün yoktu. Gözlerini kapatıp yutkundun. Boğazın bir jilet ile çizik atılmış gibi sızlamıştı. Oldukça kuruydu ve hemen su içmek istiyordun.