Race Against Love (on-going)

Chapter 13

REESE

Akala ko nananaginip ako nang makarinig ng sunod-sunod na katok sa pinto. Kahit na hirap-hirap, pinilit kong idilat ang mga mata ko. Sa sobrang antok ko, pakiramdam ko katutulog ko lang. Pero hindi. Dahil napabalikwas ako nang makita ang oras sa wall clock. It's 3PM.

Hinatid ako ni Adler ng 4AM. So I slept for over ten hours. At ngayon lang ito nangyari sa buong buhay ko.

Kahit tinatamad pa akong bumangon, napilitan ako nang maalala ang oras ng flight namin for Australia. We're booked on a 6PM flight and Dad always wants us to be at the airport extra early.

Naramdaman ko ang pananakit ng beywang ko. Ganito 'yung pakiramdam nang nakaupo nang matagal. My back aches and my hips felt so heavy. Paakyat sa likod ang sakit kaya pakiramda ko tuloy, buong katawan ko ang masakit. I'm still sore from what happened last night. I still feel the pain between my thighs, but not the way it hurts last night. Akala ko hindi ako makakapaglakad pagkatapos. Hindi naman pala. When I wake up in his arms, seeing his smile, parang nawala lahat ang sakit ng buong katawan ko.

Napangiti ako. After all my fantasies about him, everything last night turned into reality. And those fantasies are nothing compared to the real thing. I tried to shake those memories away when I heard louder taps on my door.

Dahan-dahan akong tumayo at nagsimulang maglakad patungo sa pinto. My legs are pressed together but I feel there's something in between. It feels weird, so I had to slightly part them as I walk to get the door.

Nakatayo si Nanay Myrna sa labas na tila inip-inip ang mukha nito.

" Mabuti at gising ka na. Tatlong beses na kitang kinatok eh," nakangiting bungad ng matanda.

Bakas sa mga puting buhok nito ang katandaan. She's on her early sixties, pero dahil sa palangiti ito at maliksi pang kumilos, looks like she's still in her fifties.

"Inaantok pa nga ako 'Nay eh," sabay yakap sa kanya.

She's been with us for decades now. Siya ang nag-alaga kay Mommy. At siya ang tumatayong magulang naming magkakapatid kapag lumalabas ng bansa sina Mommy at Daddy. Hindi na siya iba sa pamilya. Itinuring siyang pangalawang ina ni Mommy at itinuring ko na rin siyang Lola.

Kahit na pagsabihan siyang h'wag nang kumilos sa bahay at may mga bago ng kasambahay, napakakulit pa rin. Siya pa rin ang personal na nag-aasikaso ng mga pangangailangan namin. And that's something money can't buy. To have somebody who genuinely cares and loves you even when you're not blood related.

"Naku, maghapon ka nang tulog. Baka sumakit naman ang likod mo nyan. Alam kong pagod ka kaya hindi na kita ginising kaninang lunch."

Alam na alam ni Nanay Myrna ang gusto ko. I prefer sleep over food. Food can wait. Pero kapag dinalaw ako ng antok at naantala ito, mahihirapan na ulit akong matulog.

At hindi ako agad nakasagot sa sinabi niya. Alam kong iniisip niya na pagod ako sa preparation at sa party kagabi. That's one reason. Pero iba ang dahilan kung bakit ako napagod nang todo kagabi.

"Hey, wake up," nakangiti ito at hinawi ang ilang buhok na tumatakip sa mukha ko.

He reached for my mouth. Then traced my lips with his fingers as if trying to remember the feeling of the way he kissed me.

"You have the softest...and sweetest lips," he said in his most seductive tone.

At pinangigilang nitong pinisil ang lower lip ko. I hope he'd kiss me, but he didn't. He just keeps on touching my lips over and over again, like he's playing with it. So, I playfully bit his finger.