That Nerd [COMPLETED]

Chapter 6: Punishment

[Chapter 6]

Jacob's POV:

"Class Dismiss."
Hindi ko alam pero parang wala akong ganang lumabas.

Hindi sa ayaw ko,pero parang hindi pa'ko handa para harapin ang iba.

All this time,ngayon lang ako naging ganito.

Yung lagi akong balisa at wala sa sarili.

Hindi ko namalayan na nandito na pala ako sa Canteen.

Umupo na lamang ako at sinenyasan ang Waiter na o-order ako.

"Ano pong maipaglilingkod namin,Sir Jacob?" Magalang nyang tanong.

"Water only." Wala  sa mood kong sambit.

Umalis agad sya sa harapan ko para kunin ang order ko.

"Heto na po,sir Jacob." Sabay abot sakin ang tubig na in-order ko.

Pagkatapos nun ay umalis na sya at bumalik na sa kanyang trabaho.

"Bad mood ka ata,Jack?" Biglang sumulpot sa harapan ko Jazz na halatang nagDitch.

"None of your business,Jazz." Walang gana kong sambit sa kanya.

"Iniisip mo parin ba si,MG?" Tanong nya ulit.

"No."

"Then,why?"  Akala ko mga Imbestigador lang ang laging nagtatanong,nandito rin pala sya.

"Shut up." Pagpapatigil ko sa kanya.

"Hirap talaga ma Reject." Bulong nya sa  kanyang sarili kahit alam kong ako ang pinaparinggan nya.

"Sama kaba?" He asked.

"Where?"

"Bar.Wala  naman tayong ibang pupuntahan,ah.Pwera nalang kong may itinatago ka."

"I can't.Marami akong gagawin mamaya."

"Sige,I understand."
Akmang  aalis na sana ako ng nagsalita sya.

"Kung may pinagdadaanan ka man,nandito lang kaming mga kaibigan mo para tulungan ka."

Bigla akong natigilan nung sinabi nya ang mga katagang iyon.

Bakit ganito?

Bakit ako nakakaramdam ng Guilt sa bawat pagbikas nya.

Hanggang sa tuluyan na syang umalis at iniwan na'ko.

Sorry pero hindi pwede.

Fast Forward......

Hindi nako pumasok sa klase ko dahil  balak kong bisitahin si mama kahit nandon si Dad.

Habang nagmamaneho ako ay may biglang nahulog mula sa itaas ng kotse ko.

Bumaba agad ako sa kotse ko at nabigla ako ng makita ko ang isang puting Pusa.

Akmang aalis na sana ako ng tumalon sya papunta sa kotse ko.

Mukhang alam ko na kung ano ang gusto nya.

Agad-agad ko syang kinuha at inilagay sa balikat ko.

Nagpatuloy na lang ako sa pagmamaneho at nang makapunta na sa hospital na syang ikinalalagyan ni mama.

Nang nakapasok na'ko sa hospital ay bigla agad akong sinalubong ng naglalakihang BodyGuard.

"Mahigpit na ipinagbabantay ni Master Lucas na walang sinumang makakapasok sa hospital na'to even you." Sambit nya na syang ikina-inis ko.

Ano bang problema nya?

Hindi na nga ako ang nagdala kay mama sa hospital,hindi pa'ko makakapasok?

Hindi ko na'to palalagpasin pa!

"Leave that space now." Seryoso kong sambit sa kanila.

"Sorry but-" hindi ko na sya pinatapos pa at agad-agad nagLanding ang kamay ko sa mukha nya.

Agad namang sumugod ang tatlo nyang mga kasama.

Nung una nailagan ko pa yung dalawa pero habang tumatagal ay parang humina na yung katawan ko dahil sa pagod.

"Tumigil kana dahil ikaw lang ang mahihirapan!"

"Kayo ang dapat Tumigil!"

Akmang susuntukin ko na sana sya ng may biglang nagsalita.

"Stop that,Jacob!Wala kang karapatan na saktan ang mga tauhan ko!" Sigaw nya.

Sinenyasan nya ang kanyang mga tauhan na umalis na muna.

"Ikaw dapat ang tumigil!You have no rights to say that to me!May karapatan parin ako kay Mom! I love her!Pero ikaw,parang malabo na!"

"Stop it!Wala kang galang!Pina-aral kita,pinalaki,at binuhay kaya wala karing karapatan para sumbatan ako!"

"I don't need that useless thing!Kasi ang kailangan ko ay yung kaya akong bigyan ng pagmamahal na hindi mo na ibigay nun!Wala kang kwenta!Hindi mo alam kung gaano kasakit para sakin na lagi nalang akong mag-isa!At ang pinaka saklap ay yung wala ka man lang nagawa!"
Hindi ko na napigilan yung sarili ko at kusa na lang bumuhos yung luhang matagal ko nang kinikimkim sa mahabang panahon.

"I don't care about your feelings!"
Nalaglag ang panga ko nung sabihin nya yun."Simula ngayon,wala ka nang perang makukuha sakin.Lahat ng meron ka,babawiin kona.Lahat ng credits at inipon ko sa banko na para sayo ay hindi na mapapa sayo.At lahat ng meron ako at lahat ng pagmamay-ari ko ay sa iba ko na ipamamana at hindi sa mang-mang at walang kwentang anak ko!"

"Then,do it! Wala akong pakialam sa pera mo!At ito rin ang tatandaan mo,simula ngayon wala ka nang Anak!"

Akmang aalis na sana ako ng nagsalita ulit sya.

"Mabuti naman at natauhan ka."

At tuluyan na syang umalis na hindi man lang sumusulyap sakin.

Simula ngayon,wala na'kong pera kaya kailangan kong magtipid.

Wala narin akong mga mamahaling bagay na gagamitin.

So,I need to be Independent...

Continue...