[Ang Pagtatapos]
Kakagising ko lang galing sa pagkakatulog.Marahan kong tinignan ang relo ko.Alas-kwatro na pala ng madaling-araw.Kailangan kong magmadali dahil ngayong araw ang flight ko papuntang amerika.Yeah,pupunta na'kong amerika para makalimutan ko na ang mga masasakit na alaala na naidulot sakin.Kailangan kong lumayo sa mga bagay na maaaring makasira ng buhay ko.Gusto ko ng mag-move on kaya heto lang ang paraan na alam kong gawin.Ang magpakalayo-layo muna sandali at hanapin ang sarili ko.Ang sarili kong hanggang ngayon ay nasasaktan parin.Ayoko ng umiyak.Ayoko na.Sawa na'ko.
Tumayo na'ko sa kama ko at nagsimula ng magsipilyo.After nun,naghilamos ako dahil mamaya pa'ko maliligo.
Kinuha ko na yung damit ko sa cabinet at tsaka ito tinupi.Nang matapos na'ko,inilagay ko ito sa malaki kong maleta at itinabi muna.
Ano pa kaya ang pwedeng gawin?
Magluluto na lang siguro ako.
Agad akong kumuha ng mga gagamitin ko para sa paggawa ng sinigang.Yeah,sinigang yung lulutuin ko.Sinigang na gustong-gusto ni Jacob.At ang sinigang na paborito ng isang taong sinaktan lang ako.
.Kinuha ko yung kaldero,ingredients of course,and last is the meat.
Pinainit ko na yung kaldero.
Ilang minuto lang ay kumulo narin ito kaya inilagay ko yung ingredients including the cube para mas masarap yung ulam namin.Sinunod ko yung meat after kumulo ng isang beses yung kaldero.Senyales na luto na yung cube at mga ingredients.
After a couple of minutes ay tapos narin ito sa wakas.Kinuha ko yung malaking bowl at inilagay ang ulam dito.
Marahan kong tinignan yung relo.Alas-singko na pala.Kailangan ko ng maligo.Kailangan ko ng maghanda.Kinuha ko yung tuwalya ko at pumasok na sa cr.
Pagkatapos ng Ilang minutong pagliligo ay lumabas agad ako at nagtungo na sa kwarto ko.Kailangan ko ring bilisan ang pagbibihis ko dahil malapit ng mag alas-sais ng umaga.
Pagkatapos kong magbihis ay itinuon ko yung sarili ko sa malaking salamin.Heto na.Heto na yung oras para umalis.Para kalimutan ang nakaraan.
Pabalik na sana ako sa kwarto dahil nakalimutan ko yung phone ko ng maalala kong tulog pa si Brenda.Patay.Ang sabi nya sakin sasamahan nya raw ako kahit hanggang airport lang.
Inalog ko yung balikat nya."Huy,Brenda!Gumising ka nga!Batugan ka talaga!" Bulyaw ko sa kanya kaya agad syang napabangon sa hinihigaan nya.
"S-sorry,Jamaica.Nasarapan lang sa tulog." Pagpapaliwanag nya kaya inirapan ko lang sya.Nagtungo sya sa cr para mag-ayos ng sarili.
"I'm done!Let's go na!" Suhestyon nya kaya napanganga ako.Yan talaga yung susuotin nya?
"As in yan talaga,Bren?Pambahay yan eh." Sambit ko.
"Don't worry,Jamaica.Hindi naman ako sasama papuntang US,diba?Kaya,keri na'to.Tara na?" She answered while putting her bag.
Akamang aalis na sana ako ng may nakalimutan ako.
"Wait!May nakalimutan ata tayo." I said.
"What is it?Importante pa ba yun?" Tanong nya.
Napamewang ako."Remember,wala pa tayong kain.Ano,aalis tayong walang laman ang tyan?" I answered.
"Hala!Oo nga,noh?" Hindi makapaniwala nyang tanong.
Binatukan ko sya."Gaga!Tara na nga!" Suhestyon ko kaya tumango na lang sya.
Kinuha ko agad yung ulam namin at umupo na sa upuan ng lamesa.
BINABASA MO ANG
That Nerd [COMPLETED]
Teen Fiction[UNDER EDITING] Jamaica Montefalco just want a simple life. She's so smart that she could answer all riddles you'll give to her. Maybe she's a nobody because she often wears long and below thigh dresses. But what if she found someone who is opposit...