That Nerd [COMPLETED]

Chapter 20: Trip to Hongkong (Part 2)

[Chapter 20]

Samantha's POV:

Kakagising ko lang galing sa napakagandang panaginip ko at dahil yun sa alingawngaw ng aso kong si Deil.Ang pinakamamahal kong aso.

"Bakit baby ko?May problema ba?" Alalang tanong ko.

"Aw!Aw!Aw!" Sagot nya na hindi ko man lang alam ang ibig sabihin.

"Mahal mo'ko?Ay sus!Binola pa'ko!" Tugon ko kaya agad syang kumaripas ng takbo.

Baliw lang?Sighed.

Nasa'n na ba kasi si Chloe?Kanina pa'ko naghihintay ng reply nya pero hanggang ngayon ay wala parin.Nakakainip.Nakakairita.Matawagan na lang kaya si Zoey.

Nakakailang ring palang ako ng agad nya itong sinagot.

"Hello,Sam?" Tanong nya.

"Nakita mo ba si Chloe,Zoe?Kanina pa kasi sya hindi nagrereply eh." Sagot ko.

"Nakalimutan mo na bang nandito ako sa amerika?" She asked as if she can't believe.

"So?" I said.

"Anong so ka dyan?Alangan na mang magkita kami kung gano'y alam mo namang nandito ako sa US,diba?" Hindi makapaniwalang sambit nya kaya napahugot na lamang ako ng buntong-hininga.

"Oh,sya sya.Ikaw nang panalo." Pagsurender ko dahil alam kong babarahin nya rin ako.

Agad nyang pinatay ang tawag kaya napahiga ulit ako sa kama.Mag-isa lang ako dito sa bahay dahil nasa new york si papa para sa business nya.Samantalang nasa Canada naman si mama para magbigay ng tulong sa mga nabagyuhan do'n.Ang hirap ng ganito.Ang hirap mag-isa.Yung feeling mo na wala kanang karamay.Wala kanang matatakbuhan sa mga problema.mo.At wala kanang malapitan kung broken hearted ka.Busy yung family ko pati narin yung friends ko.Although,may dalawa akong yaya dito sa bahay.Hindi gaano ka laki ng bahay na tinitirhan ko dahil baka mas lalo akong mangulila kung saka-sakaling malaki 'tong tinitirhan ko.

Ayoko namang disturbuhin sila mama sa kanya-kanya nilang gawain.Pero ngayon ko lang narealized na mas mabuti pang maging mahirap atleast magkakasama kayo.Kesa naman sa mayaman ka pero wala kang karamay kung nasasaktan ka na.Sana naging mahirap na lang kami.Dahil kung mahirap kami,hindi na kailangan pang lumayo nila mama't papa sakin.I miss them.Ngayon alam ko na kung bakit nagkakaganon si Zoey.Marahil ay nangungulila rin sya sa mga taong dapat laanan sya ng oras at pagmamahal.

Kasalukuyan akong nasa kwarto ngayon at tinititigan ang litrato ni Jacob.Oo,mahal ko pa sya.Damn much.Pero alam kong sa huli'y si Jamaica parin ang tinitibok ng puso nya.Hindi ko nga alam at kung anong ginawa ni Jamaica kay Jacob kung bakit nya ito kay daling paibigin.Hindi ako galit kay Jamaica kung bakit nya inagaw sakin ang taong pinakamamahal ko sa lahat.Ilang b'wan narin ang nakalilipas pero parang hindi parin nababawasan yung pagmamahal ko sa kanya.Habang tumatagal ay mas palalim ng palalim pa ito.

Sana ako na lang si Jamaica.Sana kaya  ko ring bigyan ng pagmamahal si Jacob katulad ng na ibinibigay ni Jamaica.Pero hanggang sana na lang yun.Sanang malabo ng mangyari pa.Pero sa madaling panahon ay masasabi ko ring naging akin si Jacob kahit na sa simula palang ay na hindi nya 'ko siniseryoso at lalong hindi naman nya 'ko mahal.I know that he don't love me anymore.

***************

Jamaica's POV:

Alas-dyes na ng umaga kaya nagdecide na'kong mag-ayos na ng gamit para sa libreng trip to Hongkong mamaya.Lahat kami excited maliban kay Jacob.Ng matapos na'kong mag-ayos,kinuha ko agad yung picture ni mama para hindi ko sya mamiss.

"Sigurado kaba talagang hindi ka sasama,Jacob?Masaya do'n promise.Kaya,sige na.Sumama kana please." Pagmamakaawa ko kaya agad syang napa-iling.

"I'm really really sorry,Jamaica.Masakit pa kasi yung ulo ko lalo na yung sugat sa paa ko." Pagpapaliwanag nya kaya bigla akong nalungkot.

"Hindi na lang kaya ako sasama?Aalagaan na lang kita." Suhestyon ko kaya agad syang napailing.

"No!Pangarap mong makapunta diba?" Tanong nya kaya napatango ako."Then,go ahead.Ayokong maging sagabal sa pangarap mo." Dagdag nya.

"Eh,pa'no ka?I'm sure malulungkot ka." Alalang tanong ko.

"Pero mas malulungkot ako kung hindi mo matutupad ang pangarap mo dahil sakin.So,don't worry.Tawagan na lang kita mamaya,okay?" Tugon nya kaya napangiti na lang ako ng kusa.Ang bait talaga ng future asawa ko.

"Sigurado ka,huh?" Paninigurado ko kaya tumango na lamang sya.

Akamang aalis na sana ako ng meron akong nakalimutan.

"Oh,bakit?" Tanong nya at agad ko syang sinunggaban ng halik.

"Good bye kiss lang." Sambit ko at tuluyan ng umalis.

****************

Brenda's POV:

Agad kong kinuha ang phone ko at tinawagan si Jazz.Si Jazz na boyfriend ko.

"Hello,Babe?Napatawag ka?" Rinig kong tanong nya.

"Nasa'n kana ba?Anong oras na,oh.It's already 10:20 in the morning but your still not here.Paalis na yung sasakyan,oh.Please faster." Sambit ko.

"Don't worry,nandito na'ko sa may gate.Just wait for me." Sagot nya with a husky tone kaya agad akong namula.

Agad kong pinatay yung phone ko at sinimulan ng ayusin yung gamit ko.

"Brenda!" Rinig kong sigaw ni Jamaica kaya agad akong napalingon at yinakap sya.

"Tapos kana bang mag-ayos ng gamit mo para mamaya,Brenda?" Tanong nya.

"Yeah." Sagot ko at syang pagdating ni Jazz.

Hindi kami nagkibuan dahil baka may makahalata samin.

"Ano,guys?Ready naba ang lahat?" Tanong ni Mr.Coquilla na syang tour guide namin.

Agad kaming tumango at dumiretso na sa bus na syang sasakyan namin.

Ilang minuto  ang nakalipas at nakarating na kami sa airport.This is it!

Walang alinlangan kaming sumakay sa iroplano na syang pangarap kona masakyan maliban sa big dream ko na makapunta ng hongkong.

"Safety first,okay?'Wag kayong malikot at mag-ingay sa loob at baka paalisin tayo." Paalala ni sir kaya agad kaming tumango sabay sakay sa iroplano.

Heto na!

Makakasakay na'ko ng iroplano!

Goodbye Philippines!
And Hello Hongkong!

************

Jacob's POV:

Agad kong narinig na nagvibrate yung phone ko kaya agad ko itong kinuha kung ano ang nilalaman.It's Jamaica.

From: My future Wife

Grabe!Ang lamig pala dito sa Hongkong,Jacob!Sana nandito ka para maranasan mo rin yung naranasan ko!Miss na kita.I love you!Mwaahh. ;-)

Natawa na lamang ako sa text nya.Palibhasa first time.Sighed.

To: Your future Husband

Miss narin kita,babe.Ingat ka dyan 'wag kang lilingon sa iba kung hindi talagang bugbug yang lalaking yan.I love you too.Mwaahh too.

Agad kong inilagay sa lamesa yung phone ko.Wala pang limang minuto ng biglang sumakit yung ulo ko.Shit.Heto na naman.

Napahiga na lang ako dahil sa sakit na dumadaloy sa ulo ko.Ang sakit,sobra.

Shit.Ang sakit.

Continue...