That Nerd [COMPLETED]

Chapter 12: Can You be My Girlfriend?

[Chapter 12]

Jacob's POV:

Bigla akong nalungkot ng sabihin nyang hindi pa sya handang magka Boyfriend.

Hindi ko sya masisisi dahil ngayon ang unang beses na magkakaboyfriend sya.

It's been a long time nung iniwan sya nang Ex nya kaya medyo mahihirapan akong bawiin ito.

Pero hindi parin ako susuko.
Maghihintay ako kahit gaano ito katagal.

Napahinto ako ng mapagtantong nandito na'ko sa Café.

Pumasok agad ako at umupo na.

Nag-order na lamang ako ng Iced Tea.Wala akong gana.

Habang nasa kaligitnaan ako ng pag-inom ay bigla kong nakita si Luke.Ang Business Dealer namin.Pero anong ginagawa nya dito?

Agad nya kong nahuli na nakatingin ako sa kanya.

Sinenyasan nya yung kausap nya na mauna na ito.

Agad-agad syang pumasok sa Cafeteria at umupo sa bakanteng upuan sa harap ko na wala man lang permiso.

Nakatingin lang ako sa kanya without an emotion.

"Pwede ba'kong umupo?"
Tanong nya.

Nakaupo ka na nga eh.

"Hoy!Seryoso mo ata?Busted ka,noh?" Tanong nya.

"None of your business."
Walang gana kong tugon.

"Si Samantha ba'yan?"
He's annoying!
Sabing None of your business!

"Kahit hindi mo man sabihin alam kong may pinagdadaanan ka.Just be strong,Jacob.Malalagpasan mo rin nyan." Sambit nya.

Ikaw ba talaga yan?

"Marami akong problema,Luke at ayokong dumagdag ka'pa."
Seryoso kong sambit.

"Ano ba talagang problema mo,huh?Magsabi ka naman,hindi yung ginagawa mo kaming Manghuhula."
Tugon nya.

"May I have a Favor?"
Tanong ko.

"What is it?"

"Kung saka-sakaling may kakilala kang may Dugong special type Blood please ipaalam mo sakin." Pagmamaka-awa ko.

"Bakit,sino ba yung nangangailangan nyan?" Tanong nya.

"Si Jamaica." Maikli kong tugon.

"Si Jamaica?Bakit,na pano ba sya,huh?Sinaktan mo ba sya?Sumagot ka!"
Sunod-sunod nyang tanong.

At sya pa talaga ang nag-aalala kesa sakin  ngayon?Psh.

"Pwede ba,huminahon ka nga!Hindi ako ang may sala kundi ang tinuturing nyang kaibigan na si Lucy." Pagpapaliwanag ko.

Bigla agad syang huminahon ng ipaliwanag ko ang mga 'yon.

Umayos sya sa kanyang pagkaka-upo bago nagsalita.

"Nasan na ba ang Lucy na yan,huh?"

"Nasa kulungan na."
Tugon ko.

"Traydor pala ang Lucy na yan!Wala syang puso."

May point din naman sya.

"So,ano?Papayag kaba?"
Tanong ko ulit.

"Teka,may kakilala akong may Dugong Special Type Blood."
Tugon nya na syang ikinatuwa ko.

Ibig sabihin may pag-asa pang mabuhay si Jamaica.

"Sino?"
Tanong ko.

"Si Zoey.Ang Masungit na Zoey."
Sambit nya.

Si Zoey?

Yung anak ng may-ari ng School?

May dugo sya gaya ng kay Jamaica?

"Pero teka pare,bakit ba ikaw yung naghahanap,huh?Si Jamaica nasan sya?"
Tanong nya.

Kailangan ko bang sabihin sa kanya?

"Nasa Hospital sya ngayon.Kasalukuyang nagpapagaling sa sakit nya at ang tanging paraan ay ang dugo ni Zoey para mabuhay sya.She has 15 days left."

Bigla ko nalang naramdaman ang kamay ni Luke sa mukha ko dahilan para mapa-upo ako sa sahig.Buti nalang at walang gaanong tao dito ngayon sa Cafeteria.

"Wala kang kwenta!Pinagkatiwalaan ko sya sayo,Jacob!Pero pinabayaan mo sya!"

Hindi ko sya masisisi kung bakit nya 'to nagawa sakin.

Minsan narin sila naging magkaibigan ni Jamaica kaya hindi maipagkakailang naging parte din ito ng buhay nya.

"Sorry.Hindi ko sinasadyang maipahamak sya.Wala akong kaalam-alam dito."

Bigla nyang ibinaba ang dalawang kamay nya na nanggigigil parin hanggang ngayon.

"Pasalamat ka at magkaibigan kami kung hindi baka napatay na kita."

Yumuko na lamang ako dahil ayokong makita nya 'ko.

Nahihiya akong ipakita ang mukha ko sa kanya.

Wala akong kwenta!

Kung sana naging maingat lang ako hindi sana mapapahamak si Jamaica.

Tumalikod agad sya sakin ngunit bago yun ay nagsalita muna sya.

"Nag-iisa lang sya kaya ingatan mo ang halaga nya."
Sambit nya na syang ikinatigil ko.

Tama sya, nag-iisa lang si Jamaica kaya dapat ay doble pa ang pag-iingat at pagpapahalaga ko sa kanya.

*****

Jamaica's POV:

Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko at agad tumambad sakin si Jacob na halatang kakagaling lang.

"Oh,ba't nandito ka?Akala ko ba uuwi ka na?"
Tanong ko sa kanya.

"So,ayaw mo talaga akong nandito?"
Nakaismid nyang tanong.
Psh.Parang bata.

"Hindi naman sa ganon,ang gusto ko lang ay sana wag mong pabayaan ang pag-aaral mo."
Pagtatama ko.

"Kailangan ko pabang mag-aral kung ikaw lagi ang nilalaman ng puso't isipan ko?" Tanong nya na syang nagpalapad ng ngiti ko.

"Wag ka nga dyan!Kinikilig ako eh!"
Pag-aamin ko.

Eh sa kinikilig ako eh kahit napaka luma na ng Hugot na yun.

"Kinilig ka naman?"
Palokong tanong nya.

"Thankyou and Sorry,Jacob."
Mahinang tugon ko.

"For what?"
Nalilitong tanong nya.

Napa buntong-hininga muna ako  bago nagsalita.

"Thankyou sa pagligtas mo sakin....And sorry dahil hindi ko naibigay sayo kahapon ang hinihingi mo.Sadyang natatakot lang ako.Natatakot akong iwan ulit."
Sabay bagsak ng mga luha ko.

"Wag kang mag-alala dahil nandito lang ako para sayo.I never let you go until I can't say.Walang magbabago at walang masisira.I'll promise to you."
Sambit nya na syang ikinatuw ko.

Handa na ba talaga akong magmahal ulit?

Handa ko na bang ipagkalulong ang sarili ko sa kanya?

"For the Second Chance....Can you be my Girlfriend, Jamaica?"
Tanong nya.

Hindi ko pwedeng sayangin ang pagkakataon na nandyan pa sya para sakin.

Kailangan kong sulitin ang mga panahong kami pa.

Dahil ba lang araw ay mawawala rin ito..

Ipinikit ko muna ang mga mata ko bago nagsalita.

"Yes,Jacob.I do."

Continue...