Herkeşlere merhabalar kkkk
☠️Dikkat bu bölüm BTS- Spring Day etkisinde kalınarak yazılmıştır !! ☠️
😇 Haydin sizlere keyifli okumalar 😇
😘Medya: BTS-Spring Day 😙
----------------------------------------------------
"Seni seviyorum.."
"Ben daha çok.."
Ardından sır verir gibi ekrana yaklaştım.
"Ama en çok ben 😊😆"
Hoseok da gülmeye başladı.
"İyi geceler hayatım 😴😆😙"
"İyi geceler.."
Biricik APPLE laptopumun kablosuz mause unu kavrayıp istemeye istemeye 'Görüşmeyi sonlandır.' yazısına tıklayarak Skype ı kapattıktan sonra biricik APPLE laptopumu kapatıp yatağın yanındaki küçük masanın üzerine koydum.
Yaklaşık iki saattir oturmaktan uyuşmuş olan bacaklarımı zar zor yerinden kaldırıp kaldığım odanın ışığını kapattıktan sonra yatağa girmeden önce gece lambasını yaktım.
Tam üç ay olmuştu. Tamı tamına üç ay.. Hoseoksuz üç ay..
Bundan tam üç ay önce buraya İngiltere'nin başkenti Londra'ya yabancı dil eğitimim için gelmiştim.
Hoseok başta karşı çıktı tabi, sonuçta kim sevdiğinin yüzlerce kilometre uzaklıkta ondan ayrı olmasını isterdi ki..
Ne yalan söyleyeyim şimdi bazen ona hak veriyorum. Çünkü onu çok özledim..
Telefondan ve Skype dan hep görüşüyoruz tabi ama gözlerinin o bakışlarına hayat veren rengini ekrandan değil bizzat kendim görmeyi özledim..
Hele kokusunu.. Bütün parfümlerden çok sevdiğim kokusunu özledim..
Her şeyiyle onu çok özledim..
Özlemimin şu son üç ayda hep yaptığı gibi zavallı kalbimi avuçları arasına alıp sıkmasıyla zaten hazırda bekleyen ve göz pınarlarımı yakan yaşlar yavaş yavaş dökülmeye başladı.
O sırada kapının yavaşca tıklatılmasıyla aceleyle göz yaşlarımı silip yattığım yerde doğruldum.
"Ah! Yine mi ağlıyorsun sen 😠"
Gelen sarımsı saçlarını dağınık bir ev topuzu yapmış olan Luckaydı. İngiltere ye ilk geldiğim gün beni çok sıcak karşılamıştı ve her konuda yardımcı olmuştu. Kısacası seviyordum bu kızı. Hatta şu an kaldığımız daireyi de o bulmuştu. Aynı bölümde dil eğitimi almamiz dolayısıyla da çok yakın dostlar olmuştuk.
"Sen de kızacağına moral versen ağlamam belki?"
Göz devirip yatağıma bombalama atladıktan sonra kendi yatağıymış gibi iyice yayıldıktan sonra bana döndü.
"Senin bugün ağlaman çok mantıksız değil mı?"
Ardından koltuğun kenarındaki mor valizimi gösterdi.
"Nasıl olsa yarın nihayet döneceksin Kore'ye. Hoseokuna da kavuşunca Lucka kimdi hatırlamazsın bile 😓😐"
Sırtımı dayadığım yatağın başlığından hışımla doğruldum.
"Yah! Bana baksana sen!"
Yalandan trip atarcasına bana bu tarafını döndü.
Ben de kolundan tutup kendime çevirdim.
