Selaaamm. Özlediniz beni biliyorum. Kitabımı en başından beri okuyup oylayan NoGotJamsChimChim Park_Mi_Cha ve @duillee *etiketleyemedim kb* adlı kullanıcılara çok teşekkür ediyorum. NoGotJamsChimChim az yorum yapsalar çok iyi olur. Mesajlaşırken çok konuşuyor ama bir yoruma üşeniyor *alıngan emoji* Bir sürü bölüm yazdım. Bu hikayeyi sevdim. Çünkü sevdiğim tarzda yazıyorum *bi gün yine zekam kendini meydanlara atarkene* Neysee hikaye güzel bi yere gidiyor. Bunu bitirince kısa hikaye yazcam Jimin li *dedi ve yoonmin yazdı.* Yazdığım tüm saçmalıkları üşenmeden buraya kadar okuyan arkadaş umarım çok mutlu olursun kdslkdlfjdl. Yorumları bekliyoruumm.
************************************
Jimin sabah okula şiş ve uykusuz gözlerle geldi tahmin ettiği gibi. Yine herkes ona bakıyordu. Bir konu hakkinda konuşuyorlardı. Duyduğu şeyle afalladi Jimin. "İki alt sınıftan Jungkook diye bi çocuk intihar etmiş diyorlar." Jimin cümleyi tekrar tekrar düşündü. O değildir dedi. Hayır yapmaz kendine Jimin gibi bir korkak için zarar vermez piç Jimin için, o tertemiz kalbi durdurmazdı. Değil mi? Yapmazdı. Kook akıllıydı. Yapmazdı. Hemen telefonunu çıkardı Jimin.
Pjm: Kook?
Kook cevap ver iyi misin?
Kook kendine zarar vermedin değil mi?
Kook.
Tam ümidi kesmişti ki telefonu titredi.
Loveyoujjk: Senin gibi bir aptal için kendime zarar vermem.
Bana bir daha yazma.
Pjm: İyisin değil mi?
Loveyoujjk: Siktir git.
Loveyoujjk çevrimdışı.
Jimin hayalkırıklığıyla telefonu bıraktı. Kırılmıştı. Ama bunu zaten kendi istememiş miydi? En iyisi bu değil miydi? Kendi zaten acı çekerek ölecekti. Ya Kook? Onun acı çekmesi adaletli miydi? Zaten onu bir kere bile görmemişti ki. Değer veremezdi. Niye versindi? Bu sadece uzun zaman sonra sevgi gördüğünü hissettiği için olmalıydı. Geçerdi yakında. Her şeye rağmen yine de kırılmıştı Jimin. Şu an tek isteği Kook ile konuşmaktı. Ama bunu bir daha asla yapmayacaktı.
