Silahı bıraktım ve Jimin'e yaklaştım. Titriyordu bedeni. Korkudan, acıdan belki de öfkeden. Titriyordu...
Onu yavaşca tuttum. Çığlık attı. Canı acıyordu. Çok yarası vardı. Çok kanıyordu. Kapının arkasına atılmış kıyafetlerini alıp giydirdim onu. Ve polisi aradım. Teslim olabilirdim. Babamın ölümünün değil, Jimin'in çektiği acının cezasını istiyordum ben. Yaktığım canının cezasını. Onun hayatına gözyaşlarını silmek için girmiştim güya. Şimdi ne haldeydi. Oysa ben onu mutlu edecektim. Eksiklerimizi tamamlayacaktık birbirimizin. Biz olacaktık. Olmadı, yapamadık... Sevmeyi becerdik, faaliyete geçemedik belki de yanlış sevdik birbirimizi. Veya... fazla bencildik...
