Soğuk hava üşütmüyordu Jimin'i. İçinde yanan ve sönmeyen o kor ateş onu ele geçiriyordu adeta. Mantığı Jungkook'un böyle bir şeyi bu zamana kadar neden söylemediğini açıklayamaz iken kalbi ne olursa olsun onun bir suçu olmadığını söylüyordu. Evet o adam Jungkook'un babasıydı. Ancak... Ölenler de Jimin'in ailesiydi. Ve Jimin umuyordu ki boyle bu olay Kook ile aralarını bozmazdı.
Jungkook'un evini bildiğinden adımlarını oraya doğru yönlendirdi. Eve vardığında girip girmemek arasında kalmıştı. Girseydi ne diyecekti? Sinirlenecek miydi? Kalbini kıracak mıydı deliler gibi sevdiği adamın? Bilemiyordu. Ama çaldı kapıyı. Jungkook kapıyı açtığında fazlasıyla şaşırdı. Jimin üzgün ve korkmuş gözüküyordu. Selam Kook dedi ve Jungkook'un içeri almasını beklemeden girdi içeri Jimin. Jungkook ise kapıyı kapatıp ona oturmasını işaret etti.
+Neden geldin bu saatte?
- Telefonunu Youngjae'de unutmuşsun. Onu sana getirmek istedim.
İmalı bir şekilde söylemişti jimin bunu.
"Ve ayrıca" diye devam ettirdi sözünü. Ciddileşmişti. "Seninle konuşmamız gereken bir durum var."
Jungkook Jimin'in uzattığı telefonu aldı ve Jimin'in diyeceklerini dinlemeye başladı.
Ailem öldürülmüş Jungkook. Ve ben bunu kimin yaptığını öğrendim...
************************************
Evet haftasonu ybleri.
Hikaye umarım güzel gidiyordur.
İy ve yorumlarınızı eksik etmeyin.
Yorumları okurken çok mutlu oluyorum.
Okuyan ve destekleyen herkese çok teşekkürler ❤❤
