Onherroepbaar

Niks met liefde

Rob is al een beetje opgeknapt, maar nog steeds niet helemaal. Omdat hij niet echt wordt gemogen door de andere docenten stond hij er een beetje alleen voor, maar hij heeft mij geaccepteerd als vriendin. Gewoon vriendin, niks met liefde. Lizzy heeft het goed met Gerard en ik ben blij voor haar, maar ik baal ook. Ik heb zo het idee dat Gerard - zolang we nog geen dader van de moord op Lydia en Robs vriendin hebben gevonden - het wel eens niet zo lang gaat houden om in leven te blijven. En dan krijg ik Lizzy nooit meer getroost.

Stem: "THARA! THAAR!"

Ik ken de stem dondersgoed. Maar dit kan niet.

Ik: "Lydia?"

Stilte. Ik hoor alleen de wind de bomentakken bewegen en ik kijk om me heen. Ineens sta ik in het bos.

Ik: "Hallo?"

Ineens wordt het donker. Ik zie geen hand voor ogen.

Ik: "HEEEEEELP!"

Ik ben bang. Ik ben alleen.

Stem: "Nu ga je er aan, Thara, net als ik!"

Ik voel een steek in mijn zij. Pijn schiet door mijn hele lichaam, ik word draaierig en val om. Ogen dicht, bewusteloos.
Ik word wakker in mijn bed. Lang leve de nachtmerrie. Tijd om op te staan en naar mijn beste vriend te gaan. Op school. In lokaal 52-V, waar hij op mij wacht. Hopen dat hij zich beter voelt.