Onherroepbaar

Ship

De trap op, naar links, dan is het lokaal rechts - daar dus. Rob zit al in het lokaal. Hij heeft de SO's van maandag eindelijk voor zich gepakt. Even lijkt het alsof hij me niet opmerkt, maar dan

Rob: "Thara een 1. Teleurstellend!"

En hij grijnst naar me.

Ik: "Gekkie!"

Rob: "Je hebt ook een 1, maar dan met een 0 erachter!"

Ik: "Waar is de kinderchampagne?"

We barsten in lachen uit. Mijn gekkie. We lopen samen door de gangen, maar we horen gelach achter ons. Ik loop naar Lizzy en vraag wat er aan de hand is.

Lizzy: "Oh, er is een roddel over school gegaan dat jullie samen zijn! Alleen omdat ik heb gezegd dat jullie geshipt zijn!"

Ik: "Fijn Lizzy, heel fijn. Echt om te lachen."

Heel fijn. Nu passen we bij elkaar. Rob is weg, en ik snap het volledig. Dit was heeeeel awkward.
Intussen is school afgelopen. Ik loop naar de docentenparkeerplaats om te kijken of Rob daar is. Ik heb hem de hele dag niet meer gezien. Er vliegt een papieren vliegtuigje mijn capuchon in.

Papieren vliegtuigje: "Rechtdoor Thara, recht. Door."

Met de puntjes ertussen: Recht. Door. Rechtdoor dan maar. Wacht eens even... de struiken in? Okay, de struiken in dan. Alweer een papiertje.

Papiertje: "Sorry, schattebout!"

Ik kijk voor me. ROB! NEEEEEEE! PLEASE! ZEG DAT HET NIET WAAR IS! Rob... ligt... voor... me... op... de... grond... Dood! DIT MAG NIET. NEE. NEE. NO WAY. De politie maar weer bellen... ho wacht... ik ben een beetje duizelig... au... ik klap met mijn hoofd op de grond. Alles wordt zwart.