Foodies

Proloog

Emma P.O.V
bleh school. als er iets is dat ik haat is het school. samen met mijn vriendinnen loop ik naar binnen, meteen verstop ik me achter Tessa die is groot genoeg. "Emmy je bent het stoerste meisje dat ik ken, maar je bent bang voor een jongen. iets klopt hier niet." zei ze. "kan ik er iets aan doen. jij bent bang voor water laat mij dan bang zijn voor hem." was mijn antwoord daar op. toen liepen we naar ons lokaal. na school bleven we nog even in de aula omdat we geen zin hadden om naar huis te gaan. "Emma kijk eens achter je." zegt Rosa tegen mij. ik kijk achter me en slaak een gil, en ik ren zo snel als ik kan weg.

Fabiënne P.O.V
Emma rent weg en wij blijven verbaast achter. "nou die zien we voorlopig niet meer." zei ik droog. ik kreeg toen een tik van Kim op mijn achter hoofd. "AU! dat deed pijn hoor." zei ik nep beledigt. ze grijnsde gemeen. "weten jullie waarom Emma weg rende?" vroeg Balder. "ja komt door jou." zei Melika. hij kijkt verdrietig naar beneden. "waarom zeg je dat nou?" zegt Luna "het is toch zo?" zei Melika. "Balder ze rent niet weg omdat ze je net mag of haat of zo. ze rent weg van jou omdat ze bang is dat ze iets fout doet ze wilt zich niet voor schud zetten bij jou." Zei Noa. "Dat kind is gewoon stapel gek op jou." Vulde ik aan. Hij keek op "Echt?" Vroeg hij. Ik knikte. "Wacht ik haal haar wel." Zei Myrthe. Een paar minuten later kwam Myrthe aan, terwijl ze Emma sleepte. Daar moest ik wel om lachen. Emma keek me boos aan. Als blikken konden doden was ik nu net dood neer gevallen. Toen zag Emma Balder. Haar eerste ingeving was weg rennen. Maar Tessa hielt haar tegen. "nee Emmy je gaat niet weer weg rennen." zei ze. "maar Tessa, hij is hier." zei ze. "ja en hij vind jou ook leuk." zei Balder. "je vind mij leuk?" vroeg Emma zachtjes aan Balder. hij knikte met een big smile.
we lieten hun twee maar alleen en gingen maar alvast naar huis, oftewel een paar boomhutten die met touwladders verbonden zijn. vandaag is het de beurt aan Luna om te koken, dat wordt sowieso beter dan het eten van Emma van gister. ik loop mijn kamer/hutje binnen en daar licht een briefje.

beste Fabiënne
ik zal oppassen als ik jou was. je vriendinnen trouwens ook. we hebben jullie al in de gaten gehouden sinds jullie geboorten. wij wisten nog voor jullie het zelf wisten van jullie krachten. Wij weten jullie diepste geheimen. zelfs die jullie elkaar niet durven te vertellen. we zitten overal op jullie school in jullie bos.
groeten jullie ergste nachtmerrie.

WTF?! ik riep de rest er bij en liet het zien. ze zeiden dat ik het moest negeren, dat het maar bluf was.

zonder dat ze het wisten is dit het begin van hun strijd tegen het kwaad, maar ook tegen het goede en hun gevoel.