Foodies

hoofdstuk 12

Fabiënne P.O.V

opeens hoor ik door mijn hoofd spoken 'superbia.' ik kijk naar alle modder, ik  heb er echt iets tegen eigenlijk. ik kijk achter me en zie Melika en Noa even smerig naar het modder kijken. 'superbia'. hoor ik  weer. wat betekent het toch. misschien toch wat meer opletten bij Latijn. als we wat verder lopen komt er op eens modder op mijn gezicht.  "ieuw." zeg ik op een zeurende toon. ik veeg het van mijn gezicht af. ik kijk  weer even naar de modder poelen die overal om ons heen zijn. ik zie dan op eens een vis achtig iets door het water racen. "meiden  er zit iets in  het modder een roofvis of iets." zeg ik. ik raai me om en zie Noa in het modder vallen de vis komt er meteen op af. ik duik  de modder  in en gooi Noa  terug op de kant. maar ze komt er terug in en samen met mij wacht ze op het monster dat in grote snelheid naar ons toe komt. 3,   2,   1,    het monster is bij ons en we beginnen hevig  tegen het beest te slaan. na een tijdje gaat het monster weg. alsof het een bepaald doel had en het is volbracht. de rest helpt ons er uit en we zitten helemaal onder de modder. "als ik nu nog mijn krachten had kon ik me gewoon schone kleding  toveren." zeg ik. Noa knikt instemmend. Noa zucht even en ik voel meteen  een koude wint vlaag. moet toeval zijn. of. "Noa probeer eens iets zoals een sneeuw bal?" vraag ik. ze kijkt me raar aan. "doe nou maar." zeg ik.  ze maakt haar hand  tot een vuist en opent hem weer. in haar geopende hand licht een beetje sneeuw. "wat?!" schreeuwt ze uit. "Michelle?" we kijken haar met zijn  alle vragend aan. "je kan je krachten ook terug verdienen. dus Fabie waarschijnlijk heb jij je krachten ook terug." zegt ze. ik knik, ik probeer om schone kleren te toveren. ja hoor ik heb  schone kleren aan maar mijn huid is wel nog vies. ach dat  moet  dan maar he. we lopen verder als we eindelijk het moeras uit zijn is het donker. " ik denk dat we maar een kamp moeten opzetten." zegt Melika.

Noa P.O.V

ik voel opeens een sneeuw vlokje op mijn neus vallen. maar het is zomer. "Noa nu je krachten terug hebt betekent dat niet dat je ze meteen moet gebruiken." zegt Fabiënne. "ik was het niet ik zweer het." zeg ik mijn handen om hoog houdend. "Emma waar zit je  verstopt!!" roept Luna opeens. "het is  niet grappig Em. kom nu of geen  chocola meer de rest van het jaar.  nee voor de rest van je leven!" roept ze dan. nog steeds geen ander teken van leven naast ons. "ik denk dat het gewoon een teken is dat we niet hier kunnen overnachten of zo." zegt Tessa. we knikken en lopen dus maar verder. Dan begint het nog harder te sneeuwen. Ik zie dat iedereen het koud begint te krijgen. Ik heb er geen last van.  "Kan je het niet stoppen?" Vraagt Tessa aan mij. "Ik zou niet weten hoe."  Zeg ik. "Ik wil wel wat proberen." Zeg ik wat erachter aan.