Stille schoonheid

Hoofdstuk 11

Dayenna

Opmerkelijk was dat Josh zijn plaats acuut verlaat op het moment dat de bel gaat. Verbaasd en nieuwsgierig kijk ik hem na. Aan zijn gezichtsuitdrukking is te zien dat hij nou niet bepaalt tevreden is met de verassing van zijn broer. Met een rood hoofd loopt hij het lokaal uit. Zijn broer die met alle gemak zijn tas inpakt gaat niet meteen het klaslokaal uit, maar stapt mijn richting op. Een brede glimlach op zijn gezicht. Hoewel het een oogverblindende glimlach is, krijg ik er niets meer dan de zenuwen van.

"Nu zijn we dus klasgenoten," begint hij wanneer hij voor mijn neus staat, "leuk hè."

Ik kan niks beters doen dan knikken.
Zijn ijzer scherpe blik doet me denken aan een roofdier. En ik ben zijn prooi. Ik weet niet waarom, maar ik voel me ongelooflijk oncomfortabel bij hem. Zonder verder nog iets te zeggen loopt hij langs me, rustig het lokaal uit.
Ook hem kijk ik na tot hij uit het zicht is. Nu pas heb ik door dat het hele klaslokaal al leeg is op de leeraar en ik na. Haastig maak ik dat ik weg kom. Eenmaal die ruimte uit herenig ik me weer met mijn vriendinnen.

"Zeg, kan het nog langzamer?" begint Kate plagerig. Ik steek mijn tong uit.

"Viel het jullie ook niet op dat Josh en Tony zo... soort van vijandig naar elkaar kijken?" Kate en knikken beide hevig. De blikken die de tweeling uitgewisseld hadden, waren niet erg vriendschappelijk. Misschien hebben ze een broederlijke ruzie, maar ja, hoe erg zal die ruzie dan wel niet zijn?
"Ach ja, niet mijn probleem."
Ze wuift het nonchalant weg, maar aan haar ogen te zien is ze toch nog steeds een soort van bezorgd.
Mij afvragend wat die blik betekend, loop ik samen met mijn vriendinnen naar de aula. We nemen plaats aan een tafeltje in de hoek en beginnen aan onze lunch. Ik verwacht dat Josh elk moment een stoel gaat pakken en aan onze tafel zal aanschuiven, maar dat gebeurt niet. Ik laat het achter me en begin aan mijn brood
"Zeg," begin ik," wat vinden jullie eigenlijk van die tweelingbroer?"
Kate houdt haar schouders op. "Ik weet niet. Hij is wel ontzettend lekker, net als zijn broer, want ze zijn een tweeling, maar hij heeft toch iets... ik weet niet, duisters?"
"Mee eens!" beaamt Maya. "Hij heeft zo'n soort ijskoude blik in zijn ogen. Als je in zijn ogen kijkt is het net alsof hij je bevriest. Hij is sowieso 'the icequeen'."
Kate die een slok van haar pakje sap had genomen, proest nu al haar drinken uit en ik ga stuk. Voor een tijdje dat voelt als een eeuwigheid gaan we bijna dood van het lachen.

"Mij een icequeen noemen is niet heel aardig."

Alle drie zijn we opeens doodstil als we ontdekken dat daar de persoon staat die we het liefst nu niet hadden willen zien.
"Fuck," vloekt Maya. Tony, die achter haar staat, leunt voorover en fluistert iets in haar oor. Vragend kijken Kate en ik mekaar aan. We zien Maya's wangen rood worden en een jongensachtige, sluwe grijns verschijnt op Tony's gezicht.
"Dus! Willen de dames mij excuseren? Ik wil even met die knappe dame daar praten." Hij wijst naar mij en de flirterige knipoog is daarbij niet te missen. Ik merk dat Kate een weerwoord heeft, maar ik kijk haar aan en knik geruststellend mijn hoofd. De meiden staan beide op en verlaten de tafel.
Tony neemt plaats op een van de stoelen.
"Zo. Dit kan misschien heel onverwachts komen of ook niet, maar ik ben geïnteresseerd in jou."

Juist.

Hij is geïnteresseerd in mij.

Goede informatie.

Ik weet niet wat ik hier op moet antwoorden, dus kijk ik van hem naar de schoonmakende congïerge op de achtergrond en weer terug. Uiteindelijk is "Uhm... bedankt" mijn antwoord. Tony kijkt me aan. Voor een lange tijd. Volgens mij heeft hij geen idee wat ongemakkelijkheid betekent, aangezien hij mensen op zo'n manier kan aanstaren dat een normaal persoon allang met een rood hoofd de andere kant op gekeken zou hebben.                                           
"Wat wil je eigenlijk precies van me?" floept het ineens uit mijn mond. Tony kijkt eerst verbaast op, maar dan verschijnt er een grijns op zijn gezicht die hem tegelijkertijd ontzettend knap, maar ook ontzettend angstaanjagend maakt.
"Ik?" begint hij en hij schuift zijn stoel wat dichterbij totdat ik de vlekjes in zijn ogen bestuderen kan. "Ik wil jou."
Zijn woorden doen me blozen ik weet niet waarom, maar ik weet wel dat ik zo snel mogelijk van onderwerp wil veranderen.
"W-wat had je zonet tegen Maya gezegd?"
Tony komt nog een stukje dichterbij.
"Dat ze me heus wel icequeen in bed mocht noemen."
Ook daarop weet ik niet hoe te reageren, dus houdt ik het op: "Pervert."
Tony begint te lachen. Hij legt zijn hand onverwachts op mijn been en een schok gaat door mijn lichaam. Hij kijkt me aan. Heel intens aan. Ik haat het. Ik wil weg kijken maar het lukt niet. Hij hypnotiseert me.
"Hey, wat dacht je van een date?" fluistert hij in mijn oor terwijl zijn hand, die nog steeds op mijn been ligt, langzaam omhoog schuift. Ik houd mijn adem in.
"Ik haal je vrijdag om zeven uur op."
Hij geeft me een kus op mijn wang, staat op en loopt weg. Verbijsterd blijf ik achter. Ik tril. Niet omdat het voorval van zonet ervoor zorgde dat ik het warm kreeg. Nee helemaal niet. Ik krijg het koud, ijskoud. Zijn aanraking voelt koud. Zijn blik voelt koud. Zijn aanwezigheid voelt koud. Zijn broer is de warmte waar ik naar zoek.
Ik ga echt niet op een date met deze icequeen!