Stille schoonheid

Hoofdstuk 13

Dayenna

Vrijdag was altijd de beste dag van de week. Het werd weekend, het was de laatste dag van een stomme schoolweek, geen huiswerk – ik maak in ieder geval geen huiswerk op vrijdag.
Maar vandaag is het anders. Zenuwachtig zit ik met mijn armen om mijn knieën geklemd op de bank. Op dit moment is het 18:55. Ik ga kapot van de zenuwen.
Hij meende het toch niet echt he? Het was waarschijnlijk een grapje. Net zoals hij ook een grap aan het maken was over dat hij me wilde. Toch? Ach, weet ik veel!
Als de klok 19:00 slaat houd ik mijn hart vast. Voor twee minuten zit ik stijf naar de klok te staren, hopend dat de bel niet zal gaan. En dat doet hij niet. Opgelucht haal ik adem waarbij ik merk dat ik het al die tijd heb ingehouden. Ik sta op en loop naar mijn kamer. Ik besluit om wat comfortabelere kleding aan te trekken. Ik open mijn kast en dan... de bel. Het moment waar ik zo bang voor was. Heel rustig loop ik naar de deur. Alsjeblieft laat hem weer weg gaan. Alsjeblieft laat hem weer weg gaan. Alsjeblieft laat hem weer weg gaan.
Ik beantwoord de intercom en kijk op het schermpje.
Shit! Het is 'm echt.
Ik heb het gevoel dat als ik hem niet binnen laat hij gewoon op de stoep voor het gebouw gaat blijven staan tot ik naar buiten kom, dus laat ik hem binnen. Verslagen bonk ik met mijn hoofd tegen de deur, wat mij hoofdpijn bezorgd aangezien ik mijn hersenen niet gebruik. Ik vraag me af en toe af of ik die überhaupt wel heb.
Ik doe de voordeur open en daar staat ie dan. Gekleed in een strak T-shirt, normale jeans en een brede grijns op zijn gezicht staat Tony in de deuropening.
"Goedenavond, schoonheid."
Heel even weet ik niks te zeggen. Hoe eng ik hem af en toe ook vind, op dit moment ziet hij er ontzettend aantrekkelijk uit en ik weet zelf niet eens waar toe ik in staat ben.
"Hoi," zeg ik bijna fluisterend.
"W-wat doe je hier?" probeer ik nog.
Hij trekt een wenkbrauw op.
"Hoe bedoel je 'wat doe je hier'? Het is tijd voor onze date. Duh."
Het was het proberen waard.
"Waarom heb je niks... sexy aan?"
Ik haal mijn schouders op. "Misschien omdat ik niet verwacht had dat je het serieus meende. Dus ga maar naar huis, ik ga netflixen op de bank in mijn eentje met pizza en jij gaat nu maar lekker een icequeen act doen en 'Let it go' zingen onderweg naar huis. Bye!" Ik wil net de deur in zijn gezicht dichtgooien, maar hij zet zijn voet tussen de deur en komt binnen.
"Oh, Jenna toch," zegt hij hoofdschuddend terwijl hij mijn huis binnenkomt, "Jij gaat met mij op een date, als dat niet al duidelijk genoeg was. Ik accepteer geen 'nee'. Dus, wat voor leuks heb je in de kast?"
Zonder ook maar enige toestemming maakt hij deuren open en stapt de kamer binnen die hem aan een meisjeskamer doet denken. Wacht eens even? Noemde hij me nou Jenna?
"Zeg, noemde je mij nou Jenna?"
Even leek het alsof hij schrok. "Dayenna, heb je niks beters dan alleen maar brave-meisjeskleding?"
Waarschijnlijk was het mijn verbeelding maar. Ik zucht terwijl ik naar hem toe loop.
"Wat een brutaliteit. Niemand heeft jou toestemming gegeven om mijn huis binnen te komen en al helemaal niet mijn kamer, dus, eruit!" zeg ik wijzend maar de deur. Hij kijkt me voor een paar seconde aan. Even is het stil. Het maakt me bang.
"Hmmm. Ik heb het idee dat je mij niet echt mag he, kleine," verbreekt hij de stilte. Ik probeer zo koppig mogelijk te kijken, maar de zenuwen nemen mijn gedrag over. In plaats van een brutaal gezicht op te zetten, speel ik zenuwachtig met mijn vingers en kijk ik naar mijn tenen die o zo interessant zijn. Tony zet een stap naar voren. Mijn neus raakt bijna zijn borstkas aan. Ik zet een stap naar achter. Hij een stap naar voor. Ik zet weer een stap naar achter tot ik de koude muur tegen mijn rug aan voel.

Fuck!

Hij buigt zijn gezicht naar het mijne en plaatst zijn handen aan beide kanten van mijn schouders tegen de muur. Een sluwe grijns verschijnt op zijn gezicht. Die grijns past niet bij zijn ogen. Ze zijn koud, ze lachen niet mee. Het is alsof hij me bevriest met zijn ogen.
"Wat is er?" zegt hij, "Je trilt."
Ik wil wegkijken, maar het lukt weer niet.
"I-ik wil wat persoonlijke ruimte. Je weet wel... vijf meter van mij vandaan."
Hij lacht. Een kille lach die waarschijnlijk niet zo kil had moeten klinken als het werkelijk deed. Brrr.
"Je bent enorm schattig weet je dat?"
Ik kijk hem aan.
"Jij bent net een wolf."
Oké, ik heb geen idee waar dat vandaan kwam.
"Wat?"
"Uhm... ik bedoel dat eh... nou ja..."
"En jij bent het konijn," is zijn reactie.
Ik ben even stil. "Wat?"
"Ik bedoel dus dat ik de angstaanjagende wolf ben en jij het kleine konijntje dat mijn prooi is."
Het duurt even tot het tot me doordringt wat hij precies bedoelt.
Het klopt. Ik ben echt zijn prooi en er is geen ontsnappen aan.

"Weet je wat, dit hervatten we wel een andere keer. En dan gaan we wel op een echte date en jij draagt sexy kleding."

Hij vergroot de afstand en voor ik het door heb hoor ik de voordeur dichtslaan. Ik zak langs de muur langzaam naar beneden en een lange zucht verlaat mijn mond.

Zo creepy

Na een halfuur zo gezeten te hebben hoor ik de voordeur van het slot gaan en mijn vader binnen komen. Hij loopt langs mijn deur, stopt dan en kijkt mijn kamer binnen. Hij ziet me zo tegen de muur aan zitten en trekt een wenkbrauw op.
"Hey schat, alles goed?"
Ik ontwaak uit mijn trans en spring op van de grond.
"Ja! Alles is prima!"

Zuchtend plof ik neer op mijn bed.
Wacht eens... ik kan me niet herinneren dat ik hem ooit mijn adres gegeven heb.