Stille schoonheid

Hoofdstuk 5

Josh
Ik hoor het geluid van mijn piepende wekker. Als het irritante getetter tot me doordringt sla ik het ding van mijn nachtkastje af. Nu houdt het in ieder geval z'n bek dicht. Kreunend kom ik overeind uit mijn bed en loop richting de keuken. Het eerste wat ik doe in de ochtend. Eten. Ik grijp naar een croissant in een plastic zak die ik gister gekocht heb. Natuurlijk heb ik de zak weer eens niet goed gesloten dus is het ding droog en taai geworden. Fuck. Zuchtend zoek ik verder naar iets eetbaars, maar verder dan een half verrotte appel kom ik niet.

Teleurgesteld loop ik naar de badkamer en kijk in de spiegel. Zoals altijd zie ik er weer vermoeid en levenloos uit. Ik besluit om te gaan douchen. Wanneer ik klaar ben in de badkamer sla ik een handdoek om mijn middel en loop naar mijn slaapkamer. Nog heel even kijken naar Tony's kamer. Ik heb geen idee waarom ik überhaupt kijk, want hij is er verdomme weer niet. Zoals bijna altijd. Zuchtend stap ik mijn kamer binnen. Ja ik weet het ik zucht veel maar ik moet eerlijk zeggen dat ik geen makkelijk leven heb. Ik open mijn klerenkast en grijp het eerste wat ik zie. Zonder er ook maar naar te kijken trek ik de kledingstukken aan en werp een blik op mijn wekker. 7:30.

Ik plof weer neer op mijn bed en staar naar het plafond als ik mijn mobiel hoor trillen. Ik kijk op het scherm en zie een nieuwsbericht.

Mcliff weer volop op gang na ongeluk familielid.

Ik schuif het bericht naar rechts om het te openen en het krantenartikel flitst tevoorschijn.

Marc Mcliff van Mcliff industries maakt weer volle toeren met zijn business. Nadat dochter Dayenna Mcliff een ongeluk heeft gehad, is hij gestart met een nieuw project in New York. Samen met het computerbedrijf Lenvo komt Mcliff op een nieuw idee.

Zonder ook maar een woord verder te lezen klik ik het artikel weg. Die verdomde Mcliff ook. Hoe durft hij plannen te maken met Lenvo?! Lenvo van alle bedrijven! De grootste schurk die er is. Alleen de mensen binnen hun kring weten deze shit. Mcliff dus ook. Ze gaan dit echt niet toestaan. Ze gaan mij en Tony er natuurlijk weer op af sturen. Ik had gedacht dat het eindelijk voorbij was. Dat wij ons niet meer hoefden te bemoeien met deze lui. En nu gebeurt dit. Waarschijnlijk wordt dit mijn laatste week school en moet ik daarna weer aan de slag. Het enige voordeel ervan is dat ik aardig wat geld krijg, maar het liefst schiet ik ze allemaal gewoon neer en is deze klerezooi voorbij.

Ik sta op van mijn bed en pak met moeite mijn tas in. Zonder gegeten te hebben ren ik de deur uit. Ik haal later wel wat bij de supermarkt. Ik stap op mijn scooter en binnen een paar seconden scheur ik de weg over. Ik rijd natuurlijk als een idioot en er wordt een heleboel naar me getoeterd, maar ik steek enkel mijn middelvinger op en scheur gewoon weer verder.

Eenmaal op school aangekomen zet ik mijn scooter neer. Zodra ik het schoolplein over loop wordt ik verwelkomt door een groepje chicks. Alle vier glimlachen ze zo verleidelijk mogelijk. Een chick met blond haar en groene ogen komt op me af.

"Hey Josh" klinkt haar stem sexy.

"Hey" groet ik haar terug.

Ik heb geen idee wat d'r naam is, maar aangezien ze haar decolleté in mijn gezicht schuift vind ik het prima. Langzaam gaat ze met haar wijsvinger over mijn bovenarm en kijkt me vol verlangen aan. Ik grijns.

"Ik heb je gemist. Vooral je lippen." fluistert ze in mijn oor.
"En niet alleen je lippen."

Kennelijk heeft ze al eerder met mij in bed gelegen. Ik kan me haar niet echt herinneren. Waarschijnlijk was ik dronken.
Ze legt haar hand op mijn borst en gaat langzaam naar beneden totdat ze stopt net boven mijn riem.

Deze meid heeft zin.

Ik buig voorover naar haar oor toe, leg mijn handen om haar heupen en trek haar naar me toe. Ik strijk mijn lippen over haar oor en fluister: "Vanavond. Bij mij?"
Ze krijgt kippenvel. Een brede grijns verschijnt op haar knappe gezicht.

"Tuurlijk"

Ze draait zich om en wilt net weglopen als ik haar een tik op d'r ass geef. "Tot vanavond, schatje." Ze draait zich nog een keer om met een glimlach en verdwijnt dan. Geen seconde later staan Terrance en Dean naast me.

"Gisella" zucht Terrance.

"Heb ik eergisteren nog in mijn bed gehad. Ze heeft een lekker lichaam." Hij knikt tevreden en tikt vriendschappelijk mijn schouder aan. Ik lach en samen lopen we de school binnen. We zijn best vroeg, want over tien minuten gaat de bel pas. Ik loop richting mijn kluisje en open het met gemak. Naast me staat een klein meisje met een bril en duizenden sproetjes op haar gezicht. Ze krijgt haar kluisje niet open en rukt met haar tengere armpjes aan het ijzeren ding.

"Zal ik even helpen?" zeg ik.
Zonder een antwoord af te wachten geef ik een harde stoot aan het kluisje en trek 'm open. Het meisje mompelt een dank je zonder me aan te kijken. Wanneer ze opkijkt glimlach ik. "Graag gedaan." Met een vuurrood gezicht staart ze mij aan zonder dat ze het doorheeft. Ik loop weg en voel haar ogen nog steeds in mijn rug prikken. Meisjes zoals haar zijn een makkelijke prooi, maar ik ben het hoofdstuk waar ik meisjes verleid om ze daarna weer kapot te maken — hump and dump — allang voorbij. Die blonde, Giselle, wilt vrijwillig met me naar bed zonder dat ze mijn hart erbij wilt en dat vind ik prima. Minder gezeik enzo.

Verderop zie ik Dean en Terrance staan. Ik loop naar ze toe en niet lang daarna komen er drie chicks op ons aflopen. Twee daarvan herken ik. De roodharige is Kate Winseley en die met bruin lang haar is Maya Rossaria. En die andere...

Het kan niet.

Het kan niet.

Het kan niet.

Ik wil me omdraaien, maar het lukt me niet. Als een standbeeld blijf ik naar haar staren. In haar o zo bekende bruine ogen. Het korte, mollige meisje kijkt me recht in mijn ogen aan. Heel even zie ik een flits van herkenning in haar ogen, maar die verdwijnt snel.
Kate en Maya stellen haar aan ons voor, maar ik kan mijn ogen niet van haar af houden. De naam 'Dayenna' flitst voorbij. Ik wist het. Het is haar. Dat meisje dat haar naam haatte en ons dwong om haar Jenna te noemen.
Nadat ik dat krantenartikel vanochtend had gelezen, haar gister nog heb gezien hier in de stad en haar nu hier voor me zie is het wel duidelijk. Ik kan er niet omheen. Ze is hier. Ze herinnert me niet meer vanwege haar ongeluk. Dat is tenminste nog een opluchting, maar ze leeft nog.

Ik schrik op uit mijn gedachten als iemand mijn naam roept.

"Gaat het wel?" vraagt diegene.

Ik heb geen idee wie het vraagt en voel een hand op mijn schouder. Verward geef ik antwoord dat het gaat.

Het feit dat Jenna weer hier is maakt me bang. Zodra ze haar geheugen weer terug heeft weet ik zeker dat ze haar vader op ons af zal sturen. Wat we haar hebben aangedaan zal ze nooit meer vergeten. Ik heb er nog altijd spijt van. Tony gaat daar anders mee om, want tja... Hij is Tony. Maar ik...
Nog één week Josh! Nog één week en dan hoef je haar voor een lange tijd niet meer te zien.

Kennelijk is de bel al gegaan en als een levenloze zombie loop ik achter mijn vrienden aan. Ik heb Tony nodig. Waar ik zwak ben is hij sterk. In dit geval met Jenna zou hij mijn rots zijn. Maar hij is er niet. Nog lang niet.