Nerd Turns Into A Bitch (On-going)

Chapter 26

Kiara's POV

Nag dediscuss ang teacher ng History. Wala akong maintindihan sa mga pinagsasabi niyang mga wala makabuluhang bagay na nangyari noon.

"Ma'am! Why should discuss all of this? Diba, past is past?" Pabalang na sabi ng isa kong kaklase

"Well, past still affect the present. So, we have to know what really happen in the past so we can conquer the present and maybe the future.." Ang lalim ng sinabi niya. Natamaan ako nun sobra

Dahil sa nakaraan ako kumukuha ng lakas ng loob para harapin ang buhay ko ngayon. Past isn't just a past. Dahil sa nakaraan natuto akong maging matatag.

That experience from the past changed me, and because of that experience I can now fight for myself, I can now conquer what's within.

Unlike before, I was just a pathetic nerd that can't fight herself. Bullied by everyone, left hanging by the guy she loves the most, because it was all just a bet, her mothers death, and the almost downfall of their own company.

I want to laugh how disgraceful and pathetic am I back there. Really?

Lumipas ang mga minuto at oras na hindi ko namamalayan. Naibalik nalang ako sa aking wisyo ng biglang tumunog ang kampana ng iskwelahan na nag pahiwatig na dis oras na ng tanghalian.

Napatingin ako sa aking relos na ang oras ay ekstaktong alas onse y media ng umaga at malapit ng mag tanghali

Napagtanto kong ako nalang mag isa dito sa loob ng room. I didn't even notice it. The time ticks so fast and you're not even aware of it.

Napagdisesyonan ko na lang na pumunta ng cafeteria. Nag sisimula na kasing magutom ang mga alaga ko sa tiyan

Inilagay ko lahat ng gamit ko sa bag ko at tsaka binitbit ito at nag simulang mag lakad papalabas, patungong cafeteria para makakain ng tanghalian

Malayo-layo ang cafeteria sa building kinaroroonan ko ngayon kaya kakailanganin kong mag lakad. Hindi kasi uso ang elevator dito. Well, kasalukuyan akong nasa 3rd floor. The school is a European themed so probably hindi uso ang elevator dito dahil makaluma ang mga arkitektura dito. Except sa mga equipments and materials na ginagamit dito, modern na.

At salamat malapit na cafeteria. Natatanaw ko na ito mula sa kinatatayuan ko.

Nagugutom na talaga ako.

Sa pag lalakad papuntang cafeteria, hindi ko namalayang may tangang bumangga sa akin.

"Watch, where you goin'! Tss.." Bakas sa mukha niya ang pag kakairita. A girl with a trying hard fashion sense.

Hindi ko siya kinibo at nag patuloy mag lakad patungong cafeteria. Wala ako sa mood makipagtarayan ngayon, dahil nagugutom ako.

Sa hindi malamang kadahilanan ay may humila sa braso ko mula sa likod

"Hindi ka man lang ba mag so-sorry?" The 'trying-hard' girl said

"Why would I?" I bordly replied

"Cause it's your fault" She said and raised her right brow

"Tss. It's not my fault" I won't do that. It's not fault

"Akala mo kung sino.." I heard her whispered

You don't know who's your messing with, stupid

Tinalikuran ko na siya at malakas na tinabig ang maduming kamay niya na nakahawak sa braso ko at nag simulang mag lakad

I ordered a bowl of Ramen, a glass of Iced tea, and a bottled water.

Nag simula akong mag hanap ng upuan. It's lunch time so it's crowded here, in the cafeteria.