Nerd Turns Into A Bitch (On-going)

Chapter 20

Kiara's POV

Matapos ang lahat ng panluloko at pananakit sa akin ng mga kaklase ko para akong nawalan ng lakas. May mga taong sinosuportahan parin ako. I need to keep going no matter how hard it is..

Napag-disesyunan ko muna na wa'g pumasok. Mas pinili ko na bantayan si momsy sa hospital. She's still weak and pale. I never imagined my mother will going to experience this kind of sickness

The doctor said na lumalala na ang sakit niya. In born daw yung sakit niya sa puso. Sa bawat araw na lumilias mas humihina ito. Wala akong magawa kundi ang umiyak. Hindi ko kayang pag masdan ang nanay ko na nahihirapan. Sa totoo nga makina na lang ang bumubuhay sa kaniya. Kung tinitingnan mo maraming nakakabit sa kaniya. Mga wires, tubo, at kung ano-ano pa..

"A-anak.." Napalingon ako sa gawi niya noong tinawag niya ako

"Mom, wa'g kanang mag-salita. Magpagaling ka na. Marami pa tayong mga bagay na dapat gawin diba?" Tumutulo ang luha habang hinihimas-himas ko ang buhok niya. Alam kong imposible na siyang gumaling, pero kahit ganon umaasa parin ako

"S-sorry, a-anak. M-masakit n-na masyado-o. M-mahal k-ko k-kayo ni K-kean. M-matutulog muna ako h-ha?" Sabi pa niya at hinawakan ang pisngi ko dahan-dahan niya itong ibinanaba at pumikit

Sa pag-pikit ng mata niya rumagasa ang luha ko. Hindi ko na kaya.

*Teeeet* *Teeet* *Teeeet*

Napalingon ako sa tumunog. Yung monitor na nag-bibilang nang heart beat. Nanlaki ang mata ko nang straight na ang linyang nakapaloob dun. No way! Not now!

"Mom, Mom? Mom!" Sigaw ko sa kaniya pero hindi siya nagigising

"Mom! Wake up! Mom! Gumising ka! Mom! Momsy!" Tawag ko pa. Ni yug-yog ko pa nga siya pero hi di siya gumigising

"Doc! Nurse!" Panghihingi ko ng tulong. Kinailangan ko pang lumabas ng kwarto upang makahanap ng doctor. Exakto namang pag-labas ko ay nakasalubong ang isang doctor at dalawang nurse

"Doc! You need to help me! My mom, she's dying!" Pag-hehesterical ko pa. Agad naman na alarma ang doctor at pumasok sa kwarto.

"Ma'am, you should go outside.." Sabi pa noong nurse sa akin. Pero hindi ako natinag

"No! My mom is right there!" Sabi ko pa pero hindi siya nakinig at pinalabas talaga ako. Fuck!

"Sorry ma'am.." Sabi pa niya at iniwan ako sa labas at pumasok sa kwarto.

Kitang kita ko sa pader na salamin kung paano nila gamitan ng kung ano-ano bagay ang katawan ng nanay ko. Parang sinasak ako habang nakikita ko yun hanggang sa tumigil na sila.

Lumabas ang doctor sa pintuan at may isinulat sa parang listahan niya

"Time of death: 10:56 AM"  Sabi nang doctor. Nawindang ako sa aking narinig.

"D-doc, what do you mean, time of death?" No please, I still need her. Huwag muna ngayon.

"I'm sorry miss. We did our best to revive your mom. I'm sorry tell you that she's already gone. Maiwan muna kita.." Hindi ako makaimik dahil sa sinabi ng doctor. What the fuck just happened?

Napa-upo nalang ako sa isang upuan sa labas ng kwarto. Napahilamos ako sa mukha ko. I'm dreaming right?

Bakit ba nangyayari sa akin lahat ng ito? Ano bang kasalanan ko at kaipangan kong pag-daanan ang mga bagay na ito. Masakit na, masakit na sobra. Kailangan ko pa si Momsy. Hindi ba pwedeng I-extend muna ang buhay niya para maasama ko pa siya. Kailangan ko pa siya ngayon. Kailangan ko pa ng taong masasandalan ngayon.

May dumating na dalawang tao na may dala-dalang stretcher at pumasok sa kwarto ni Mom. Sinundan ko sila. Tinatanggal nila ang mga aparatong nakakabit sa katawan ni Momsy at inilipat ito sa stretcher

"What are you doing?!" Bakit nila pinakikialaman si Momsy?

"Aahh, ma'am ililipat lang po sana namin siya sa morgue. Sige ma'am kami'y mauuna na.." Wala na akong nagawa

Hindi ako makapinawala. Nangyayari ba talaga 'to?

Simula kanina hindi parin tumitigil ang pag-agos ng luha ko. Mahapdi na nga ito.

"K-kiara, what happened? Where's mom?" Hindi ko napansin na nasa likod ko na pala si Kean na kakarating lang

"She's. She's gone" Napayuko ako dahil nag sisimula na namang manikip ang dibdib ko

"It's okay.." Niyakap niya ako. Sa sobrang sakit parang namamanhud na ang buong katawan ko

"It will never be okay!" Saad ko pa. Hinding hindi magiging okay ang lahat

Nanghina ako at napasandal nalang sa dibdib ni Kean. Naramdaman kong kinarga niya ako. Hindi ko na alam kung saan kami punta.

"You need to rest"

Yun ang huli kong narinig galing sa kaniya matapos kong ipikit ang mga mata ko dahil sa pag-iyak, pagod, at stress

___________________

"Kiara, let's go!" Pag-tawag sa akin ni Kean

Sumakay ako sa itim na kotse. Mag-katabi kami ni Kean. Malakas na pumapatak ang tubig na nanggagaling sa langit.

This is the day, the last day to see my mom for the very last time.

Narating namin ang isang private cemitery. Maraming puno ang lugar na ito kaya hindi mo masyadong madarama ang init ng araw

Malalapit lang na kamag-anak at kaibigan ang dumalo sa libing.

Sa araw na 'yun doon ko yata nailuha lahat ng luha sa mata ko. Yakap-yakap ako ni Sam. Pinapatahan niya ako pero kahit katiting hindi ko magawang tumahan

Nakita ko kung paano ibinaon at tabunan ng lupa ang kabaong kung saan nakapaloob ang katawan ng nanay ko. Kung paano siya misahan ng pari at pag-basa ng holywater sa kabaong niya

That time I saw how my brother cried. It was my first time to see him crying. His that silent type of person. Keeping his feelings a secret.

This pain is too much for me. My heart couldn't stop aching. Parang sinasaksak ito ng milyong beses.

I promised not to cry again. It will be the last

_____________

On the way to Airport

"Kean, kaya ko naman mag-move on kahit hindi umaalis ng bansa.." Pangungumbinsi ko kay Kean

"I know, but it's the best for you.." Sabi pa niya at niyakap ako at hinalikan sa noo

"But the company, I heard it's--" iniharang niya ang kaniyang index finger sa bibig ko dahilan para mapatigil ako sa pag-sasalita

"Gagawan ko yun ng paraan, okay? Babalik yun sa dati. Gagawin ko ang lahat upang maging maayos ito ulit. Don't worry okay? Kuya will take care of everything.." Sabi pa niya at niyakap ako ng mahigpit

"We're here" Sabi ng driver

"I guess, you should go now, manang" aalis na nga ako mangaasar pa

"Ewan ko sayo!" Sabi ko pa lumabas na sa kotse at kinuha na ng driver ang maleta ko at nag-lakad na papalayo

"Hey! Seriously, I'm gonna miss you!" Pahabol pa niya

Itinaas ko nalang ang kanang kamay ko sinyales na narinig ko siya..

This will never be the end..