Ne zamandır mutsuzum. Şansız, yorgun hissediyorum kendimi... Bazen diyorum al başını git buralardan sonra duruyorum bir anda ve düşünüyorum gitmeye bile o kadar mecalsizim ki. Üşengeçlik falan da değil ayrıca bu büsbütün hayattan sıkılmışlık... Hep soruyorum kendime herkes mutluda bu dünyada, bir tek ben mi mutsuzum ?
Bazen deriz ya bu yük fazla ağır geldi omuzlarıma taşıyamıyorum diye. Ben o yükün altında ezildim galiba bilmiyorum... Abartıyor muyum diye düşünüyorum sonra yoo abartmıyorum bence kesin ezildim ben o yükün altında kesin. Ulan yüksek bir yerden atlasam ölemeyecek kadar da şansızım. Kesin sakat falan kalırım ondan sonra hayatım daha da berbat bir durum alır. Kaş yapalım derken göz çıkarırız daha da monotonlaşır hayatım diye korkuyorum daha ne kadar monotonlaşacaksa...
Kısacası hayatım mutfakta ki bulaşık süngerinden farksız. Yaptığım hiç bir şeyden tat alamıyorum. İyice melankoliye bağladım hayatı. Bir ara açıp müslüm baba bile dinledim kaç kadeh kırıldı sarhoş gönlümde nakaratıyla kendimi daha da çıkmazlara soktum. Bu böyle nereye kadar gider kimse bilmez... Yazıya başlarken dediğim gibi ne zamandır mutsuzum inanın bende bilmiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anlatamazsan, yazarsın...
PoetryAnlatamadığımız çok şey var. Benim, sizin, hepimizin... Çocukluğumdan beri anlatıp durduğum ama onların anlamadıkları duygular.. Anlatamadım ve anlamayacaklar.. O yüzden anlatamazsan, yazarsın dedim ve yazmaya başladım... Sizde yazın, hemen bugün, ş...
