Anlatamazsan, yazarsın...

ÖZLEMİN

Özlemine özlemler ekliyorum her gün, düşlerime düşüyorsun, düşüncelerim seni sayıklıyor ben sessiz sedasız seni özlüyorum...

Öyle zor ki özlemi yazmak... Ne yazsan eksik kalıyor gibi hissediyorsun sonra yazıp yazıp siliyorsun. Binlerce cümle var içinde biriken belki de milyonlarca ama sen yazmaya çalışırken bile özlüyorsun. Özledim diyorsun sonra ve ardı sıra dökülüyor cümleler düşüncelerinden kağıda...

Özledim... Kazağında ki parfüm kokusuyla idare ediyorum ne zamandır ama ben kokunda boğulmayı özledim. Sana bakmaya doyamazdım ben şimdi ise göremiyorum diye göz bebeklerim isyanın eşiğinde. Söz dinletemiyorum ne onlara ne de kalbime. İsyan var her bir hücremde sana karşı özlem duyuyor ellerim. Ellerim ellerini özlüyor, avuç içlerim terlemeyi özlüyor avuç içlerinde. Sarılmak bir huzura kollarını açmak gibi sende. O yüzden bana sarılmanı çok özlüyorum böyle huzursuzum işte. Kalbim sesini duyduğu an hızlı atmaya başlıyor yine... Fotoğrafların, kazağında ki kokun, telefon konuşmaları, mesajlaşmalar derken geçip gidiyor zaman sana kavuşma ümidiyle...

Geçen zamanın bizde durması dileğiyle...