Aramak boşuna artık seni bu şehirde...
Hiç ellerin üşüdümü senin, yaz sıcağında bile. Ya da başını yastığa koyduğunda hiç düşündün mü beni, şimdi nerdedir, ne yapıyodur diye? Bir an olsun aklının bir köşesine düştüm mü senin? Belki de benim tek dayanağım sendin bu beş para etmez insan kalabalığının içinde...
Aramak boş bir uğraş artık seni bu şehirde...
Gittikçe yabancılaştın bana, herkese, bu şehre bile. Ben bir gölge misali senin peşinde oradan oraya sürüklendim... Farkında olmadan kayboldum bir bilinmezlikte. Adı aşktı bu bilinmezliğin, beni bu bilinmezliğe çekende sendin itende sendin. Peşinden koşmaktan, bu aşk adına çabalayan tek ben olmaktan yoruldum sonra. Fazla geldi bu yük omuzlarıma... Yardım beklemiştim senden gitmeni istememiştim. Ama sen gitmeyi seçtin. Sen ve senin gibiler yüzünden;
Adam akıllı bir aşk bile filizlenmiyor artık bu şehirde...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anlatamazsan, yazarsın...
PoetryAnlatamadığımız çok şey var. Benim, sizin, hepimizin... Çocukluğumdan beri anlatıp durduğum ama onların anlamadıkları duygular.. Anlatamadım ve anlamayacaklar.. O yüzden anlatamazsan, yazarsın dedim ve yazmaya başladım... Sizde yazın, hemen bugün, ş...
